سید علی کاشفی خوانساری، نویسنده و شاعر کودک و نوجوان در مورد کارکردهای قصه‌گویی به خبرنگار شبستان گفت: قصه گویی یک سنت دیرینه ایرانی اسلامی است و البته محدود به ایران هم نیست. در اکثر تمدن های بزرگ بشری، بحث قصه‌گویی یکی از مهمترین مصادیق اجتماعی و جلوه‌های فرهنگی محسوب می شود.
کاشفی خوانساری اظهار داشت: کاربرد قصه‌گویی این نیست که فقط آموزش دهد و یا یک سری ارزش ها را انتقال دهد. قصه گویی به نوعی تجربه زیستی پیشینیان از طریق قصه ها به نسل های بعدی است. این تجربه درک شده که مهمترین چیزی است که در قصه منتقل می شود، از طریق آموزش مستقیم ممکن نیست. در حقیقت قصه گویی باعث یک جور رشد تعالی، بیمه شدن، ایمنی و واکسینه شدن نسل ها در مقابل اتفاقات روزمره و اجتماعی است.
وی با بیان اینکه قصه گویی امروز مختل شده است، عنوان کرد: نه تنها در کشور ما بلکه در تمام دنیا یک نوع انقطاع در نسل ها حاصل شده است و جوانان از فرهنگ، نگرش ها، بینش ها و تجربیات گذشته بی بهره اند. قصه گویی چه قصه گویی خانگی که از طریق پدر و مادرها و پدربزرگ و مادربزرگ ها انجام می شود و چه قصه گویی حرفه ای که از سوی نقالان، قصیصین، پرده خوانان، روزه خوانان و حمله خوانان در سنت ما صورت می گرفته است، باعث انتقال فرهنگ و تجربیات گذشتگان به نسل آینده می شود.
این نویسنده و شاعر کودک و نوجوان در مورد جشنواره بین المللی قصه گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بیان کرد: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دو دهه است به طور جدی بر روی قصه گویی متمرکز شده است. قصه گویی در کشور ما با وجود سابقه دیرینه ای که دارد یک دفعه با یک گسست عجیب روبرو شد و به نوعی رو به زوال و فراموشی رفت. تجلیات دنیای مدرن، قدرت گرفتن بیش از حد رسانه ها، تغییر سرگرمی های مردم از جمله دلایل این اتفاق است. حتی به مرور قصه گویی در رادیو و تلویزیون هم رنگ باخت.
کاشفی خوانساری تصریح کرد: نهادهای متعدد از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری، سازمان میراث فرهنگی، نهاد کتابخانه ها، آموزش و پرورش و شهرداری را می توان متولی احیا و حفظ قصه گویی در کشورمان دانست. در میان این همه جای تشکر دارد که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که واقعا جدی و یک تنه پرچم قصه گویی را در کشورمان بالا نگه داشته است و در این حوزه کار می کند. در سال های اولیه رویکرد جشنواره قصه گویی کانون درون سازمانی بود و بیشتر به یک رقابت داخلی اداری شبیه بود. این جشنواره به مرور دارد جایگاه ملی و بین المللی خودش را پیدا می کند و عملا دیگر یک اتفاق درون سازمانی نیست.
وی خاطرنشان کرد: بخش های قصه گویان آزاد، مادربزرگ ها، پدربزرگ ها و نوجوانان به جشنواره قصه گویی کانون اضافه شده است. بخش بین المللی آن دارد جدی می شود. آرام آرام قصه گویان دنیا دارند این جشنواره را می شناسند. البته ارتباط ما با بدنه قصه گویی دنیا خیلی محدود است. به نوعی ارتباطات اداری از طریق کانون وجود دارد اما خود قصه گویان ما باید تلاش کنند با شرکت در جشنواره های بین المللی قصه گویی، همایش ها، کارگاه ها، ارایه مقالات خود در مجلات تخصصی این حوزه ارایه قصه گویی های خود در شبکه های مجازی بین المللی قصه ایرانی را معرفی کنند. تقریبا ما کم می بینیم مثلا در جایی مثل یوتیوب قصه گویی ایرانی خیلی شناخته شده باشد و کانال فعالی داشته باشد. اینها پیش زمینه هاست. نهادهای مدنی قصه گویی و یا نهادهای تخصصی قصه گویی باید در ایران شکل بگیرند. تاسیس انجمن مدرسان قصه گویی در دانشگاه ها، انجمن قصه گویان محلی، استانی و کشوری باعث می شود قصه گویی به جایگاه اصلی خود بیشتر و بیشتر نزدیک شود.
نظر شما