«بازی نقاب ها» مستند نیست!/ مهربان تر به سریال نگاه کنیم

،خبرگزاری شبستان، گروه فرهنگی-الهام عطائی: «بازی نقاب ها» روایتگر داستان ۲ طایفه ترکمن یکی در کار اسب و دیگری در کار گندم است که بعد از سال ها نزاع و درگیری خونین تصمیم به مصالحه می گیرند و ۲ جوان از این ۲ طایفه که پدرهایشان به دست هم کشته شده اند به اجبار با هم وصلت می کنند. این سریال  که این شب ها روی آنتن شبکه دوم سیما می رود، مدتی است جایگزین سریال «پدر » در این شبکه تلویزیونی شده است. «صحرا» با بازی مهسا هاشمی و «یاشار» با بازی بابک انصاری کاراکترهای اصلی این مجموعه تلویزیونی هستند. بابک انصاری که پیش از این بازی در مجموعه‌های تلویزیونی زیادی را تجربه کرده است این بار در نقشی متفاوت در قاب تلویزیون دیده شد.

او متولد سال 1366 در آمل است و از سال 82 با بازی در نقش اعلا در«شهرزیبا»ساخته اصغر فرهادی شناخته و وارد عرصه بازیگری شد. در ادامه گفت و گوی خبرگزاری شبستان با بابک انصاری را به بهانه بازی او در سریال «بازی نقاب ها» می خوانید.

«یاشار» یکی از متفاوت ترین نقش هایتان بوده؟ تصور می کنید با کاراکتر یاشار چقدر دیده شوید؟

تلاش کرده ام هرکاری که تا به امروز بازی کردم نسبت به کار قبلی ام متفاوت باشد. اینکه این تلاش چقدر توانسته موثر باشد را نمی توانم قضاوت کنم، اما آن چیزی که به عنوان یک ایده آل همیشه در ذهن من جریان داشته این بوده که کاری را انجام بدهم که از تکرار فاصله گرفته باشد و خودم را تکرار نکنم. در سریال«بازی نقاب ها» خلاف نقش هائی که این اواخر از من در تلویزیون پخش و دیده شده است، مثل سریال هائی چون«قفسی برای پرواز» و«رخصت» که کاراکترهای بیرون گرائی را بازی کردم، در نقش کاراکتری درون گرا را بازی می کنم که می شود گفت خیلی به لحاظ اجرائی و رفتاری با یکدیگر متفاوت هستند. خوشحالم می شنوم که اتفاق خوبی برای این نقش افتاده و متفاوت دیده شده ام و امیدوارم این روند تا انتها همینطور بماند.  

شخصیت «یاشار» را چطور دیدید؟

این کاراکتر در ابتدا به این شکل نبود. خیلی از جاها به من می گویند تو چرا اینقدر سکوت داری و یاشار چرا اینقدر سکوت می کند. این سکوت ها تعمدی است و به واسطه رفتار شناسی که از این آدم به دست آوردم برای پرداخت شخصیتش، به این نتیجه رسیدم که خیلی اهل حرف زدن نیست و درون گرا است و سکوتش را ترجیح می دهد، چون با تنهائی عجین شده است و با تنهائی بزرگ شده است، همدم او حیوانات هستند. عوامل مختلفی ما را به این سمت سوق می داد که تصمیم بگیریم این کاراکتر کمتر حرف بزند و در رفتار و سکوتش خودش را پیدا کند. صدالبته فکر می کنم این اتفاق افتاده است. بر اساس نظراتی که از مردم می گیرم فکر می کنم این سکوت به شاخصه اصلی رفتاری یاشار تبدیل شده است . این تغییرها با هماهنگی با نویسنده بود، خواهش کردم خیلی از دیالوگ هائی را که لزومی برای گفتنشان نیست حذف کنیم و یاشار زمانی حرف بزند که حرف زدن او یک اتفاق باشد.

از زمان آغاز پخش این سریال چه بازخوردهائی از مردم گرفته اید؟

نتیجه ای که از برخورد با مردم دیده ام این بوده که خیلی به من لطف داشته اند و این اتفاق خوشایندی برایشان بوده است.

