به گزارش خبرنگار سرویس اندیشه خبرگزاری شبستان، در کانال تلگرامی مصطفی دلشاد تهرانی، عضو هیئت‌علمی دانشگاه قرآن و حدیث آمده است:
در ساختار توزيع شده قدرت، نه جايى براى مسئوليت‌گريزى در مراتب پايين و ميانى وجود دارد و نه راهى براى مسئوليت ناپذيرى در مراتب بالا و توزيع‌كننده و تفويض‌كننده مسئوليت ها.
امام على (ع) در نامه اى به عبدالله بن عبّاس، زمانى كه وى استاندار بصره بود، چنين فرمود: «فَارْبَعْ أَبَا الْعَبَّاسِ، رَحِمَکَ اللّهُ، فِيمَا جَرَى عَلَى لِسَانِکَ وَ يَدِکَ مِنْ خَيْرٍ وَ شَرٍّ، فَإِنَّا شَرِيكَانِ فِي ذلِکَ.» (نهج‌البلاغه، نامۀ ۱۸)
«پس، ابوالعبّاس! خدايت رحمت كناد! در هر نيك و بدى كه از زبان و دستت برآيد، با نرمش و مدارا باش؛ زيرا ما هر دو در آن‌چه بر زبان و دست تو جارى گردد و پيامد آن، با هم شريكيم.»
در حكومت و مديريت مسئوليت ها مشترك است و اگر در زيرمجموعه مديريتى چيزى روى دهد، مسئول بالاتر پاسخگو است و نمى‌تواند از خود سلب مسئوليت كند؛ پاسخگو است به مسئول بالاتر از خود، به مردم و به خدا.
آن‌گاه كه پيامبر اكرم (ص) مُعاذ بن جَبَل را به عنوان فرماندار يمن مى‌فرستاد در سفارش و دستورالعملى به وى چنين يادآور شد: «وَ اعْتَذِرْ إِلَى أَهْلِ عَمَلِکَ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ خَشِيتَ أَنْ يَقَعَ إِلَيْکَ مِنْهُ عَيْبٌ يَعْذَرُونَکَ.»(کتاب الخراج، قاضی ابویوسف، ص ۱۱۸) «و از رفتار و كردار كارگزارانت در هر مورد كه ممكن است از ناحيه آن به تو عيبى وارد شود، پوزش طلب تا مردم پوزش تو را بپذيرند.»
نظر شما