به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از سنندج، هیوا قادر، از نویسندگان و صاحبنظران کورد شامگاه دوشنبه (14 اسفند) در این نشست تخصصی اظهار کرد: زبان مهم ترین وسیله برای بیان و انتقال ویژگی های فرهنگی است.
وی، با بیان اینکه شاعران کلاسیک کورد در راستای انتقال ویژگی های فرهنگی شعر سرودند، عنوان کرد: نالی اولین شاعر کورد است کە در کنار تسلط بە زبان فارسی و عربی، ریسک سرودن بە زبان کوردی را تجربه می کند و در این راە موفق هم می شود.
قادر، ادامه داد: بعد از نسل نالی حاجی قادر کویی وارد عرصه می شود که شاعری تمام ناسیونالیست است و از اینکه کوردها قادر بە خواندن بە زبان کردی نیستند رنج می برد به همین دلیل مضامین شعرهای حاجی قادر به موضوعات روز کوردها تغییر جهت می دهد.
وی همچنین گفت: بعد از دوره رکود شعر کلاسیک کوردی، ماموستا گوران وارد این حوزە می شود و مسیحا آسا دمی نو در پیکره شعر کوردی می دمد و از این زمان بە بعد شعر نو کردی شکل می گیرد.
این شاعر و نویسنده کورد خاطر نشان کرد: شیرکو بیکس نیز یکی از شاهران به نام کورد است که وارد این عرصه می شود که وی بکلی آفرینشی دیگر به روی زبان و شعر کوردی می گشاید و تا به امروز هم شعر کوردی هنوز قادر بە گریز از تاثیرات عمیق و عظیم این شاعر نبودە است.
یکی دیگر از نویسنده های صاحبنظر کورد در ادامه این پنل تخصصی ابراز داشت: اولین داستان کوردی در سال ۱۹۲۰ با نام در خوابم توست جمیل سائب منتشر شد که بە صورت ستون نویسی برای روزنامە این داستان ها نوشته شد.
عطا نهایی افزود: از نظر تاریخی داستانویسی کوردی همزمان با داستان نویسی فارسی و ترکی و حتی عربی شروع شدە است اما آنچە مهم است تجربه داستان نویسی ماست کە بە دلایل بسیاری محدود است و همین مسئله باعث شدە است ما هنوز در حاشیه باشیم.
وی مقایسه مدوام ادبیات کوردی با ادبیات فارسی، ترکی و عربی را از اساس اشتباه دانست و عنوان کرد: هر زبانی تجربه خاص خودش را دارد و نمی توان آنها را با هم مقایسه کرد.
نهایی همچنین گفت: هنوز هم بسیاری از نویسندگان ما تحت تاثیر بیت های کوردی داستان نویسی می کنند، یعنی هنوز نویسندگان ما بە سطح روشنفکری گام ننهادند چە برسد بە افراد جامعه، یعنی ما هنوز در مرحله قهرمان خلق کردن هستیم در حالی کار ادبیات افراد مستقل خلق کردن است.
وی با تاکید بر توجه به شرایط اجتماعی و سیاسی کوردها اذعان کرد: داستان نویسی کوردی همچون فیلمسازی کوردی می تواند به خوراک خوبی برای غربی ها تبدیل شود اما این به معنای جهانی نوشتن است، به نظرم خیر و حتی کل خاورمیانه شاید هنوز بە حد ادبیات جهانی نرسیدە باشد ما تنها به این دلیل اینکه چیزهای شگفت زیادی داریم از طرف غربی ها مورد استقبال قرار می گیریم چون این چیزها برای آنها ناشناخته است، اما این به معنای خلق داستان و رمان در تراز جهانی نیست.
نظر شما