به گزارش خبرنگار مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، آيت الله شيخ محمّد رضا فيض سرخه اي در شعبان المعظّم سال 1299 هجري قمري در سرخه پاي به عرصه ي وجود نهاد.
وي از محضر بزرگان شهر بويژه حضرت آيت الله عباسعلي ارسطو بهره مي برد، از همان دوران كودكي در محضر مدرّسان و علماي سرخه به تلمّذ پرداخته، با استعدادي سرشار و علاقه اي وافر، به تحصيل علوم و معارف مشغول شد.
آيت الله فيض در نجف اشرف، در مدرسه صدر، حجره اي اختيار و رحل اقامت افكند. چند روزي بر سر درس تعدادي از علما حاضر شد؛ امّا هيچ كدام مورد قبول طبع و نظر بلند او واقع نگردید، تا اينكه روزي فردي، استاد سيد محسن حسيني كوه كمره اي را به شيخ معرفي مي كند. وی در مسجد پشت خندق سرخه،به تدريس و تعليم و تربيت مشغول شد و حدود هشتاد تن از طلّاب از جمله رجائي سرخه اي،شيخ محمّد اختري، و ملاحسينعلی از محضر درس ايشان بهره مند مي شدند.
وی بسياري از امور مردم رسيدگي مي كرد و در اختلافات و دعاوي، تقسيم ارث، رسيدگي به موقوفات، جاري کردن صيغه عقد، پاسخ گويي به مشكلات و مسائل شرعي و فقهي، مساعدت در انجام خدمات اجتماعي و رفاهي در شهر پناهگاه و ملجأ مردم بود.
علماي آگاه، همواره در برابر ظلم و ستم ستمگران، زبان گوياي مردم مظلوم بوده اند و وجود علماي راستين، براي آنان كه به فكر سلطه گري بر مردم بوده اند، قابل تحمّل نبوده است. در سرخه آن روزگاران نيز عده اي از متمكنّين و افراد جاهل و سلطه جوي شهر، وجود آيت الله فيض را به زيان منافع خويش مي ديدند، با آزار و اذيت فراوان و تهمت هاي ناروا، او را آماج حملات خويش قرار دادند و وی سرانجام در سال1320 هجري شمسي، سرخه را ترك گفت و تا پايان عمر خويش در سمنان اقامت کرد.
وي به واسطه علاقه زياد به امر تعليم و تربيت تا سال1332 هجري شمسي در مسجد سلطاني سمنان(امام) حلقه درس تشكيل داد و به تعليم و تربيت طالبان علم و معرفت پرداخت. او در سال هاي آخر عمر كه به سبب ضعف جسمي و كهولت سن، توان رفتن به مسجد را نداشت، در منزل خويش، چون شمعي فروزان، به جويندگان راه معرفت روشني مي بخشيد.
از شاگردان او مي توان، سيداسماعيل قريشي، ملا غلامحسين هراتي، شيخ عباسعلي اختري، سيد محمد شجاع، فضل الله تدين، شيخ فضل الله محقق، سيد محمدتقي شريعت پناهي، سيد كاظم شريعت پناهي را نام برد.
ـ
نظر شما