نقش «زبان» در پیوستن به جبهه منتظران

به گزارش خبرنگار مهدویت خبرگزاری شبستان، وقتی سخن از انتظار و سبک زندگی منتظرانه به میان می آید شاید بسیاری اینگونه تصور کنند که تشرف به مقام انتظار و داشتن این سبک خاص از زندگی مولفه هایی دارد که از توان آنها خارج است و اساساً اینکه بتوان منتظر و مهدی باور بود مقامی است که هر کسی را بدان راه نیست.

شاید اینگونه باشد و هر کسی صرف خواندن دعای فرج و ادعای انتظار، در صف منتظران جای نگیرد اما اینطور هم نیست که برای منتظر شدن و منتظر ماندن نیاز به کارهای محیرالعقول و طاقت فرسا باشد که جز انسان های خاص کسی توان انجام آنها را نداشته باشد. بلکه می توان با دقیق شدن روی افکار و اعمال و رعایت جزئیاتی که شاید در نگاه اول کارکردهای خاص ندارند، به مقام منتظر و مهدی یاور مشرف شد.

ازجمله اعمال موثر در این باره، «حفظ زبان» است. باید توجه داشت همه اعضای ما همچون چشم، گوش، دست، زبان، قلب و ... نعمت های الهی اند و استفاده از آنها باید در مسیر رضای الهی باشد.

در این میان، زبان ویژگی خاصی دارد بسیاری از گناهان به زبان باز می گردد و بسیاری از خوبی ها هم به نحوه کاربرد آن مربوط می شود. زبان، ابزار و عضوی است که هم می تواند عامل گناه باشد و هم وسیله ثواب.

توصیه اخلاق به «سکوت» و «حفظ زبان»

برای همین در توصیه های اخلاقی به «سکوت» و «حفظ زبان» بسیار سفارش شده است؛ چنان که امیرمومنان(ع) فرمودند: «هر کس بداند که سخنش هم جزو عمل اوست، کلامش کم خواهد شد، مگر آنجا که مفید باشد یا به دردش بخورد.»

این یعنی تنها اعمال ما مورد سوال قرار نخواهد گرفت بلکه گفته های ما هم مورد ارزیابی و سوال خواهد بود، چون آنها هم از اعمال ما به شمار می روند. لذا اگر بر زبان خود کنترل نداشته باشیم، حرف های نسنجیده یا آزاردهنده یا گناه از آن سر خواهد زد و چه بسا همین زبان کوچک ما را جهنمی کند.

بی تردید برای همین کارکردها و تاثیر زبان است که در روایات بسیار بر حفظ آن تاکید شده چنان که امام صادق(ع) می فرمایند: «روزى نيست، مگر اينكه هر عضوى از اعضاى بدن در برابر زبان كرنش كند و بگويد: تو را به خدا قسم خودت را حفظ كن، مبادا من براى تو عذاب بكشم.»1

امام سجاد عليه السلام نیز فرموده اند: «هر بامداد زبان آدمى بر همه اعضاى تنش سر كشد و گويد: حالتان چطور است؟ گويند: اگر ما را رها كنى بخير است، و مى‏گويند: خدا را خدا را درباره ما و او را قسم مى‏دهند و مى‏گويند: همانا به خاطر تو يا ثواب گيريم يا به عذاب الهى دچار شويم.»2

البته نباید تصور شود که زبان فقط کارکردهای منفی دارد چراکه در صورت توجه و تهذیب نفس می توان تهدیدات آن را تبدیل به فرصت کرد، چنان که خداوند در آیات ابتدایی سوره مبارکه الرحمن «اَلرَّحْمنُ * عَلَّمَ الْقُرآنَ * خَلَقَ الاِْنسانَ * عَلَّـمَهُ الْبَیانَ» زبان و بیان را به عنوان موهبتی عظیم معرفی می کند.

زبان؛ از ابزارهای یاری امام زمان(عج)

برای همین یکی از شیوه های یاری حضرت حجت(عج) در عصر غیبت، زبان و دعا از طریق آن است و در فواید و برکات این دعا آمده: «دعا برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه باعث می شود که دعاکننده در روز قیامت همراه و هم درجه امیرالمومنین علیه السلام خواهد بود، زیرا دعا برای آن حضرت(عج) علامت ثبوت ایمان دعاکننده است و ثابت قدم بودن در دین و در محبت اهل بیت علیهم السلام و در اعتقاد به امام عصر عجل الله تعالی فرجه موجب همراهی با امیرمومنان حضرت علی(ع)  است.»3

با این تفاصیل می توان نتیجه گرفت که با حفظ زبان و استفاده بهینه از توان و ظرفیت آن به راحتی می شود مشق انتظار کرد، به عبارت دیگر، با پرهیز از دروغ، فحاشی و بدزبانی، غیبت که سبب می شود آبروی دیگران برود، عیبجویی، مسخره کردن و ... می توان اوصاف منتظران را در خود ایجاد کرده و زندگی خویش را مهدوی کرد.

به عبارت بهتر، انتظار است زبانی که که ذکر خدا می گوید و قرآن می خواند و حضرت مهدی(عج) را صدا می زند و نام امامان علیهم السلام را ادا می کند، از گناهان زبانی پاک باشد. امام زمان علیه السلام دوستدار کسی است که حفظ زبان داشته باشد و با آبروی دیگران بازی نکند و لغو و یاوه و حرف زشت و تهمت بر زبانش جاری نشود.

چنان که در دعای امام زمان عجل الله تعالی فرجه می خوانیم: «وَ سَدِّدْ أَلْسِنَتَنَا بِالصَّوَابِ وَ الْحِكْمَةِ؛ زبان ما را به گفتن حرف درست و حکمت استوار ساز».

پی نوشت ها:

۱-الكافى: ج2، ص144؛

۲- وسائل الشيعة: ج12، ص189؛

۳- کمال الدین، ج1، ص 303.