به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از روزیاتو، این شخصیت ها که باید بد باشند، اغلب مانند شخصیت های مثبت با اشتیاق تمام دنبال شده و حتی به اندازه قهرمانان داستان دوست داشته می شوند و حتی گاهی بیشتر. دلیل علاقه تماشاگران به شخصیت های منفی فیلم ها متفاوت است؛ از هوش خارق العاده گرفته تا علاقه به واقعیت خشونت و حس شوخ طبعی. در این میان یک چیز در میان تمام ان ها مشترک است و آن این که شدیداً دوست داشتنی هستند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ مورد از دوست داشتنی ترین و محبوب ترین شخصیت های منفی تاریخ سینما آشنا کنیم که چیزی از کم از قهرمانان محبوب ندارند.
۱۰- پاتریک بیتمن در روانی آمریکایی
اگر چه رمان بحث برانگیز برت ایستون الیس یک داستان خواندنی و جذاب داشت اما گاهی با تکرار بیش از حد نام ها و جوک های پیچیده کمی خسته کننده و آزار دهنده می شد. از طرف دیگر فیلمی که از روی این رمان ساخته شد، جنبه های مثبت کتاب مذکور را گرفته و از هر لحاظی از نسخه کتابی خود پیشی گرفت. در کمدی تاریک «روانی آمریکایی» (American Psycho) شخصیت های جذاب بسیاری وجود دارند؛ از کارآگاه کیبمال (ویلم دفو) گرفته تا پل آلن (جارد لتو) که دراوج قساوت با یک تبر سلاخی می شود. اما تنها شخصیتی که ظاهر و حرکات او در این فیلم برای طرفداران سینما به یاد ماندنی شد بدون شک شخصیت اصلی و شرور داستان، پاتریک بیتمن بود. او جوان، خوش تیپ و ثروتمند است.
در کنار این صفت های خوب وی به شدت از زنان بیزار است، گوشت بدن قربانیان خود را می خورد و یک قاتل سریالی تمام عیار است. علیرغم ظاهر دوست داشتنی اش اما این صفات هیچ شباهتی به شخصیت های دوست داشتنی سینما ندارد. شاید در ابتدا شما از این شخصیت خوشتان نیاید اما بدون شک در انتهای فیلم دلتان برای و سوخته و او را درک خواهید کرد؛ جایی که وی ترسیده و مبهوت در دفتر کارش به سر می برد. علاوه بر این، با توجه به تفسیری که از اتفاقات پایان داستان دارید شاید به این نتیجه برسید که قتل های او تنها زاییده تصور او بوده باشد که ضرورتاً موضوع بدی نیست. بدین ترتیب او به یکی از معدود دوست داشتنی ترین شخصیت های منفی فیلم های این ژانر تبدیل شده است.
۹- نورمن بیتس در روانی
وقتی که آلفرد هیچکاک پشت دوربین باشد و آنتونی پرکینز در مقابل آن، باید منتظر یک شاهکار باشید. فیلم مشهور «روانی» (Psycho) در حدود ۶۰ سال پیش به صورت سیاه و سفید ساخته شد اما همچنان به عنوان الماسی در دنیای فیلم سازی درخشیده که هر بار تماشای آن تاثیر خود را بر شما خواهد گذاشت. یکی از دلایلی که این فیلم را از بهترین فیلم های تاریخ سینما می دانند به خاطر شخصیت منفی اصلی داستان است: نورمن بیتس؛ پسری آرام و معصوم. اما حیف که او با مادری شکنجه گر و آزار دهنده زندگی می کند که البته با غریبه ها رفتار بسیار محترمانه و خوبی دارد.
با این وجود نورمن همچنان مادرش را دوست دارد و به کج خلقی ها و زیاده خواهی های او توجهی نمی کند. اما در این میان به نظر می رسد که شخصیت ظریف و شکننده بیتس مانع از موفقیت او در زندگی دلخواهش می شود. البته این چیزی است که در ظاهر به نظر می رسد اما او هیچ شباهتی به شخصیت های منفی دیگر سینما ندارد. در طول فیلم،مادر بیتمن در اثر برخی اعمال خوفناک به مرز دیوانگی کشیده می شود و نورمن از واکنش نشان دادن بیم دارد. او کارهای زشت خود را مخفی کرده و به خاطر وفاداری کورکورانه ای که به مادرش دارد نمی تواند از خانه برود. در انتهای داستان ما با یکی از آزار دهنده ترین و غیرقابل پیش بینی ترین پیچش های داستانی تاریخ سینما مواجه می شویم که طی آن ماهیت واقعی نورمن بیتس افشا می شود.
اما همان موقع نیز به چشم یک مرد رنج کشیده با مشکلات روانی متعدد به او نگاه می کنیم. نمی توان به خاطر تاثیرات منفی که محیط زندگی بر او داشته نورمن را سرزنش کرد زیرا چیزی که او اکنون هست نتیجه رفتار و اعمال دیگران و محیط اطرافش است و نه انتخاب شخصی او. آنتونی پرکینز نیز چنان با مهارت و ظرافت این نقش را بازی کرده که حتی بعد از مشخص شدن ماهیت اصلی او نیز همچنان دوست داشتنی است و با او همدردی می کنیم.
