نظارتی بر بازار نابسامان مسکن وجود ندارد

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، چند ماهی است بازار مسکن دچار سونامی عجیب و غریبی شده است و در بخش های رهن، اجاره و خرید مسکن شاهد نوسان قیمت آن هم در مقیاس های فضایی هستیم.

بررسی های میدانی بیانگر آن است که قیمت رهن و اجاره خانه ها فارغ از موقعیت جغرافیایی و امکاناتی نظیر آسانسور و پارکینگ و دسترسی های آن در حال نزدیک شدن به هم است و تقریبا همه جای شهر تهران به جز مناطق شمال تهران، اگر قصد اجاره خانه را داشته باشید، تقریبا قیمت ها شبیه هم است.

از طرفی صاحب خانه هایی که خانه هایشان را برای اجاره به بنگاه ها و املاک مسکن سپرده اند، تاکیدشان بر اجاره بهاء بالا و رهن پایین است، که این خود بیانگر رویکرد درآمدی موجرها به مقوله مسکن را نشان می دهد. این درحالی است که قدرت درآمدی خانوارها با توجه به میزان تورم و مباحث اقتصادی متعدد، پایین آمده است و توان پرداخت اجاره بهای مورد نظر موجر را ندارند.

عرضه خانه ها با قیمت های غیر واقعی و بالاتر از ارزش واقعی منطقه و افزایش کاذب قیمت مسکن نیز بر نجومی شدن میزان رهن و اجاره خانه ها افزوده است از طرفی پایین آمدن میزان نرخ سود بانکی نیز بر کاهش مبلغ رهن و افزایش اجاره بهای خانه ها به ماهانه یک میلیون تا 3 میلیون تومان دامن زده است و دیگر کمتر کسی است که خانه خود را با رهن بالا و اجاره بهاء پایین و یا رهن کامل عرضه کرده باشد مگر آنکه به تازگی صاحب خانه شده باشد و بخواهد بخشی از مبلغ خرید خانه را از محل رهن تامین کند.

سوداگری دلالان مسکن نیز تا حد زیادی به غیرواقعی شدن قیمت ها در بازار مسکن و به تبع آن بالا رفتن میزان رهن و اجاره خانه ها دامن زده است. و در این میان خانواده های متوسط و به ویژه زوج های جوان، اقشار کم درآمد جامعه بیشترین آسیب را از این بازار نابسامان مسکن خواهند دید.

نکته جالب توجه آن است که، افزایش مبلغ رهن و اجاره خانه ها از قاعده و استاندارد خاصی تبعیت نمی کند و هر کسی مطابق سلیقه و به دلخواه برای کالای خود یعنی مسکن قیمت تعیین می کند. جالب تر آنکه هیچ نوع نظارتی نیز بر نحوه عرضه و نرخ گذاری بر میزان رهن و اجاره خانه ها وجود ندارد که این عدم نظارت بر نحوه قیمت گذاری ها به سودجویان بازار مسکن قدرت تاخت و تاز بیشتری داده است.   

این آشفتگی ها در بازار مسکن و افزایش قیمت ها به صورت روزانه، قطعاً به ضرر تمام جامعه است چراکه با حسابی سرانگشتی، می توان فهمید بسیاری از اقشار جامعه مانند کارگران، کارمندان و فرهنگیان که دارای درآمد ثابتی هستند، چگونه می توانند با این هزینه های زیادی که برای زندگی در کلانشهرهایی مثل تهران متحمل می شوند، خود و خانواده مسکنی در شان داشته باشند؛ مسکنی که بتوانند در آن زندگی آرام و بدون دغدغه ای داشته باشند.

عصمت پناهی