ضیافت اندیشه و قلم / وقتی خبرنگاران سوژه رسانه‌ها می‌شوند

خبرگزاری شبستان- سرویس استان‌ها: 17 مرداد هر سال روزی را به خبرنگار اختصاص داده‌اند و هر ارگان و سازمانی در تهران و سایر استان‌های کشور مراسمی هم برای بزرگداشت این روز برگزار می‌کنند. یک تعداد مسئول و مقام لشگری و کشوری می‌آیند و در جایگاه والای خبرنگاران حرف می‌زنند و یک تعداد هم جایزه و تقدیر می‌شود ولی شاید کمتر کسی حرف‌های خود خبرنگاران را درباره خبرنگاران می‌شنود. نوشته‌های زیر درددلی از جنس خبرنگار در روز خبرنگار است که توسط خبرنگاران استانی خبرگزاری شبستان نوشته شده است.

مهدیه دانایی- استان البرز:‌ ضیافت اندیشه و قلم، سفره خان نعمتی است که هر پگاه صبح، خبرنگار را با خود همراه می سازد تا در سپهر لاجوردی دوران سخت زندگی، قلم فرسایی کند. ساغر شکسته ای می شود هر غروب دلگیر روزهای طوفانی آخر زمان و اینگونه است که در شامگاه هر روز با ساقی دل، محبوب عصر از سرای ناکامی گوید تا تسکین دوباره ای یابد برای فردای دیگر.... و ای ناخدای عالم، نام خبرنگار را بر جریده عالم به نام بهترین ها گره زده ای و درک سرای ناکامی ها را به او بخشیده ای، سپاس از تمامیت عملی که برای ثبت روزگاران بندگان با قلم رقم می خورد و به نام خبرنگارانت ثبت می گردد.

علی شکوفه - استان خراسان رضوی:‌ همیشه این خبرنگاران هستند که در یک حادثه بعد از نیروهای امداد و گاهی قبل از آنان به محل مورد نظر می رسند، همیشه این خبرنگاران هستند که در میدان های جنگ بدون اعتناء به این موضوع که حق با چه کسی است اخبار را از بطن خطر به سمع و نظر مردم در اقصی نقاط جهان می رساند، همیشه این خبرنگاران هستند که سعی دارند تلاش و کم کاری هر نهاد، سازمان و مسئولی را به گوش سازمان های نظارتی و مردم برسانند، خبرنگاران واقعی از درگیری های جناحی پرهیز می کنند و بدون حب و بغض قلم می زنند چرا که خبرنگاران جهادگران بی ادعای عرصه قلم در جهت خدمت به مردم هستند. خبرنگاران اولین قشری هستند که در یک دعوای سیاسی، جناحی، هنری، ورزشی یا در مواقع برگزاری انواع انتخابات مورد هجوم بی اندازه نهادها، سازمان ها، هنرمندان و گاهی هم مسئولین قرار می گیرند و چون قشری مظلوم اند و نهاد، سازمان و یا قانونی قوی برای حمایت از آنها وجود ندارد مورد تعدی و ظلم قرار می گیرند، گاهی پیش می آید مسئولی از سوال خبرنگاری خوشش نمی آید و او را با لحنی تند و کنایه دار و گاهی هم با تهدید به عقب می راند، گاهی هم پیش می آید که هنرمندی از سوال خبرنگاری خوشش نمی آید پس به خود اجازه می دهد زبان به توهین بگشاید و اینگونه رفتارهای توهین آمیز از برخی ها با خبرنگاران از گذشته بوده، اکنون هست ولی امیدوارم در آینده نباشد.

سجاد عباسی- استان چهارمحال بختیاری: خبرنگار تلاش، زحمت،استرس و وسیله ای برای انتقال حرف مردم به مسئولین .

مهنوش ملكي-استان لرستان: خداوند به شرافت و قداست قلم سوگند یاد می کند، و با این قسم مقام قلم، اوج می گیرد، قلم به مظهر درخشش تبدیل شده است و در دست خبرنگاران حکایت گر زندگی و نگارنده مشکلات مردم می شود. روز خبرنگار، يادآور خون شهيد محمود صارمي خبرنگار شهيد لرستاني و ديگر فعالان عرصه خبر، فرصتي براي پرداختن به مشكلات و دغدغه هاي فعالان عرصه رسانه است.  روز خبرنگار روز درد و دل خبرنگاران است و  فرصتی برای پرداختن به مشکلات و دغدغه های خبرنگاران به عنوان وجدان بیدار جامعه است.

عظیم پیرانی- استان ایلام:‌ من خبرنگارم،  در حرفه ام عشق به مردم را معنی می کنم، من خبرنگارم، اندیشه ام زلال، بردبارم، روزگارم گر چه سخت می گذرد اما سختی را برای کارم و  عشق به مردم به زانو در خواهم آورد، من خبرنگارم، هدفم خدمت، دمیدن روح امید در جامعه، من خبرنگارم، می نویسم با صداقت و امانت، من خبرنگارم راهم را دوست دارم.

