به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، فاطمه ملکی مولف کتاب، در این اثر برای معرفی سازها به مخاطبان، آنها را به دو روش دسته‌بندی کرده است. روش نخست بر اساس شیوه نواختن آن‌هاست که در آن سازها به صورت بادی، زهی و کوبه‌ای دسته‌بندی شده‌اند.
روش دوم دسته‌بندی، براساس محل سازهاست؛ به این ترتیب سازها به دو دسته محلی (مقامی، نواحی، منطقه‌ای) و سازهای ردیف دستگاهی (ملی و شهری) تقسیم شده‌اند.
در کتاب «رفاقت با سازهای ایرانی» در کنار معرفی سازها از تصاویر آنها نیز استفاده شده است؛ به این ترتیب مخاطب ساز را به حافظه بصری خود نیز می‌سپارد.
ملکی در این کتاب به صورت مختصر به معرفی سازهای مناطق گوناگون ایران پرداخته است. وی در مقدمه کتاب دلیل این اختصار را این‌گونه شرح داده است: «متاسفانه نشد همه سازهای ایرانی را در این کتاب معرفی کنیم. از طرفی معرفی هر ساز بسیار کوتاه است؛ بدون ذکر جزییات. دلیلش هم برمی‌گردد به اسم کتاب و اینکه تازه می‌خواهیم با سازها رفیق شویم. پس بیشتر سعی شده انگیزه مطالعه و تحقیق در خوانندگان ایجاد شود».
«عود»، «کَرنا»، «سورنا»، «قانون»، «کمانچه»، «قیچک»، «نقاره»، «سه تار»، «سنتور»، «رُباب» و «قاوال» از جمله سازهایی هستند که در این کتاب به کودکان و نوجوانان معرفی شده‌اند.
دومین چاپ کتاب «رفاقت با سازهای ایرانی» اثر فاطمه ملکی در سال 94توسط سوره مهر منتشر شده است.
نظر شما