مردم باید سطح سواد بصری شان را بالا ببرند/ نمی توان از هنرمند خواست اثر همه فهم خلق کند

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، ارتباط یک جامعه با هنرهای تجسمی و بهره مندی از بیان هنری در ارتباطات اجتماعی، موضوعی است که دهه های گذشته در جهان مورد توجه واقع شده. آشناکردن مردم با تاریخ هنر، گسترش فعالیت عمومی موزه ها، تقویت هنر و فعالیت های هنری در شهرها و برگزاری بینال ها و نمایشگاه ها از جمله اقداماتی است که امروزه برای بهره مندی جامعه از فوائد هنر مورد تاکید قرار می گیرد. کشور ما ایران نیز در سال های گذشته شاهد افزایش گالری های هنری، حضور پررنگ تر هنرمندان در نمایشگاه ها و حراجی های بین المللی و توجه بیشتر مدیریت شهری به هنر است اما با این همه، هنرهای تجسمی هنوز مساله عموم جامعه نیست و به جز قشر خاصی آن هم در مرکز کلانشهرها، مردم به هنر نمی اندیشند و از تحولات آن نیز باخبر نمی شوند. برای بررسی این موضوع و پرسش های پیش روی آن، با «آزاده سهرابی» خبرنگار هنرهای تجسمی که نزدیک به دو دهه از فعالیت حرفه ای اش در این حوزه سپری شده است به گفتگو نشستیم.

برپایی نمایشگاه آثار کوچک و ارزان قیمت به مردم کمک کرده  که آثار هنری اورجینال برای خانه هایشان بخرند

آزاده سهرابی در پاسخ به این پرسش که هنرمند باید چگونه اثری خلق کند که همه فهم باشد و به خانه های مردم راه پیدا کند و هنر های تجسمی از گالری های خواص پسند به سطح عام جامعه کشیده شود به خبرنگار فرهنگی شبستان گفت: این سئوال چهار منظر متفاوت دارد بخش اول در مورد هنرمند و مخاطب است که چگونه اثری خلق کند که همه فهم باشد؛ در عالم هنر چنین چیزی نداریم که هنرمند اثری خلق کند که همه فهم باشد، در عالم هنر چنین چیزی نداریم که هنرمند اثری خلق کند که همه فهم باشد، وظیفه هنرمند این نیست که چیزی خلق کند که سواد جامعه را بالا ببرد و چیزی خلق کند که همه آن را بفهند، اگر ما می خواهیم به چیزی برسیم و اثری را خلق کنیم که جامعه درک کند لازمه اش این نیست که هنرمند کاری کند، لازمه اش این است که جامعه  سواد بصری  و سطح مطالعه اش را بالا ببرد که با اینها به دنیای هنر نزدیک شود. در همه جای دنیا کاری که می کنند این است که بچه ها و حتی سالمندان و قشرهای جامعه را به موزه ها می برند و در مورد زیباشناسی توضیح می دهند؛ در مورد اثری که هنرمند خلق می کند توضیح می دهند، افراد را برای درک هنر آموزش می دهند، ما نمی توانیم انتظار داشته باشیم و خودمان را کنار بکشیم،  مسئولانی که رسالت شان این است که هنر را پاسداری کنند هیچ کاری نکنند، مردم هم هیچ کاری نکنند و هنرمند کاری کند البته منکر این نیستم که هنرمندانی داریم که آثار دکوراتیو کار می کنند یا هنرمندانی که منظره کار می کنند اینها کارشان برای عموم قابل فهم و درک است ما این قشر را هم داریم اما می رسیم به بخش دوم سوال اینکه چرا آثار هنری به خانه ها راه پیدا نمی کنند؟ الان فضا دارد بهتر می شود بخصوص در بخش دوم، در سال های اخیر  برپایی نمایشگاه آثار کوچک و ارزان قیمت به مردم کمک کرده است  که آثار هنری اورجینال برای خانه هایشان بخرند که این آثار دکوراتیو منظره و از لحاظ زیباشناسی قابل فهم برای مردم است.

