زندگی به سبک شهدا/ جوانانی در لباس خادمی

خبرگزاری شبستان- گیلان : همزمان با اواسط ماه اسفند، موسم راهیان نور جنوب کشور در شهرها پیچیده شده و جوانان زیادی از دورترین استان ها کوله بارشان را بسته اند تا راه تازه ای را آغاز کنند.

جوانان قدم در راهی می گذرانند که نمی دانند چه چیزی در انتظارشان است، روزهای سخت با کمترین امکانات غذایی و رفاهی اما در جمعی دوست داشتنی که همه آمده اند تا فداکاری کنند و خادم زائران شهدا باشند.

خادمی شهدا در مدرسه، دانشگاه، کوچه و خیابان آموخته نمی شود بلکه افراد با دل و جان آن را به واسطه نزدیکی با شهدا فرا می گیرند.

خادم الشهدا همان جبهه ای است که شهدا در کوران انقلاب آن را بدون هیچگونه درس و دانشگاهی تجربه کرده بودند که همه اینها نشات از اسلام ناب محمدی دارد.

همانطور که شهدا آموخته بودند فداکاری کنند، لبخند بزنند، کم بخورند و بخوابند، امروز هم فرزندان امام خامنه ای سه نسل بعد، دوباره مشق عاشقی که فرزندان خمینی نوشته بودند را می نویسند و جهاد نفس را پیش می برند تا آماده عرصه جهاد فرهنگی شوند.

حال امروز در اردوگاه شهید حبیب اللهی اهواز، جایی که روزی مقر رزمندگانی بود که به درجه رفیع شهادت نائل آمدند؛ نسل های دیگر آمده اند و خادم الشهدا شده اند.

منش و رفتار خادمین به گونه ای است که برای شنیدن آن نیاز است با چند تن هم کلام شویم که در ادامه به آن خواهیم پرداخت؛

در سنگر عشق خادمی جز رحمت چیز دیگری نمی گنجد
نکیسا رمضانی، یکی از خادمین اردوگاه حبیب اللهی که اهل انزلی است، با بیان اینکه در سال 93 و 94 از طریق دانشگاه زائر شهدا در سرزمین نور شدم، اظهار کرد: بعد از یک سال فاصله از این سرزمین، نگاه شهدا نصیبم شد و اینبار به عنوان خادم در این منطقه حضور پیدا کرده ام.

وی افزود: خادمی شهدا آرزوی هر قلب تپنده ای است که قدم ها را راهی سرزمین عشق می کند.

این خادم الشهدا گفت: گدایی و نوکری شهدا از خواسته های دلم بود که الحمدالله به فضل الهی و دعوت شهدا محقق شد.

رمضانی تصریح کرد: لذت خادمی از آنجایی شروع شد که شوق و اشتیاق خادمان حبیب اللهی مرا بر این عقیده مصمم کرد تا زودتر برای آمدن تلاش کنم.

وی با بیان اینکه طبق برنامه ای که از طرف مسئول بنا به شرایطی که زائر تشریف فرما می شود ما هم کارها را انجام می دهیم، خاطرنشان کرد: در طول روز همه خدام مشغول کار و مهمانداری از زائران هستند.

این خادم الشهدا اظهار کرد: همه مشکلات و سختی ها برای خادمین که با جان دل پذیرای زائران هستند شیرین است که ما را برای ماندن سوق می دهد.

رمضانی افزود: با توجه به حال و هوای شهدا و فضای معنوی حاکم شده، همه سختی ها را برایمان لذت بخش می کند.

وی با اشاره به اینکه در این سنگر عشق جز رحمت چیز دیگری نمی گنجد، گفت: خادم الشهدا شدن نیاز به ویژگی خاصی ندارد و برای اینکار نباید به عقبه کسی توجه کرد زیرا خیلی ها در اینجا شهدا را در می یابند حتی با سختی های کار.

آرامش در خادمی غیر قابل وصف است
صغری دیمهر، یکی دیگر از خادمین شهدا که از شهر املش به اردوگاه حبیب اللهی اهواز آمده، با بیان اینکه در خادمی شهدا با سبک زندگی شهدا آشنا می شویم، اظهار کرد: ما در خادمی با شهدا انس می گیریم و ادامه دهنده راهشان می شویم.

وی با بیان اینکه خودسازی از جمله اهداف حضور در این مسیر است،افزود: در خادمی با راه و روش شهدا بیشتر آشنا می شویم و راحت تر می توانیم به خودسازی بپردازیم.

این خادم الشهدا گفت: هدف از خادمی ما این است که بدانیم تعلقات دنیوی هیچ است و باید فرا دنیوی کار کرد که به مقام و منزله که شهدا رسیدند ما هم برسیم.

وی تصریح کرد: خادمی یعنی بزرگترین نوکری و فرصتی است که خداوند در اختیار ما قرار داده تا ما بتوانیم گوشه ای از دین خود را به شهدا ادا کنیم.

این خادم الشهدا با بیان اینکه در خادمی در حال زندگی کردن را تجربه می کنیم، خاطرنشان کرد: آرامشی که در خادمی و با زائران شهدا داریم غیر قابل توصیف است.

خادمی سراسر عشق است

زینب مرتضی پور، خادم الشهدای اردوگاه حبیب اللهی اهواز با بیان اینکه خادم شدن سراسر عشق است، اظهار کرد: آمدن به اینجا برای ساخته شدن و به آن کمال مطلوب رسیدن است.

وی با بیان اینکه خادمی عشقی است که انتهایش به خدا وصل می شود، افزود: خادمی نیاز به ویژگی های خاصی ندارد و همین که شهدا انتخابش می کنند یعنی ویژه است.

مرتضی پور با بیان اینکه مهربانی و تواضع خادم قابل وصف نیست، گفت: برای خادمی این مفهوم وجود دارد که نه قسمت بود و نه همت، فقط دعوت است.

وی با بیان اینکه کسی که خادم می شود رفتارش شهدایی می شود، تصریح کرد: تا الگوی فردی شهدا نباشند نمی تواند خادم شود.

این خادم الشهدای اردوگاه حبیب اللهی خاطرنشان کرد: از خودگذشتگی ها و تواضع و ایمان یک خادم او را خستگی ناپذیر می کند و او حتی به خدا نزدیک تر می شود و این وصل انتهایش به خدا و حسین(علیه السلام) ختم می شود.

مرتضی پور با اشاره به اینکه کار خادمی را با وضو به نیابت از خانواده و دوستان و برای ظهور مولایم انجام می دهم، اظهار کرد: در خادمی از شستن سرویس بهداشتی ابایی ندارم زیرا سبب کاسته شدن غرور و افزایش تواضعم می شود.

وی با اشاره به اینکه در هر لحظه ذکر خدا بر لب  دارم تا همواره با گذشت و با بصیرت باشم، افزود: بر این باورم دلی که به شهدا وصل شود بی شک خدا در آن دخیل است.

گفتنی است، خادمان به مناطق عملیاتی می آیند تا رنگ و بوی شهدا بگیرند چراکه مناطق عملیاتی افراد را از نظر روحی و جسمی به واقع شارژ می‌کند. حضور در این مناطق باعث می شود تا روحیه و فرهنگ ایثار و مقاومت را در خود تقویت کنند و پس از بازگشت مروج فرهنگ شهدا باشند.

گزارش/ مائده فلاحتکار ضیابری