خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل، فاطمه دوستدار: در زمانی که رژیم صهیونیستی از کشتار کودکان و زنان فلسطینی در نوار غزه دست نمی کشد، کشورهای عربی منطقه به بهانه های مختلف از جمله مسابقات ورزشی در تلاش هستند تا به عادی سازی روابط با این رژیم بپردازند و سرود رژیم صهیونیستی را طنین انداز کنند.
«کودک کشی»
جنگنده های رژیم صهیونیستی شب گذشته (یکشنبه ششم آبان 1397) یک گروه از کودکان فلسطینی را در شرق شهر خان یونس در جنوب نوار غزه هدف قرار دادند که به شهادت سه نوجوان فلسطینی به نام های «خالد بسام محمود ابوسعید»(14 ساله)، «عبدالحمید عبدالعزیز ابوظاهر»(13 ساله)، «محمد ابراهیم عبدالله السطری»(13 ساله) منجر شد.
این سه نوجوان بی گناه تنها کسانی نیستند که در این مدت درخون سرد خویش غلتیده اند، بلکه صدها کودک و نوجوان دیگر نیز به بهانه های واهی با گلوله های رژیم صهیونیستی جان باختند؛ اما تل آویو همیشه تلاش می کند تا با دلایل و روایت های دروغین بر روی جنایت های خود سرپوش بگذارد و در این میان کسانی در جهان عرب هستند که بی اعتنا به این خونها درپی منافع و اهداف خود هستند و در برابر این رژیم اشغالگر سرفرود آورده اند.
حال که برخی کشورهای حوزه خلیج فارس همچون عمان، بحرین، امارات، قطر و عربستان درهای خود را برای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی بازکردند؛ این امر باعث می شود تا این رژیم اشغالگر جنایت های جدیدی را در فلسطین رقم بزند، رژیمی که تا امروز از کشتن کودک، زن و مرد و پیر و جوان و روزنامه نگار و امدادگر نگذشته است و به جنایت های خود ادامه داده است؛ این بار به علت عملکرد برخی کشورهای عربی منطقه به خود جسارت بیشتری در ترور مردم فلسطین و حتی رهبران مقاومت خواهد داد، چرا که می بیند کسانی که تا دیروز دم از دوستی با فلسطین می زدند، این بار در صف متحدان این رژیم ایستاده اند و حتی برای رسیدن در صف متحدانش با یکدیگر رقابت می کنند و حتی سرود این رژیم را در خاک خود پخش می کنند.
«سرود خونین »
امارات از جمله کشورهایی است که برای خوش خدمتی به رژیم صهیونیستی و عقب نماندن از برخی کشورهای دیگر عربی خلیج فارس تصمیم گرفت تا برافراشتن پرچم رژیم صهیونیستی و پخش سرود ملی این رژیم را در صورت پیروزی ورزشکاران صهیونیستی در مسابقات قهرمانی جودو در ابوظبی بپذیرد و اینگونه شد که هنگامی که رژیم صهیونیستی به کشتار کودکان غزه اقدام می کرد، سرود این رژیم در حال نواخته شدن بود و «میری رگو» وزیر فرهنگ و ورزش رژیم صهیونیستی در فرط خوشحالی گریه می کرد.
به واقع می توان گفت که گریه این وزیر صهیونیستی، گریه خوشحالی است، زیرا صهیونیستها پس از سالها توانستند در یک کشور عربی اسلامی سرود این کشور را پخش کنند و پرچم خود را به اهتزاز درآوردند و اینگونه و بی صدا به موجودیت جعلی خود مشروعیت دهند و هیچ کشور عربی دیگر نیز به این اقدام اعتراض نکند؛ همانگونه که سفر «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر صهیونیستی به عمان با اعتراض حکام عرب مواجه نشد و تنها مردم جهان عرب و اسلام و برخی از سیاستمداران و اصحاب رسانه واکنش نشان دادند؛ حتی می بینیم که «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین دراین باره می گوید که به «قابوس بن سعید» سلطان عمان به خاطر سفر نتانیاهو اعتراض نکنید.
پس اگر اعتراضی به نحوه عملکرد حکام عرب برای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی نباشد و این سکوت ادامه یابد؛ چگونه مردم فلسطین می توانند به حقوق خود دست یابند؟، آیا عباس و حکام دیگر عرب می اندیشند که می توان با رژیمی که برپایه های خون فلسطینی ها بنا شده است و بر زور و شکنجه و کشتار تکیه دارد، صلح کرد؟ آیا با رژیمی که برای کشتن یک کودک به دروغ پراکنی روی می آورد و برای سلطه بر کشوری روایت های دروغین ردیف می کند، می توان دوستی کرد؟ رژیمی که در طول بیش از 70 سال نشان داده است که به هیچ وعده ای وفا نکرده است و زیربار هیچ قطعنامه بین المللی نرفته است./
نظر شما