چرا شهرداری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نگارخانه ندارند؟ / برپایی نمایشگاه آثار کوچک در گالری آریا برای ارتباط بیشتر با بدنه مردم است

این خبرنگار با سابقه هنرهای تجسمی افزود: این سوال که چرا همه مردم باید به گالری ها بروند؟ یک چیزی را فراموش می کنیم ما در این جریان سه حلقه داریم (هنرمند، مردم، ارگان ها و گالری ها) ما در این بخش ارگان ها را فراموش کردیم، جایی مثل شهرداری موظف به داشتن گالری است و موظف است مردم را با هنر آشتی دهد و کارگاه آموزش هنری برگزار کند و آثاری به نمایش بگذارد که خواص پسند نباشد، گالری دار بخش خصوصی است با مردم هم سروکار دارد و چرخه مالی اش با مجموعه دار است که یک چرخه از عالم هنر است، چرخه ای که فراموشش کردیم گالری ها می توانند باعث پیوند بیشتر مردم با هنر شوند، گالری آریا در سال چندین بار نمایشگاه آثار کوچک را برپا می کند و در تلاش برای ارتباط با بدنه مردم است اما وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری در این میان دارند چکار می کنند چرا گالری ندارند؟

وی در پاسخ به این سئوال که آیا  رسانه ها، گالری دار ها و فروشندگان هنری توانسته اند برای حضور بیشتر آثار هنر تجسمی در میان جامعه تلاش کنند، گفت: رسانه ها نقش خیلی مهمی دارند شاید در این سالها بهتر عمل می کنند و در یک دهه گذشته تلاش زیادی کرده اند، اما یک نکته وجود دارد ما نشریه تخصصی تجسمی کم داریم، اینها نیاز به حمایت دارند، رسانه هایی که به هنرهای تجسمی می پردازند نیاز به حمایت دارند.

مجموعه داران آثار هنر طراز اول در انبارهایشان را به نمایش عمومی بگذارند

آزاده سهرابی خاطر نشان کرد: در واقع خریداران آثار هنری مجموعه دارها هستند یا مجموعه دارها یا کسانی که به این عنوان می شناسیم که خرید و فروش آثار هنری می کند و جزو بخش اقتصاد هنر به حساب می آیند در بحث هنرشناسی جامعه نمی توان برای آنها نقشی قایل بود اما کاری که می توانند بکنند این است که آثار هنری را که در انبار دارند در نمایشگاه به نمایش بگذارند؛ در انبارهای این مجموعه دارها آثار هنری طراز اولی وجود دارد که سال های سال است در سطح جامعه دیده نشده است، مجموعه دارها هرازچند گاهی با برپایی نمایشگاهی می توانند این آثار را به نمایش بگذارند اینها بخش خصوصی هستند وظیفه هم ندارند اما می توانند این نقش را ایفا کنند. بیشتر از اینکه هنرمند گالری دارها و مجموعه دارها وظیفه داشته باشد خود مردم هستند که باید سطح سواد هنری شان را بالا ببرند ولی برای این منظور باید تحریک شوند اگر شهرداری 300 گالری دایر کند مردم در معرض هنر هستند.

چرا نگارخانه ای به وسعت یک شهر تکرار نمی شود؟

وی طرح نگارخانه ای به وسعت یگ شهر را طرح موفقی خواند و گفت: سازمان زیباسازی شهرداری طرح نگارخانه ای به وسعت یک شهر را اجرا کرد این طرح آموزشی هنر به مردم بود چرا این طرح تکرار نمی شود، طرح بسیار خوبی بود که کل شهر یک هفته گالری شد، شهرداری گالری بزند نهادهای دیگر هم همینطور و وارد اقتصاد هنر شوند از دانشجویان هنر بخواهند آثار هنری عامه پسند خلق کنند که مردم بتوانند با آن ارتباط بگیرند به جای اینکه مردم اثر کپی ون گوگ را بخرند آنها یک اثر اورجینال بخرند، این ارزشمند است و ما می توانیم این کار را برای مردم بکنیم.