ممنوع التصویرهای پردرآمد؛ برگ برنده های اقتصادی تلویزیون

به گزارش خبرنگار تلویزیون خبرگزاری شبستان، سال هاست عادت کرده ایم برخی حرف ها را از تلویزیون نشنویم و برخی چیزها را در  قابش نبینیم، مسئولان رسانه ملی همیشه پای کار بوده اند و به قدری قوی عمل کرده اند که حتی اگر شخصی یا برنامه ای پا را فراتر از خط قرمزهای سیما بگذارد اگر برنامه زنده باشد همان لحظه قطع می شود و تصاویر بی ربط یا گل و بلبل می بینیم و اگر برنامه ظبط شده باشد گاهی مجری مورد نظر ممنوع التصویر می شود یا تذکر و اخطار می گیرد و گاهی ادامه برنامه قطع شده هم پخش نمی شود؛ نمونه اش را بخواهید به لطف فضای مجازی کلیپ هایش فراوان است.

همه ما مجری های بسیاری در تلویزیون را به خاطر داریم که هر کدام بنا به دلیلی در طول سال های گذشته ممنوع التصویر شدند و بخش جالب ماجرا این جاست که اتفاقا آن هائی که امروز اجازه هر گونه نقد، اعتراض و عبور از خط قرمزها را دارند بعضی‌هایشان از بین همین ممنوع التصویرها(برای مدتی) هستند.

البته یک نکته جالب توجه دیگر این است که برخی از این ممنوع التصویرها دیگر رنگ آنتن رسانه ملی را به خود ندیدند اما برخی با چنان قدرتی بازگشتند که از همه پیشی گرفتند و چنان دستشان در اجرا بازگذاشته شد که تا بحال نمونه اش را در تلویزیون ندیده بودیم.

دیگر همه می دانیم تنها چند نفر معدود هستند که اجازه دارند روی آنتن رسانه ملی از همه چیز انتقاد کنند و از خط قرمزها عبور کنند. تنها در یک برنامه خاص اجازه داده می شود که شرکت کنندگانی از بین مردم در قالب طنز و استندآپ از همه چیز انتقاد و از مرزها عبور کنند. 

قصد زیر سوال بردن نقد و یا باز شدن فضای رسانه ملی را نداریم ،‌تنها می خواهیم به پاسخ به این پرسش برسیم که چه فرآیندی اتفاق می افتد که این تحولات صورت می گیرد؟ آیا پای اسپانسرهای پرقدرت در میان است؟ پیش از این راجع به اینکه اسپانسر باید در خدمت برنامه باشد یا برنامه در خدمت اسپانسر گفته ایم و نوشته ایم و در مجال این گزارش قصد تکرار نداریم.

برخی برنامه های سیما با حمایت مالی اسپانسرهای مختلف تولید می شوند و هزینه ای به سیما تحمیل نمی کنند اما برنامه هائی هم هستند که علاوه بر تامین هزینه تولید، برای سیما درآمدزایی نیز می کنند و شاید یکی از دلایل باز بودن دست برخی برنامه سازان همین باشد.

طبق تعرفه های اداره کل بازرگانی سیما، برنامه ها، سریال ها و هر آن چیزی که در کنداکتور سیما است و روی آنتن شبکه‌های مختلف می رود درجه بندی دارد، درجه بندی برنامه ها از 1 تا 35 است، پربیننده ترین برنامه های تلویزیون در گروه 35 قرار می‌گیرند و بالاترین نرخ جذب آگهی را قبل از آغاز پخش، میان برنامه و زیرنویس به خود اختصاص می دهند(که البته این نرخ ها در ماه‌های مختلف سال افزایش 30 تا 60 درصدی دارند).

بنابراین برنامه های پرمخاطب تلویزیون علاوه بر جذب درآمدهای فراوان از راه اسپانسرها از راه جذب آگهی نیز برای سازمان درآمد زایی می کنند و بنابراین یک برگ برنده یا فرصت استثنائی اقتصادی برای تلویزیون محسوب می شوند؛ توجه به همین چند نکته ساده کافی است تا کمی از این سردرگمی درآمده و به پاسخ سوالمان برسیم.

گذشته از این چه بسیار برنامه هائی که ضبط شدند و اجازه پخش نگرفتند یا در لحظات آخر از کنداکتور حذف شدند و چه بسیار برنامه هائی که اجازه دعوت کردن مهمان هائی را نداشتند. تقریبا همه چیز در سیما از فیلتر مسئولان دقیق این رسانه می گذرد و علامت سوال بزرگ در چنین شرایطی در ذهن مخاطب شکل می گیرد؛ چطور با وجود این حجم از محافظه کاری و وجود فیلترهای فراوان برخی برنامه ها یا بهتر است بگوییم برخی برنامه سازان از همه خط قرمزهای همیشگی سیما عبور می کنند و اجازه هر انتقاد یا اعتراضی را دارند؟ نیازی به نام بردن از این برنامه و سازندگانشان نیست، همه ما برنامه های پرطرفدار و پربیننده تلویزیون  و سازندگانشان را می شناسیم.

اینکه مشت‌های سیما چه زمانی باز شود و پرده از رازهای آن برداشته شود مشخص نیست، اما همواره مخاطبان و رسانه ها به دنبال پاسخ سوال های خود خواهند بود.

الهام عطائی