محسن تورع- استان فارس: رسانه ها پل ارتباطی بین مسئولین و مردم هستند و رکن چهارم دموکراسی؛

اصحاب رسانه جهادگران عرصه اطلاع‌رسانی هستند و در سرما و گرما با تلاش و کوشش خودشان سعی در رفع مشکلات مردم دارند مشکلات آنان را به گوش مسئولین، خدمات مسئولین را به سمع مردم می رساند اما کمتر خبرنگاری است که مشکلات صنفی و کاری نداشته باشد چراکه از قدیم گفته اند کوزه گر از کوزه شکسته آب می خورد همکار عزیزم روزت مبارک

پردیس ارادت - استان خوزستان: «خبرنگاران چشم بینای جامعه و گوش شنوای جامعه هستند» «خبرنگاران پل ارتباطی مردم و مسئولان هستند» ‌... این ها جملاتی است که هر سال در روزهای منتهی به روز خبرنگار از زبان مسئولان شنیده می شود، ولی آیا در واقعیت هم چنین است؟! به عنوان کسی که ۱۳ سال است در این حرفه فعالیت می‌کند می‌توانم بگویم خیر یا لااقل بسیار کمرنگ است. در واقع خبرنگار در جامعه ما هیچ گاه نتواسته به جایگاه واقعی و والای خود دست یابد. بسیاری از مسئولان تنها در زمانی که به خبرنگار نیاز داشته باشند آنها را تکریم می‌کنند و در مواقعی که موقعیت خود را در خطر ببینند، خبرنگاران را به هیچ می‌پندارند. ای کاش این دیدگاه ها عوض شود و اصحاب رسانه که به تعبیری به واسطه آگاه کردن جامعه و اطلاع رسانی، رسالت انبیا را دنبال می‌کنند، بتوانند به راحتی و با آزادی کامل به بیان مشکلات جامعه و مردم بپردازند و پیگیری و تحقق این مسائل را از سوی مسئولان شاهد باشند.

شنو نوری- استان کردستان: حرفه خبرنگاری، قلم زدن در وادی عشق، زیستن در سرای تعهد و اندیشیدن در کالبد حقیقت است. 
رکن چهارم دموکراسی، وقایع نگاران و راویان حقیقی جامعه پرآشوب اند که در آگاهی بخشی و بالندگی کشور دستی بر آتش دارند.
فعالان این عرصه شغلی خطیر و رسالتی جانکاه دارند که می طلبد با تلاشی مضاعف و خستگی ناپذیر قدم در راهی بگذارند که سراسر رنج و دلهره است.

سید ضیا میررحیمی-استان یزد: خبرنگاری، حرفه ای مملو از عشق و علاقه خدمت به مردم و باز کردن گره آنها در ورای سختی ها و چالش ها و ناملایمات.
حرفه ای که در ناملایمات مسئولان و در عین ناراحتی ها ما را با عشق و علاقه به سمت خود می کشاند و با تمام دردهایی که از مشاهدات خود میکشد برای درمان این دردها خود را به آب و آتش میزند تا مشکلی از مشکلات مردم کاهش دهد.

سمیرا نیستانی- استان خراسان شمالی: ۱۷ مرداد، روز پاسداشت از انسان هایی است که چشم بر رفاه و آسایش خود بسته و با سعه صدر و خلوص نیت در مسیر اعتلای جامعه اسلامی قلم فرسایی می کنند. هرچند این انسانهای از جان گذشته که به عنوان نمایندگان مردم همواره از مسئولان مطالبه گری می‌کنند و بعضا مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند؛ اما هیچکدام از  این بی محبتی ها و کم لطفی ها آنان را در مسیر انتخابی خود سست نمی کند.  باشد روزی که همه خبرنگاران تیتر بزنند "مهدی آمد". 

زیبا کیومرثی- استان آذربایجان غربی:‌ گاهی وقت ها برای گفتن از بعضی چیزها میان انبوهی از واژه ها گرفتار میشوم، انقدر سردرگم که حجم بزرگی از جملات برای حیات یافتن در ذهنم پایکوبی میکنند. اینکه بخواهم از خبرنگاری تعریفی داشته باشم سخت است اما این را خوب میدانم که خبرنگاری فقط یک شغل نیست بلکه عشق است که از قلم میچکد تا واقعه ای ترسيم شود. درست است که نوع خبرنگاری در کشورها متفاوت است اما در ایران با تمام پستی و بلندی ها این عشق است که یک خبرنگار را در گرما و سرما برای حضور تشویق میکند. خبرنگار واژه ای محترم است که برای ادای آن باید به تمام قد ایستاد و شکست و نوشت.

لیلا آجرلی- استان مرکزی:‌ چه روزی چه مراسمی چه تکریمی کاش اصلا روزی بنام خبرنگار نامگذاری نمی شد انقدر هم یاد بدبختی هامون نمی افتادیم سراسر سال درگیر تهیه خبرو گزارش و کوچک و بزرگ شدن این و اونیم بعد توی یکروز میخوان مثلا به جایگاه و مقام خبرنگار بپردازن بازم توی مراسم، همه ی کسانی که همیشه بالابودند باز هم در ردیف بالا قرار می گیرند و یکسری حرفهای کلیشه ای را به خورد خبرنگار می دهند و تمام.