به گزارش خبرگزاری شبستان، حکومت هشتصدساله ی اعراب بر آندلس (1492 ـ 711 میلادی) مصادف با دوره‌ای‌است که امروزه از آن به عنوان عصر طلایی تمدن اسلامی یاد می‌کنند. دربار خلفای آندلس یکی از مراکز عمده‌ی شکل‌‌گیری تمدنی است که نشریه‌ی نشنال جغرافی، پایتخت آن کردوبا را با نیویورک قرن بیستم مقایسه می‌کند و نهرو آن را تاج افتخاری می‌داند بر سر تمام شهرهای آن عصر.
خلفای اموی و درباریان آندلس از میان هنرهای رایج زمان به شعر و ادب و معماری بیش از هنرهای دیگر توجه داشته و بعضاً خود از شاعران مطرح زمانه بودهاند. شیفتگی آنها به شعر و ادب در حدی است که پژوهشگران یکی از دلایل عمده‌ی سقوط المعتمد را دلبستگی و علاقه‌اش به شعر و غفلت از امور کشوری و لشکری دانسته‌اند.
پس از سقوط حکومت المعتمد به دست بِربِرهای شمال افریقا آندلس کماکان به حیات پُرشکوهش ادامه می‌دهد اما سرانجام با سلطه‌ی اسپانیا بر آن سرزمین و مهاجرت مسلمانان و آغاز تفتیش عقاید (انکیزاسیون) دست‌آوردهای علمی و فرهنگی آن عصر طلایی به دست فراموشی سپرده شده و یاد کردن از آنها حتی کفر محسوب می‌شود. کتمان اجباری شکوه گذشته در حدی است که در آغاز قرن بیستم حتا شاعر و هنرمند و پژوهشگر آندلسی نیز اطلاع چندانی از فرهنگ و ادب سرزمین اجدادیاش ندارد. نهایتاً همین نقصان و بی‌خبری است که ترجمه و انتشار این اثر در سال 1928 را تبدیل به یک حادثه می‌کند. حادثه‌ای که تأثیر آن بر لورکا سبب می‌شود تا در سال 1934 مجموعه‌ای با عنوان (دیوان تمریت) به سبک آن اشعار منتشر کند و پس از آن نیز به گفته‌ی آلبرتی، تا چندین سال از کتاب‌های بالینی او بوده است.
«خون انار»عنوان اثرجمعی از شاعران است که با ترجمه «ابن سعید» است که انتشارات چشمه آن را در 150 صفحه چاپ کرده است.
نظر شما