به گزارش خبرنگار شبستان، در سینمای فاقد قهرمان ما ساخت و پرداخت کردن ضد قهرمانی چندش آور و جذاب کار بسیار سختی است. حمید نعمت الله این بار سراغ مردی رفته که در ابتدا معتادی در حال ترک معرفی می شود که خانواده اش فروپاشیده و همسرش او را ترک کرده و پسرش هم با مادرش زندگی می کند. در ابتدای فیلم به نظر می رسد که این مرد تحت تاثیر مواد مخدر مشکلاتی در روابط اجتماعی اش ایجاد شده است اما به تدریج و با تمانینه و تامل، فیلم زوایای عمیق و پنهان دیگری از او را فاش می سازد رشد جرقه های سرخوردگی‌اش به سمت آتشی بیمارگون و مجرمانه پیش می رود.
مردی حسود، کوته نظر، تقریبا بی وجدان و کوته نظر و به قول دیالوگی در فیلم «یک ازگل» به نوعی در این فیلم به نمایش در می آید که در حالی که تماشاگر به حد اعلایی از نفرت می رسد اما کماکان داستان را دنبال می کند تا ببیند دقایقی بعد این موجود پلید چه دسته گل دیگری به آب می دهد و چگونه او را شگفت زده خواهد کرد و زندگی خود و اطرافیانش را به آتش خواهد کشید.
بازی و گریم متفاوت و سخت امین حیایی با این شخصیت پردازی خاص نعمت الله همراه با انتخاب لوکیشنی متفاوت، تصاویر زیبای سینمایی که تنها یک قاب دلچسب را تشکیل نمی دهند بلکه به کمک طراحی صحنه ای عجیب و دلنشین جزیی از داستان و متن فیلم هستند با یک موسیقی به شدت همراه و تیتراژ پایانی جذابی که ترانه ای تلفیقی و حاصل همکاری دیگری از همایون شجریان و سهراب‌پورناظری است، اثری است که مدتها در یاد خواهد ماند و شاید به خوبی بتواند باعث بازنگری و واکاوی شخصی در هر یک از تماشاگران باشد.
اما این فیلم یک اثر صد در صد نیست و زمان طولانی و ریتم کند آن در کنار تم و موضوع تلخش می تواند برای مخاطب آزاردهنده باشد. حتی در برخی موارد اشکالاتی در گریم و بازی نقش های مکمل دیده می شود.
گرچه نعمت الله با استفاده از مواردی سمبلیک بر روی برخی موارد و مفاهیم تاکیدی دو چندان کرده و شاید قصد داشته تا با این کار در فهم مسئله برای افرادی که اهل ایهام و تشبیه سایر صناعات نیستند هم تسهیل گری کند که البته این مسئله از نظر بسیاری از منتقدین از ضعف های کار است.
یادداشت: محمدصالح حجت الاسلامی
نظر شما