ماه رجب، پیرایش، ماه شعبان آرایش و ماه رمضان ضیافت است

خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: "کسانی که در واقع اهل بندگی هستند در ماه رجب خودشان را پیرایش می کنند، در ماه شعبان آرایش می کنند و در ماه مبارک رمضان به ضیافت خداوند می روند یعنی همان کاری که ما برای حضور در یک مهمانی معمول انجام می دهیم و این طور نیست که این سیر منطقی را به جا نیاوریم یا جابجا انجام دهیم  و راز این که خیلی از افراد در ماه مبارک رمضان آن حلاوت ها و شیرینی ها و لذت های معنوی و دریافت ها را ندارند به خاطر  آن است که این سیر منطقی را پشت سر نگذاشته اند و آن آمادگی در آن ها حاصل نشده است. در واقع این افراد یک دفعه سر سفره ماه مبارک رمضان نشسته اند بدون این که آن مقدمات در وجود آن ها  طی شده باشد. بدون آن که آن پیرایش ها و آن زدودن ها  اتفاق افتاده باشد. در واقع این افراد آن گندزدایی درونی را انجام نداده اند چه برسد به این که  وجود خود را برای حضور در این ضیافت بزرگ آراسته کنند."

آنچه در ادامه می آید بخش اول گفتگوی سرویس قرآن و معارف خبرگزاری شبستان با حجت الاسلام و المسلمین سید مهدی واعظ موسوی، مدرس اخلاق و مبلغ دینی درباره فضایل ماه مبارک شعبان و شیوه بهره مندی از ایام این ماه عزیز است.

امروز اولین روز ماه مبارک شعبان است. فرا رسیدن این ماه عزیز را یه شما تبریک می گوییم و دوست داریم که ذهن ما و مخاطبان ما را درباره عظمت و بزرگی،  فضایل و اعمال این ماه روشن تر کنید.

بنده هم به جنابعالی، مخاطبان و مومنان عزیز، ورود به این ماه را تبریک می گویم. در آغاز این نکته را بگوییم که  پیوندی میان ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان وجود دارد و در واقع از یک سیر منطقی بین این سه ماه می توان سخن گفت.

منظورتان از سیر منطقی چیست؟

اجازه بدهید با این تعبیر منظورم را روشن تر کنم. کسانی که در واقع اهل بندگی هستند در ماه رجب خودشان را پیرایش می کنند، در ماه شعبان آرایش می کنند و در ماه مبارک رمضان به ضیافت خداوند می روند یعنی همان کاری که ما برای حضور در یک مهمانی معمول انجام می دهیم و این طور نیست که این سیر منطقی را به جا نیاوریم یا جابجا انجام دهیم  و راز این که خیلی از افراد در ماه مبارک رمضان آن حلاوت ها و شیرینی ها و لذت های معنوی و دریافت ها را ندارند به خاطر  آن است که این سیر منطقی را پشت سر نگذاشته اند و آن آمادگی در آن ها حاصل نشده است. در واقع این افراد یک دفعه سر سفره ماه مبارک رمضان نشسته اند بدون این که آن مقدمات در وجود آن ها  طی شده باشد. بدون آن که آن پیرایش ها و آن زدودن ها  اتفاق افتاده باشد. در واقع این افراد آن گندزدایی درونی را انجام نداده اند چه برسد به این که  وجود خود را برای حضور در این ضیافت بزرگ آراسته کنند.

و اساس این که به ما سفارش شده که در ماه رجب بسیار استغفار کنیم به خاطر آن است که استغفار،  انسان را تطهیر و مطهر می کند  و در منابع اسلامی هم داریم که:  "تعطروا بالإستغفار / خودتان را با طلب آمرزش و غفران الهی خوش بو و معطر کنید تا آن بوهای بد گناه از شما دور شود و رایحه های خوش بو در جان شما بنشیند

یعنی همان کاری که ما پیش از حضور در مهمانی های معمول انجام می دهیم. اول حمام می کنیم و آن چرک ها و بوها را می بریم و بعد نوبت به خوشبو شدن می رسد؟

بله و هر کدام از این ها در دنیای معنا، ما به ازاهای خود را دارند. شما بعد از آن که استحمام کردید لباسی را می پوشید که متناسب با آن خوشبو شدن است. دوباره لباس های چرک و عرق کرده را به تن نمی کنید . این جا در واقع در ماه شعبان،  نوبت به پوشیدن خلعت های نو و خوشبو می رسد و خلعت زیبایی که مومنین در این ماه بر تن روح و جان خود می کنند همان مناجات شعبانیه است. این همان خلعت بسیار زیبایی است که بر جان مومنان می نشیند وقتی آن مفاهیم بلند در روح آن ها تلالو می کند.  وقتی سخن از حجاب های نو است معلوم است که آن مومنان و بندگان از ظلمت گذشته اند و به نور رسیده اند، یعنی از آن حجاب های ظلمانی عبور کرده اند وقتی می گویند: إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَیْکَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْکَ، حَتَّى تَخِرَقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ، فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِیرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِک.  در این فراز از مناجات شعبانیه  مومنان با خود زمزمه می کنند:  أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْکَ، حَتَّى تَخِرَقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النور. در این جا صحبت بر سر حجاب های نور است که بنده مخلص خدا و مومنین از خدا می خواهند که آن حجاب های نور را از سر راه آن ها بردارد. معلوم است که حجاب های ظلمت در ماه رجب کنار رفته است.

همچنان که استحضار دارید از طلیعه ماه شعبان یک ماه به آغاز ماه شعبان مانده است. این یک ماه را چه کنیم؟

ما 30 روز تا آغاز ماه مبارک رمضان فرصت داریم و اگر ده روز اول ماه مبارک رمضان را هم به این 30 روز اضافه کنیم یک چله می شود،   یک اربعین در پیش رو داریم. می دانید که چله نگه داشتن و اربعین گرفتن برای مستعد شدن به دریافت های الهی سفارش شده است. از امروز می توانیم این چله و اربعین را با ریاضت هاش مشروع مثل روزه گرفتن و زمزمه کردن مناجات شعبانیه  آغاز کنیم تا در آن دو دهه مبارک رمضان آمادگی و استعداد لازم در ما برای درک شب قدر پیدا شود.

پرسشی که ممکن است در اذهان برخی باشد این است که اصلا چرا نام این ماه عزیز شعبان است. معنای لغوی شعبان چیست؟

این ماه را شعبان نام نهاده اند چون شعب و شاخه ای از رحمت الهی است و شما می توانید این شاخه ها را به چنگ آورید. شعبان از کلمه شعبه - شاخه -  است و اگر شما نسبت ماه رجب و ماه شعبان را با همدیگر  در نظر بگیرید می بینید که ماه رجب،  ریشه یا همان که عرب می گویم "اصل" است  و ماه شعبان، شاخه است. در واقع شما نهال بندگی را در ماه رجب می کارید و این نهال سر به آسمان می ساید و در ماه شعبان شاخه ها خودنمایی می کنند. آن وقت وقتی ماه رمضان فرا می رسد می توان به آن شاخه هایی که بارها و میوه ها را پرورده اند چنگ زد و از آن ها تناول کرد. این همان ضیافت بهشتی است که خداو ند در قرآن می فرماید تُؤْتِى أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا  و بندگان هر زمان که بخواهند به اذن پروردگارشان از این میوه ها بهره مند می شوند.