خبرگزاری شبستان، گروه اندیشه: در کانال تلگرامی «مصطفی دلشاد تهرانی»، عضو هیئت‌علمی دانشگاه قرآن و حدیث آمده است:
لازمه عدالت قضايى، نظامى است كه در آن، برترين اشخاص از همه نظر در جايگاه قضاوت قرار گيرند و اين امر به عنوان حسّاس‌ترين كارها ديده شود و سازوكار اجرايى آن فراهم گردد.
اميرمؤمنان على(ع) در عهدنامه مالك‌اشتر در اين باره چنين فرموده است :
«ثُمَّ اخْتَرْ لِلْحُكْمِ بَيْنَالنَّاسِ أَفْضَلَ رَعِيَّتِکَ فِي نَفْسِکَ، مِمَّنْ لاَ تَضِيقُ بِهِ الاُْمُورُ، وَ لاَ تُمَحِّكُهُ الْخُصُومُ، وَ لاَ يَتَمَادَى فِي الزَّلَّةِ، وَ لاَ يَحْصَرُ مِنَ الْفَيْءِ إِلَى الْحَقِّ إِذَا عَرَفَهُ، وَ لاَ تُشْرِفُ نَفْسُهُ عَلَى طَمَعٍ، وَ لاَ يَكْتَفِي بِأَدْنَى فَهْمٍ دُونَ أَقْصَاهُ؛ [وَ] أَوْقَفَهُمْ فِي الشُّبُهَاتِ، وَ آخَذَهُمْ بِالْحُجَجِ، وَ أَقَلَّهُمْ تَبَرُّمًا بِمُرَاجَعَةِ الْخَصْمِ، وَ أَصْبَرهُمْ عَلَى تَكْشُّفِ الاُْمُورِ، وَ أَصْرَمَهُمْ عِنْدَ إِيضَاحِ الْحُكْمِ؛ مِمَّنْ لاَ يَزْدَهِيهِ إِطْرَاءٌ، وَ لاَ يَسْتَمِيلُهُ إِغْرَاءٌ، وَ أُولئِکَ قَلِيلٌ.» (نهج البلاغه، نامۀ ۵۳)
آن‌گاه براى قضاوت در ميان مردمان، كسى را كه به نظر خودت از همه شهروندان برتر است، برگزين؛ از آن كسان كه كارها او را به تنگنا نيندازد، و طرفين دعوا او را به لجاجت نكشانند، و در خطا پايدار نَبُوَد، و چون حق را شناخت در بازگشت بدان درنماند. و درونش به چشمداشتى سر نكشد، و تا رسيدن به حق، به اندك شناخت بسنده نكند، و در شبهت‌ها درنگش از همه بيش باشد، و دليل‌هاى روشن را بيش از همه به كار بَرَد، و از آمد و شد صاحبان دعوى كم‌تر به ستوه آيد، و در آشكار گشتن كارها شكيباتر بُوَد، و چون حكم روشن باشد در داورى قاطع‌تر. آن‌كس كه چرب‌زبانى و ستايش او را به خودپسندى نكشاند، و تحريكات او را برنيانگيزاند؛ و اينان اندك‌اند.
نظر شما