به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «علی اصغر سیدآبادی» امروز (چهارشنبه 2 آبان) در همایش دوسالانه ادبیات کودک و مطالعه کودکی که در موسسه خانه کتاب برگزار شد، گفت: متوجه شدیم در شهرهایی که چند فرهنگی است و قومیت های مختلف کنار هم زندگی می کنند افراد راحت تر همدیگر را درک می کنند و با هم گروه می شوند و همکاری بیشتری دارند.
مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: در شهر کلاله قومیت های مختلف اعم از سیستانی، بلوچ، ترک، کرد و گرگانی زندگی می کنند. به باشگاه کتابخوانی آنجا دعوت شدم، دیدم لباس ها بسیار متنوع است. از بچه ها پرسیدم که در این باشگاه چه می کنید؟ همه گفتند که این تجربه خوبی برای ماست که با زیبایی های فرهنگ های دیگر آشنا شویم.
وی با اشاره به عنوان سومین همایش ادبیات کودک و مطالعه کودکی بیان کرد: «ادبیات کودک و دیگری» عنوان این دوره از همایش است. دیگری یک تعریف ذاتی ندارد در واقع ما دیگری دیگران هستیم. جایی که ایستاده ایم، تعیین می کند چه کسی دیگری است. وقتی ما و دیگران با هم شویم وارد شبکه پیچیده ای می شویم. پیچیدگی رابطه ما با دیگران می تواند آسیب زا باشد و از جهتی می تواند موقعیتی برای پیشرفت و گفتگو فراهم کند. دیگری را با نگاه سیاسی دیدیم و رو به تحقیر رفتیم اما به مزایای آن توجه نکردیم.
مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: در تمام موضوعاتی که پیشنهاد داده بودیم، کودک فاعل شناخت نیست. سوال مهم این است آیا چیزی که ما دیگری می نامیم وقتی بچه ها می خوانند همین تلقی را دارند. این غیبت یک نشانه است. ما داریم از کودک یک دیگری در موقعیت پایین تر می سازیم. تمام بحث هایی که درباره دیگری در مقالات دسته بندی شده آیا وقتی در کتاب ها می آید در ذهن خواننده کودک پدیدار می شود، آیا از نظر کودکان زبان یا دین متفاوت، دیگری را شکل می دهد؟
وی با طرح این سوال که دیگری چگونه در جامعه و متن ادبی ساخته می شود، عنوان کرد: مواردی مانند زبان، مذهب، رنگ، سبک زندگی و رفتار در کنار سوگیری و قضاوت دیگری را می سازد. وقتی از دیگری صحبت می کنیم که یکی از این عناصر مورد قضاوت می گیرد اما آیا کودکان مثل ما قضاوت می کنند؟ قضاوت ما را تجربه ما می سازد. ما مسلمانان و شیعیان نسبت به دیگری، تاریخ و یک زیست داریم اما کودکان این تاریخ را ندارند، آیا کودکان شبیه ما قضاوت می کنند؟
سیدآبادی با بیان اینکه در زمینه دیگری در کشورمان پژوهشی انجام نشده است، گفت: پژوهش های انجام شده نشان می دهد که کودکان نسبت به پیام کتاب ها توجه ندارند. پیام کم اهمیت جزء داستان است. آنچه از داستان در ذهن می ماند، پیام نیست آنچه در ذهن می ماند، موقعیت ها است. اولین ویژگی خوانش کودکانه این است که در آن پیام اهمیت کمی دارد. خوانش کودکانه نیز یکسان نیست زیرا کودکان متنوع هستند و تجربیات آنها با هم متفاوت است. کتاب امکان گفتگو بین ما و دیگری است با این تفکر کارکرد کتاب به لذت و خواندن محدود نمی شود بلکه آدم ها را نیز به هم نزدیک می کند.
نظر شما