«بازی نقاب ها» جزو معدود سریال هائی است که در تلویزیون به آداب و رسوم یکی از اقوام ایرانی پرداخته است، فکر می کنید پرداختن به فرهنگ اقوام در سریال ها چقدر می تواند موثر باشد؟

در دوره ای زندگی می کنیم که متاسفانه هجمه هایی برای کشورمان وجود دارد. خیلی وقت ها عده ای از سر جهل و ناآگاهی تلاش می کنند اقوام را به جدائی طلبی ترغیب کنند که البته رویایشان هیچ وقت میسر نخواهد شد. در متن نامه ای هم که درباره اقوام ترکمن در صفحه اینستاگرامم منتشر کردم نوشتم ایران یعنی اتحاد اقوام؛ تمامی قومیت هائی که در ایران با اتحاد زندگی می کنند و با اتحاد این سرزمین را تشکیل داده اند و هر کدام از این اقوام اگر حضور نداشته باشند و از ایران کم شوند بخشی از ایران کم می شود . پرداختن به تمام اقوام و آداب و رسوم آنها، سنن آنها و شناختن و احترام گذاشتن به آنها موجب اتحاد و همبستگی بیشتر می شود. باید از سوی مدیران فرهنگی و هنری چه در زمینه سینما و چه در زمینه تلویزیون به این امر بیشترپرداخته شود، چون تمامیت ما از این اتحاد شکل گرفته است.

کار تازه ای دارید؟

پیشنهاد سینمائی داشتم که ترجیح دادم حضور نداشته باشم چون اگر در آن حضور پیدا می کردم خودم را تکرار می کردم.احتمال دارد که در یک تئاتر مشغول شوم. چند پیشنهاد تلویزیونی هم دارم که مشغول بررسی آنها هستم.

یه واسطه بازی در این سریال به هر حال از نزدیک با فرهنگ ترکمن ها آشنا شده اید، سوالم این است که آیا آنچه که در سریال «بازی نقاب ها» نشان داده می شود؛ دعوای قومی و قبیله ای و ازدواج های اجباری هنوز هم در فرهنگ ترکمن وجود دارد؟

به ما خیلی خرده گرفتند که این چه وضعی است در این سریال و چرا این چیزها را نشان می دهید. قبل از هر چیز باید بگویم که این یک داستان است، فیلم نامه است، درام است. ما داریم یک داستان تعریف می کنیم. الزاما همه داستان ها تمام جوانبشان با حقیقت مرتبط نیست. الزاما نباید ریشه های حقیقی داشته باشد. اتفاقی که در این سریال به تصویر کشیده شده است نه تنها در قوم ترکمن بلکه همه اقوام ایرانی از ایران تا سرتاسر دنیا از غرب و شرق و شمال و جنوب یا در حتی در کشورهای دیگر خیلی وقت ها در فرهنگ ها و جغرافیاهای دیگر هم باب بوده است و ممکن است هنوز هم باشد، می گویم ممکن است. همانطور که دانش بشر حد و مرزی ندارد جهل بشر هم حدومرزی ندارد. به این قضیه اینطور نگاه نکنیم که وای ما در این سریال چیزی را ترویج می دهیم که دیگر وجود ندارد ؛ بله این صرفا یک داستان است و بپذیریم که این سریال است و داستانی را روایت می کند ، «بازی نقاب ها» مستند نیست و صرفا یک داستان است. ممکن است چنین اتفاقاتی در سرتاسر جهان در حال رخ دادن باشد. وقتی در دنیای مجازی جست و جو می کنی اخباری را در قرن 21 ، عصر سفر به مریخ و ماه  و تورهای فضا نوردی می خوانی که وابسته به جهل بشر است و تعجب می کنی که مگر در چنین قرنی چنین جهلی ممکن است و ممکن است هنوز با آن مواجه شوی. بنابراین این تصور که فکر کنیم که فقط در یک قوم مشخص این اتفاق ها در قدیم می افتاده و هنوز هم ممکن است باشد اینطور نیست. باید همه تلاش کنیم این جهل را از بین ببریم و به تعالی فرهنگ بشر برسیم.

یعنی نشان دادن این سنت های قدیمی صرفا برای جذاب تر شدن داستان بوده است؟

100 درصد همینطور بوده. ما موظف هستیم وجه سرگرمی را در هنر برای مخاطب ایجاد کنیم. این وجه سرگرمی برای مخاطب چطور شکل می گیرد؟ اصلا در جهان درام وقتی که قهرمان و ضدقهرمان را در مقابل یکدیگر قرار می دهیم این کنش ها و واکنش ها و چالش های پیش روی قهرمانان مخاطب را جذب می کند و به دیدن ادامه ماجرا تشویق می کند. اگر بخواهیم همه چیز را گل و بلبل نشان بدهیم خود شما هم به عنوان مخاطب رغبتی برای دیدن این سریال نخواهید داشت. امیدوارم که همه ما با نگاه دقیق تر و درست تری به این قضیه نگاه کنیم. این فقط یک داستان است که می شد در قالب یک قوم دیگر آن را روایت کرد. باید کمی مهربان تر به داستان این سریال نگاه کرد.