به گزارش خبرگزاری شبستان از قزوین به نقل از روابط عمومی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین، محمدعلی حضرتی بیان کرد: منطقه الموت به لحاظ موقعیت جغرافیایی و اقلیم از گذشته‌های دور به دلیل غنی بودن پوشش گیاهی یكی از مناطق مهم و قابل توجه کشور در زمینه تولید، عمل آوری و استفاده از گیاهان دارویی توسط افراد بومی است، این منطقه از زمان حکومت حسن صباح به‌عنوان سرزمین پرورش و جمع آوری گیاهان دارویی شهرت جهانی دارد.
وی ادامه داد: برخی از گیاهان منطقه الموت نظیر پونه، چای كوهی، آویشن، كاكوتی و گل محمدی، دم شیر، فراسیون، پونه سای، ریش بزی و مریم گلی به طور تقریبی در اكثر روستاهای الموت تولید می‌شوند، تعدادی از این گیاهان مانند شیر خشت، زالزالك، آلبالوی كوهی هم به دلیل مرتفع بودن رویشگاه آنها توسط بومیان همان منطقه مورد استفاده قرار می گیرد.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین اضافه کرد: البته برخی از این گیاهان نظیر زالزالك، گل محمدی، چای كوهی، آویشن و كاكوتی هم در فصل جمع آوری به صورت تازه در بازارهای سنتی شهرستان‌های همجوار به فروش می روند و بعضی هم مانند به و گل محمدی به صورت كاشته شده در منطقه مصرف می‌شوند.
وی افزود: در سال‌های اخیر با توجه به گرایش عمومی جامعه به طب سنتی و استفاده از گیاهان دارویی و فرآورده‌های طبیعی به دلیل آثار زیان بخش داروهای شیمیایی، حفاظت و بهره برداری اصولی از این گیاهان به لحاظ درمان و پیشگیری از بیماری ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
حضرتی خاطر نشان کرد: به همین دلیل تهیه و تنظیم پرونده ثبت این مهارت ارزشمند در دستور کار این اداره کل قرار گرفت که پس از ارسال به شورای تخصصی ثبت میراث ناملموس کشور و بررسی و تائید اعضای شورا، دانش بومی کشت گیاهان دارویی منطقه الموت در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسید.
وی یادآور شد: امیدوارم با توجه به غنی بودن پوشش گیاهی و وجود علاقه و دانش پرورش انواع متعدد گیاهان در میان افراد بومی منطقه الموت بتوانیم این مهارت را در عرصه های ملی و جهانی معرفی و تثبیت کنیم.
نظر شما