قیام 99 در برابر 1

تجمع اعتراض آمیز جنبش موسوم به "تسخیر وال استریت" وارد سومین هفته متوالی خود شده است. این در حالی است که تجمعات مقابل ساختمان وال استریت با سرکوب خشونت آمیز نیروهای پلیس مواجه شده و تاکنون بیش از 700 تن از جوانان معترض به نظام سرمایه داری بازداشت شده اند. اما آنچه در این میان عجیب و البته تامل برانگیز به نظر می رسد، بایکوت خبری و رسانه ای این تجمعات اعتراض آمیز از سوی رسانه های بین المللی است.
تنش ها در حال اوج گیری است و صدها تن از تظاهر کنندگانی که از سیاست های نظام سرمایه داری حاکم به ستوه آمده اند برای نشان دادن اعتراض و مخالفت خود با تزریق پی در پی پول به بانک های ورشکسته، بحران بدهی ها و بی عدالتی فزاینده اجتماعی در مقابل ساختمان بورس وال استریت بست نشسته اند. جوانان متحصن، همچنین نسبت به اجرای حکم اعدام تروی دیویس، زندانی سیاه پوست آمریکایی که متهم به قتل یک افسر پلیس بود، و دادگاه هیچگاه نتوانست اتهام وی را ثابت کند، معترض اند.
هفته گذشته، تظاهرات آرام و مسالمت آمیز معترضین با محاصره تظاهر کنندگان توسط پلیس و کشیدن تورهایی به دور آنها و استفاده از گاز اشک آور به خشونت کشیده شد.
تعداد معترضینی که از 17 سپتامبر، زمان آغاز تجمعات تا به امروز بازداشت شده اند، به بیش از 80 تن رسیده است. پاتریک برونر، سخنگوی معترضین با محکوم کردن اقدام پلیس در بازداشت تظاهر کنندگان این اقدام پلیس را بسیار خشن توصیف کرد و تاکید کرد که معترضین هیچ تمایلی برای توسل به خشونت نداشته اند.
ویدئوهایی که در یوتیوب و شبکه های اجتماعی دیگر منتشر شده، عکس العمل خشن و وحشیانه پلیس در مقابل تظاهرات آرام و مسالمت آمیز معترضان را نشان می دهد. در یکی از ویدئوهای ارسال شده بر روی یوتیوب، چند تن از تظاهر کنندگان زن در محاصره پلیس قرار گرفته و مورد ضرب و شتم قرار می گیرند. در یکی دیگر از ویدئوها جوان معترض دیگری که سعی دارد با افسر پلیس صحبت کند، به شکل کاملا وحشیانه ای توسط پلیس به زمین کوبیده شده و دستگیر می شود.
پلیس اعلام کرده، اکثر معترضین به جرم برهم زدن نظم عمومی، ایجاد مزاحمت برای وسائل نقلیه و عبور و مرور عابران پیاده، مقاومت در مقابل بازداشت پلیس و در یک مورد حمله به مامور پلیس دستگیر شده اند.
پاتریک برونر دانشجوی 23 ساله عضو جنبش "تسخیر وال استریت" می گوید: "ما به سرعت شاهد از بین رفتن حقوق مدنی خود هستیم. در حالی که نا آرامی های کشورهای عربی به صورت گسترده توسط رسانه های آمریکایی منعکس می شوند، حوادثی که در قلب نیویورک در حال وقوع است توسط رسانه ها سانسور می شوند، اکثر خبرگزاری ها نه تنها توجهی به اتفاقاتی که این روزها در نیویورک در حال وقوع است نمی کنند، بلکه این تجمعات اعتراضی را به باد تمسخر و استهزاء می گیرند."
جنبش اعتراضی موسوم به "تسخیر وال استریت" پیش از این اعلام کرده که قصد دارد با کشاندن 20 هزار نفر به محله منهتن، به همراه وسائل ضروری زندگی روزمره شان و ایجاد موانع متعدد، وال استریت را برای چندین ماه تسخیر کند.
به گفته سازمان دهندگان این جنبش، این حرکت از تجمعات اعتراض آمیز مردم مصر، یونان، اسپانیا و ایسلند الهام گرفته است. گروه "تسخیر وال استریت" در فیس بوک از طرفداران خود خواسته تا برای سرنگونی بزرگ ترین انحراف ایجاد شده در دموکراسی، به وال استریت لشکر کشی کنند.
معترضین می گویند که آن 99 درصدی از جامعه هستند که دیگر حاضر نیست قربانی حرص و طمع و فساد یک درصد باقیمانده جامعه شود.
معترضین وب سایتی را نیز طراحی کرده اند که کسانی که از این حرکت حمایت می کنند، می توانند در آن علت اعتراض خود به نظام اقتصادی حاکم را بیان کنند.
در صفحه آغازین وبسایت این گروه متن زیر به چشم می خورد:
" ما 99 درصدی هستیم که از خانه های خود بیرون رانده شده ایم. ما از خدمات درمانی مطلوب محروم بوده ایم. ما از آلودگی محیط زیست رنج می بریم. ما ساعات طولانی را برای مقداری اندکی دست مزد و بدون بهره مندی از حقوق قانونی خود سخت کار می کنیم، البته اگر بتوانیم کاری پیدا کنیم. در حالی که یک درصد دیگر از همه چیز برخوردار است، ما از هیچ چیز برخوردار نیستیم. ما 99 درصد جامعه هستیم."
یک فارغ التحصیل دانشگاه می گوید: "خانواده من با قرض کردن از دیگران، تلاش کردند تا مرا به جایی برسانند. آنها بیش از صد هزار دلار خرج تحصیل من کردند. اما الان من هیچ آینده شغلی ای ندارم. من نیز جزو همان 99 درصد جامعه هستم."
زن جوانی که به عضویت گروه "99 درصد" در آمده نیز می گوید: "من دارای مدرک کارشناسی ارشد هستم، اما مجبورم برای تامین هزینه زندگی خود و خانواده ام معلمی کنم. همسرم به علت ابتلا به یک بیماری مزمن شغلش را از دست داده است."
به نظر می رسد، ابعاد بحران پیش آمده فراتر از یک تجمع چند صد نفره باشد، به خصوص اینکه مشکلاتی که این جنبش نسبت به بروز آنها معترض است، مشکلات طیف عظیمی از مردم آمریکاست. شکاف های اجتماعی فروخفته ناشی از سیاست های نابخردانه زمام داران کاخ سفید اکنون سرباز کرده و این بحران اجتماعی بی شک عواقب سیاسی و اجتماعی منفی بسیاری برای دولت مردان آمریکایی در پی خواهد داشت.