رحیم بودن خداوند تنها به متقین اختصاص دارد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین محمدتقی اکبرنژاد رییس موسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی، شب گذشته در جلسه تفسیر تمدنی قرآن که در موسسه فرهنگی شهدای هفت تیر برگزار شد، گفت:در تفسیر آیه بسم الله الرحمان الرحیم، گفت: این آیه جزء آیات اعظم قرآن کریم است.

وی افزود: از این آیه برداشت‌های مختلفی اعم از معرفتی، تربیتی و تمدنی می‌توان داشت، خداوند در این آیه جهت گیری معرفتی خود را به ما نشان می‌دهد تا انسان به عنوان بنده، معبود بودن حضرت حق را قبول کند تا بتواند به رحمانیت خداوند دست یابد.

حجت الاسلام والمسلمین اکبرنژاد با بیان اینکه قرآن کریم نازل شد تا مسیر سعادت را برای بشر تبیین کند، ابراز کرد: خداوند در این آیه از دو صفت رحمان و رحیم به صورت عملیاتی استفاده کرده تا مسیر حرکت انسان که بندگی و رسیدن به رحمانیت خداوند است مشخص کند.

رییس موسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی ادامه داد: خداوند زمانی که می‌خواهد خود را در قرآن معرفی کند از مباحث فلسفی استفاده نمی‌کند بلکه با توجه به نیازهای انسان خود را معرفی می‌کند مانند این که بفرماید خداوند همان پروردگاری است که شما را از گرسنگی و فقر نجات می‌دهد.

وی با بیان اینکه دو صفت الله و رحمان برجسته‌ترین صفات در مناسبات انسان است، گفت: تبعیت بنده از معبود در رابطه با الله بودن معنی می‌شود رحمانیت نیز غایت آفرینش برای همه موجودات است. سبک کلام قرآن کریم و اهل بیت(ع) بیشتر بر صفات افعالی خداوند تمرکز دارند تا انسان‌ها بیشتر مفاهیم الهی را درک کنند.

رییس موسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی با اشاره به اینکه خداوند در این آیه عشق و محبت خود را به بندگانش بیان می‌کند، عنوان کرد: رحمانیت خداوند به همه انسان‌ها و موجودات دلالت می‌کند اما رحیم بود او تنها مختص انسان‌های مومن و متقین است.

حجت الاسلام اکبر نژاد با استناد به این کلام الهی که می‌فرماید: اگر قرآن بر کوه نازل می‌کردیم از شدت آن کوه‌ها متلاشی می‌شد، گفت: امام معصوم در تفسیر این آیه می‌فرماید: منظور از کوه ولایت ما اهل بیت(ع) است؛ ما هرگز از ظاهر این آیه به این معنا نمی‌توانستیم پی ببرد از این رو تفسیر بطن قرآن کریم با امام معصوم است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: اینکه قرآن کریم با «باء» بسم الله قرآن کریم را شروع می‌کند طبق صریح کلام امیرمومنان علی(ع) آن است که انسان بداند همه هستی در اتصال به الله است و آن را درک کند؛ از این رو هستی بدون خداوند بی معناست.