احتجاج به نبوت و امامت در کودکی سنت الهی است

حجت الاسلام حیدر مسجدی، عضو هیئت علمی دانشگاه قران و حدیث شهر قم با اشاره به زندگی و سیره حضرت امام جواد علیه السلام از زمان تولد تا شهادت، در گفت و گو با خبرنگار قران و معارف خبرگزاری شبستان گفت: حضرت جواد الائمه علیه السلام در سال 195 هجری به دنیا آمد و در سال 220 هجری در سن 25 سالگی به عنوان جوانترین امام معصوم به شهادت رسید.

وی افزود: یکی از چالشهای جدی که شیعیان در این دوران با آن روبرو بودند، فرزند نداشتن حضرت رضا علیه السلام بود. زیرا در سطح جامعه توقع این است که کسی که به مقام امامت می رسد، فرزندی داشته باشد و حضرت امام رضا علیه السلام همواره در این رابطه می فرمود: انشاءالله فرزندم و حجت خدا ظهور خواهد کرد.

حجت الاسلام مسجدی با اشاره به دیگر چالش پیش روی شیعیان در زمان ولادت امام جواد علیه السلام خاطرنشان کرد: وقتی امام نهم شیعیان به دنیا آمد، از نظر ظاهر و چهره کاملا متفاوت با امام رضا علیه السلام بود و چالشی که شیعیان با ان روبرو شدند همخوانی نداشتن ایشان با پدرشان ثامن الحجج علیه السلام بود که همین مسئله موجب طرح شبهاتی علیه حضرت رضا علیه السلام شد.

وی در بیان و تبیین سیره رفتارها و سیره های عملی حضرت جواد (ع) با دیگران و اهل بیتشان عنوان کرد: امام جواد (ع) هیچگاه معیارهای قرانی را در زندگی و اجتماعی و فردی خود ترک نمی کردند.

حجت الاسلام مسجدی افزود: تا برخی معیارهای عرفی جامعه مخالف سیره قرانی و اسلامی نباشد مورد تایید است و اگر اینطور بود باید با ان مقابله کنیم.

وی افزود: شخصی به نام یحیی و عبدالله جعفر بر امام رضا (ع) وارد شدند و امام جواد در سن سه سالگی قرار داشتند شیعیان از امام رضا (ع) پرسیدند پس از شما ما به کی باید اقتدا کنیم و حضرت اشاره به امام جواد کردند و ان دو تعجب کردند که در چنین سن و سالی می شود به امام و حجت خدا رجوع کرد.

حجن الاسلام مسجدی خاطرنشان کرد: خدا در قران به حضرت عیسی (ع) در سن کودکی احتجاج می کند و در قران می فرماید و آتیناه حکماً صبیا/یعنی نبوت در سن بچگی به حضرت عیسی (ع) عطا شد لذا امام هم می تواند به عنوان حجت خداوند در سن کودکی منتخب شود و معیار قرانی و اسلامی در سنجش تشخیص حجت خداوند فراتر از معیارهای اجتماعی و عرفی است.

وی عنوان کرد: معیارهای عرفی نباید مورد غفلت قرار گیرد اما تا جایی که با قران و ملاکها و آموزه های قرانی همخوانی داشته باشد ولی اگر مخالف با راه اسلام و قران شد نباید شکل عرفی و اجتماعی تبعیت کرد.

حجت الاسلام مسجدی با اشاره به نمونه ای از مبارزه اهل بیت با شیوه غلط عرفی زمان خودشان عنوان کرد: مادر امام جواد (ع) کنیز بودند و اهل بیت (ع) غالباً با کنیزان ازدواج می کردند حال انکه عرف جامعه ان زمان در این روال نبوده و اهل بیت حرف قران را عملاً جا انداختند زیرا خدا در قران می فرماید: ازدواج با کنیزان مومن شایسته تر و بهتر است زنان مشرک بوده و در مقابل به مردان مشرک زن ندهید تا اینکه ایمان به جا اورند و برده مومن بر انها برتری دارد.

وی خاطرنشان کرد: معیار عرفی غلط زمان امام جواد (ع) بر این بود که کسی طلاق می گرفت یا همسرش از دنیا می رفت با او ازدواج نمی کرد و پیامبر با زنی ازدواج کرد که قبلاً ازدواج و طلاق گرفته بود و اولین بار رسول اکرم اقدام به این کار کردند تا مومنان از ازدواج با زنان بیوه ابا نداشته باشند.

همچنین در جامعه کنونی کشورمان باید این روال جا بیفتد که زنان بیوه نباید تا اخر عمرشان تنها بمانند.

حجت الاسلام مسجدی با اشاره به مضرات ترک عمل به نصیحت بزرگان و ائمه معصوم (ع) تصریح کرد: اگر نظری از سوی دین اعلام می شود تخلف از ان برای افکار مصلحت نخواهد آورد همچون که دو نفر بر امام جواد (ع) وارد شدند و پس از انجام اعما حج به منظور زیارت قبر رسول خدا و وداع با امام جواد (ع) به شهر مدینه عزیمت کرد امام جواد (ع) به ان دو فرمود امروز به سفر نروید اما یکی از ان دو نفر قصد سفر کرد و در مسیر دچار سیل شد و غرق شد.

این مساله نشان می دهد که اگر به حرف بزرگان اهمیت ندهیم با توجه به حجم اطلاعات و نگاهشان به مصلحت ما نخواهد بود و انان برای زندگی خودمان و بهتر شدن ان مسایل را مطرح می کنیم و عمل به نظر بزرگان دینی برای جامعه کنونی ما بسیار حایز اهمیت است.

حجت الاسلام مسجدی با اشاره به برخورد ائمه اطهار با فرزندانشان تصریح کرد: در روایتی نقل شده است که امام رضا (ع) از امام جواد (ع) به نام ابوجعفر نام می بردند در حالیکه فرزندشان در سنین کودکی قرار داشتند و امام همواره برای حضرت جواد (ع) نامه می نوشت و از ایشان نامه می گرفتند که برای ما شیعیان یک آموزه اجتماعی و اخلاقی در برخورد محترمانه امام رضا (ع) با فرزندشان به شکل خاص دارد.

وی با اشاره به لزوم اجرای عدالت در تقسیم هدایا در سیره امام جواد (ع) خاطرنشان کرد: امام جواد (ع) در مقام هدیه دادن همواره عدالت را رعایت می کردند و ما نیز باید در مقابل شاگردان افراد جامعه و زیردستان رعایت عدالت را داشته باشند. در روایتی آمده تعدادی در سفر حج با تعدادی راهزن برخورد کردند که اموالشان را به سرقت بردند اینان وقتی به شهر مدینه رسیدند خدمت امام جواد (ع) آمدند و انچه که اتفاق افتاده بود برایشان بازگو کردند امام مقداری طلا و پول به آنان داد تا بین کاروانیان تقسیم کنند و تاکید کردند براساس مال از دست رفته شان اموال میان مال باختگان تقسیم شود و نکته مهم این است که امام جواد (ع) در تقسیم هدیه براساس نیازها اقدام کردند نه مساوات.