۸- جیسون وورهیز در جمعه سیزدهم
وقتی که اولین فیلم از فرانچایز ترسناک «جمعه سیزدهم» (Friday the 13th) منتشر شد، کسی فکر نمی کرد که به چنین موفقیتی دست پیدا کند. اما این فیلم چنان در باکس آفیس موفق عمل کرد که ۱۰ دنباله و یک راه اندازی مجدد را در پی داشت. این فیلم ها اگر چه کیفیت قابل توجهی نداشتند اما مخاطبان بسیاری را به سینماها کشانده و بدین ترتیب «جمعه سیزدهم» به پرفروش ترین فرانچایز اسلشر تاریخ سینما بدل گشت. در میان نوآوری های اندکی که این مجموعه فیلم به پرده نقره ای آوردند، بهترین آن شخصیت ترسناک و انتقام جوی جیسون وورهیز بود که شخصیت نمادین خود را تا به امروز حفظ کرده است. چه چیزی این شخصیت روانی ساطور به دست را تا به این اندازه به یادماندنی کرده است؟
برخلاف پاتریک بیتمن و نورمن بیتس که بیشتر به خاطر اجراهای بی نقص بازیگران نقش هایشان به فهرست دوست داشتنی ترین شخصیت های منفی تاریخ سینما تبدیل شده اند، جیسون به جز چند ناله و فریاد، در فیلم هایش هیچ دیالوگی نداشته و حضور او در فیلم ها نیز کوتاه است که نمی توان آن را یک هنرنمایی یا بازی قابل توجه از لحاظ زمانی دانست. چیزی که او را به یکی از شخصیت های منفی محبوب تماشاگران تبدیل می کند انگیزه اوست که قابل درک به نظر می رسد. البته از آنجایی که شخصیت پردازی در این فیلم ها بسیار ضعیف است هر بار از محبوبیت و جذابیت شخصیت جیسون کاسته می شود.
۷- هانس لاندا در حرامزاده های بی شرف
فیلم «حرامزاده های بی شرف» (Inglourious Basterds) که توسط یکی از اساتید سینمای مستقل مدرن نویسندگی و کارگردانی شده است از بسیاری جهات یک شاهکار به شمار می آید. درست مانند فیلم «روانی»، این فیلم نیز ترکیبی بی نقص از استعداد در دو طرف دوربین است. اسم های بسیار بزرگی در این پروژه همکاری داشتند؛ از تارانتینوی بزرگ تا برد پیت و الی روث اما یک بازیگر تقریباً ناشناس بود که توجه همه را در این فیلم به خود جلب کرد.
کریستوفر والتز که تا قبل از این فیلم هیچ نقش مهمی در سینما بدست نیاورده بود با ایفای نقش فراموش نشدنی و بی نقص سرهنگ هانس لاندا از خود یک بازیگر افسانه ای ساخت. لاندا یک شخصیت شرور، اما کاریزماتیک و بسیار باهوش است که به همین دلایل از شخصیت های منفی محبوب تماشاگران به شمار می آید. علاوه بر بازی استادانه والتز، بخشی از محبوبیت شخصیت لاندا به کوئنتین تارانتینو و هوش نویسندگی او باز می گردد که به گفته خودش بهترین شخصیتی است که تاکنون در فیلمنامه هایش نوشته است.
۶- نورمن استنسفیلد در لئون: حرفه ای
چیزی که قرار بود تنها یک فیلم معمولی باشد به بهترین ساخته لوک بسون تبدیل شد. فیلم «لئون : حرفه ای» (Léon: The Professional) برای همیشه به عنوان اولین فیلم ناتالی پورتمن در نقش ماتیلدا به شمار می آید که ژان رنو در نقش آدمکشی به نام لئوون و البته گری اولدمن در نقش خاطره انگیز نورمن استنسفیلد نیز در آن حضور داشتند. شخصیت نورمن استنسفیلد در این فیلم یک مامور فاسد مبارزه با مواد مخدر است که بسیار بیشتر از حد تصور دوست داشتنی است. او به خاطر کوکایین یک خانواده ۴ نفره از جمله یک پسربچه را به قتل می رساند. با همکارانش رفتار بسیار بدی دارد و به طور مرتب از قدرت خود سوء استفاده می کند. اما همزمان وی شخصیتی فریبنده و البته بسیار جذاب دارد که تماشای حرکات او گاهی سخت می شود.
از این رو هر لحظه از حضور نورمن روی پرده نقره ای سرگرم کننده و جذاب است و بدین ترتیب بعد از تماشای فیلم «لنون: حرفه ای» این شخصیت به فهرست شخصیت های منفی دوست داشتنی سینما اضافه شد. بخشی از واقعی بودن این شخصیت به مهارت نویسندگی و کارگردانی لوک بسون باز می گردد و بخشی دیگر نیز به انتقال بی نقص این شخصیت از روی کاغذ به روی پرده توسط گری اولدمن باز می گردد. بدین ترتیب برخی از تیک های بازی گری اولدمن در این نقش برای همیشه ماندگار شده و تعدادی از دیالوگ ها نیز وارد فرهنگ عامه مردم شد؛ برای مثال دیالوگ هایی که هنگام حضور نورمن در خانه پدری ماتیلدا در حال گوش دادن به موسیقی بتهوون است و لحظاتی بعد همه آن ها را به قتل می رساند.
نظر شما