به گزارش خبرگزاری شبستان: عمل به احکام دین و انجام کارهای نیک و خدمت به مردم و پرهیز از گناه و سعی در ادای حق الناس و داشتن یک زندگی حلال، توصیه خدا، پیامبر(ص)، امامان و حضرت ولی عصر علیهم السلام است و یک شیعه باید بر این مدار و محور حرکت کند. بنابراین، توصیه آن حضرت(عج)، همان توصیه های خدا و رسول(ص) است. لیکن بر اساس حکایاتی که از تشرف یافتگانِ به دیدارش نقل شده است، گاهی سفارش های خاصی به بعضی افراد فرموده که یقیناً مخصوص آنان نبوده و هر منتظر باید اهل اینگونه کارها باشد.
امام عصر علیه السلام به یکی از مومنانی که شب های چهارشنبه به مسجد سهله در نجف می رفت و به عبادت می پرداخت و در آن شب، خدمت به پدر را ترک می کرد، در یکی از این شب ها فرمود: برگرد، برگرد. و او فهمید که حضرت(عج) راضی به ترک خدمت پدر به بهانه عبادت در مسجد سهله نیست.
آن حضرت(عج) در دیدار حاج علی بغدادی، به خواندن زیارت عاشورا و زیارت اباعبدالله الحسین علیه السلام در شب جمعه سفارش کردند. همچنین در موارد دیگر به خواندن زیارت عاشورا و زیارت جامعه تاکید فرمودند. یا به خواندن دو رکعت نماز خاص برای رفع گرفتاری، خواندن دعای فرج، قرائت قرآن، احترام به پدر و مادر، زیارت قبور ائمه علیهم السلام، خواندن تعقیبات نمازها، رسیدگی به فقرا و نیازمندان شیعه، بردباری و صبر بر ناملایمات و از دست ندادن ایمان و عقیده، عزاداری برای سیدالشهداء علیه السلام که هر کدام از این ها در حکایتی و دیداری نقل شده است و از مجموع آنها بر می آید که داشتن یک زنگی ایمانی و باتقوا، همراه با توجه به خدا و رسول(ص) و اهل بیت(ع) و نیکی و احسان به دیگران و انصاف از جمله احسان به والدین از توصیه های حضرت مهدی علیه السلام است.
نقل شده است: مردی طالب دیدار بود و در این راه ریاضت های بسیاری کشیده بود. شبی به او نوید می دهند که در فلان شهر و فلان دکان در بازار، امام زمان(عج) را ملاقات می کنی. به آن شهر می رود و خود را به آن دکان می رساند و آنجا می نشیند و امام(عج) را دیدار می کند. در همان موقع پیرزنی فرتوت، قفلی را به بازار آورده بود تا آن را بفروشد.
اهل بازار هر یک آن قفل را به قیمت بسیار ناچیزی می خواستند. اما کاسبی که امام عصر علیه السلام در کنار دکان او نشسته بود ارزش قفل را اعلام کرد و گفت با کمی تنزّل آن را می خرم و با همان مقدار سود می فروشم و همین مرا کافی است. پیرزن با خوشحالی قفل را فروخت و رفت. در این هنگام امام عصر علیه السلام رو به آن مرد دیدارکننده کرد و فرمود: «اینگونه باشید تا ما خودمان شما را دیدار کنیم و خودتان را به زحمت ریاضت گرفتار نکنید.»(1)
امام عصر علیه السلام انتظار دارد شیعه او، آینه تمام نمای فضایل اخلاقی و عمل به دستورهای شرع و پرهیز از وسوسه های شیطانی و اهل اخلاص و ایثار و احسان و عبادت باشد تا به آن حضرت(عج) نزدیک شود.
از توصیه های آن حضرت(عج) است: «فَیَعمَل کُلُ امرءٍ بِما یَقرُبُ بِه مِن مَحبّتنا و یتجَّنب ما یدنیه من کَراهتنا و سَخَطِنا؛ هر کدام از شما کاری کند که او را به محبت ما نزدیک کند و از هر چه او را به ناراحتی و خشم ما نزدیک می سازد، دوری کند.» (2)
آیا زندگی و رفتارمان، عامل قرب ما به امام زمان علیه السلام است، یا ما را از او دور می سازد؟
در حدیث دیگری امام صادق علیه السلام فرموده است: «مَن سَرَّه اَن یَکونَ مِن اصحابِ القائم ِ فَلینتظِر و لیَعمَل بِالوَرعِ و محاسِنِ الأخلاق و هو منتظر...، هر کس دوست دارد که از اصحاب قائم(عج) باشد پس انتظار بکشد و عمل با اخلاق نیکو داشته باشد، در حالی که منتظر است. اگر از دنیا رفت و پس از مرگش حضرت(عج) قیام کرد، پاداش کسی را دارد که او را درک کرده باشد.» (3)
بنابر این، نشانه یاران حضرت ولی عصر(عج) و منتظران لایق، «انتظار» همراه با «تقوا» و «اخلاق نیکو» است.
پی نوشت ها:
1-آیینه اسرار، ص 17 2
2- بحارالانوار، ج53، ص 176
3- غیبت طوسی، ص 200
*برگرفته از «زندگی مهدوی(اخلاق و اوصاف منتظران)»، نوشته حجت الاسلام جواد محدثی
نظر شما