خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: "خداوند به ما می فرماید: "لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا." این وعده و بشارت الهی است که ای بندگان من از رحمت من مایوس و ناامید نشوید. اگر کسی به اندازه دانه خردلی هم در این ماه رجب رو به خدا آورده بداند که خدا ارحم الراحمین است و همان دانه خردل را به حساب می آورد . یقین بدانیم خداوند دنبال بهانه های کوچکی می گردد که رحمت خود را به سمت بندگان خود بباراند. پس این طور نیست که کسی دایم به خودش فشار بیاورد بلکه ما در حد وسع خودمان تکلیف داریم و حتی اگر کسی کم تر از وسع خود در این باره تلاش کرده باز نباید مایوس شود و خود را مطرود از درگاه الهی تصور کند. همین که کسی زبانش به یارب یارب در این ماه باز شده باشد ان شاء الله لبیک را از جانب خداوند دریافت کرده است." آنچه در ادامه می آید گفتگوی ما با خانم ظهیری، کارشناس مذهبی به بهانه وداع با ماه رجب المرجب است.
در واپسین روزهای ماه عزیز رجب قرار داریم. چه کنیم که دست ما از این خوان معنوی محروم نماند؟
ماه رجب المرجب از ماه های حرام است و در لسان اهل بیت علیهم السلام بسیار به پاسداشت این ماه سفارش شده است، بزرگان ما عنایت ویژه ای به ماه رجب داشتند و دعاهای خاص این ماه و روزه و اعتکاف و زیارت مشاهد مشرفه از جمله اعمال این ماه است. رجب ماه غفران الهی و آمرزش است. ماه رجب را می توان مقدمه ورود به ضیافت الهی دانست. شما می دانید که معمولا رفتن به هر میهمانی آداب و مقدمات خود را می طلبد و مقدمه ورود به ماه خدا پاک شدن و صیقلی شدن درون و روح انسان است تا انسان آمادگی تناول مائده های معنوی ماه خدا را داشته باشد. پس حتی اگر در روزهای آخر ماه رجب قرار داریم و تصورمان این است که آن گونه که باید و شاید سر این سفره ننشسته ایم با این همه طلب مغفرت و رحمت را از خود و دیگران محروم نکنیم به ویژه خواندن هزار بار سوره توحید در این ماه سفارش شده است.
چرا ماه هایی مثل رجب و شعبان یا ماه رمضان تا این حد سفارش شده اند که حواس ما به شرافت و عظمت این ماه ها باشد؟
به خاطر این که این ایام و ماه های عزیز، اعتماد و اعتقاد به خدا را در انسان قوت می بخشند به همین دلیل مومنین و مومنات برخی از روزهای ماه را به روزه و عمره رجبیه و اعتکاف می گذرانند تا آن آمادگی برای ورود به ماه خدا در آن ها پدید بیاید. اگر بخواهیم ساده تر بگوییم ماه رجب نوعی اردو رفتن است. چطور ما اردو می رویم یا رزمایش برگزار می کنیم تا در نهایت آن رزم واقعی اتفاق بیفتد و انسان در آن رزم واقعی غافلگیر نشود مسلما شرط ورود به ماه خدا طهارت و جلای درون است و شرافت ماه رجب به این است که این طهارت و صفا را برای انسان به وجود آورد لذا برای این که ما هم از دعوت شدگان به ضیافت الهی و برخورداران از آن نعایم و مائده های معنوی باشیم شایسته است که از این ایام به نحو احسن استفاده کنیم اما در هر حال هیچ گاه نباید ناامید شد.
حتی اگر به عقب برگردیم و ببینیم آن گونه که باید و شاید از اوقات این ماه عزیز و شریف بهره برداری نکرده ایم؟
بله همین طور است. خداوند به ما می فرماید: "لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا." این وعده و بشارت الهی است که ای بندگان من از رحمت من مایوس و ناامید نشوید. اگر کسی به اندازه دانه خردلی هم در این ماه رجب رو به خدا آورده بداند که خدا ارحم الراحمین است و همان دانه خردل را به حساب می آورد . یقین بدانیم خداوند دنبال بهانه های کوچکی می گردد که رحمت خود را به سمت بندگان خود بباراند. پس این طور نیست که کسی دایم به خودش فشار بیاورد بلکه ما در حد وسع خودمان تکلیف داریم و حتی اگر کسی کم تر از وسع خود در این باره تلاش کرده باز نباید مایوس شود و خود را مطرود از درگاه الهی تصور کند. همین که کسی زبانش به یارب یارب در این ماه باز شده باشد ان شاء الله لبیک را از جانب خداوند دریافت کرده است.
نکته ای که می شود در این باره بیان کرد این است که در روزها و شب های آخر این ماه درهای رحمت خدا باز است و انسان ها به قدر ظرفیتی که در خود ایجاد کرده اند ره توشه و آذوقه خود را از این خوان الهی برمی دارند لذا جزو مستحبات آخرین روزهای ماه رجب این است که مومنان و مومنات روزهای پایانی ماه رجب را روزه بگیرند و آن را متصل به روزهای اول ماه عزیز شعبان کنند و اگر کسی ماه رجب را به خوبی پشت سر بگذارد مصداق آن مناجات شعبانیه خواهد بود که: اِلهی هَب لی کَمالَ الاِنقِطاعِ اِلیکَ وَ اَنِر اَبصارَ قُلوبِنا بِضِیآءِ نَظَرِها اِلَیک. در آن صورت است که آن انقطاع و آن بریده شدن از تعلقات زمینی و جاذبه های زودگذر دنیا برای چنین شخصی مهیا خواهد شد و این همه به برکت برخورداری و بهره گیری از نعمات معنوی ماه رجب است.
نظر شما