مرتضی پیرحیاتی، کارشناس مذهبی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در خرم آباد، گفت: پرهیزکاری و تقوا شاخصه افراد مومن و خداجو است.
وی افزود: یکی از یاران امام علی (علیه السلام) به نام همام به امام عرض کرد: ای امیر مومنان پرهیزکاران را برای من آن چنان وصف کن که گویا آنان را به چشم می نگرم.
وی بیان کرد: امام علی (ع)، خدا را سپاس و ثنا گفت و بر پیامبرش درود فرستاد و فرمود: پس از ستایش پروردگار، همانا خداوند سبحان پدیده ها را درحالی آفرید که از اطاعتشان بی نیاز واز نافرمانی آنان در امام بود.
وی خاطرنشان کرد: زیرا نه معصیت گناهکاران به خدا زیانی می رسانند و نه اطاعت مومنان برای او سودی دارد.
پیرحیاتی، ادامه داد: اما پرهیزکاران در دنیا دارای فضیلت های برترند، سخنانشان راست، پوشش آنان میانه روی، راه رفتنشان با تواضع و فروتنی است وچشمان خود بر آنچه که خداوند حرام کرده می پوشانند، و گوشه های خود را وقف دانش سودمند کرده اند.
وی افزود: در روزگار سختی و گشایش حالشان یکسان است و اگر نبود مرگی که خدا برآنان مقدر فرموده، روح آنان حتی به اندازه برهم زدن چشم، در بدن های قرار نمی گرفت از شوق دیدار بهشت و از ترس عذاب جهنم.
پیرحیاتی، خاطرنشان کرد: خدا در جانشان بزرگ و دیگران کوچک مقدارند، بهشت برای آنان چنان است که گویی آن را دیده و در نعمت های آنان به سر می برند و جهنم را چنان باور دارند که گویی آن را دیده و در عذابش گرفتارند.
وی ادامه داد: دل های پرهیزکاران اندوهگین و مردم از آزارشان در امان، تن هایشان لاغر، و در خواست هایشان اندک و نفسشان عفیف و دامنشان پاک است.
این کارشناس مذهبی، افزود: در روزگار کوتاه صبر کرده تا آسایش جاوادانه قیامت را به دست آورند، تجارتی پرسود که پروردگارشان فراهم نموده است.
وی ابراز کرد: دنیا می خواست آنها را بفریبد، اما عزم دنیا نکردند، می خواست آنها را اسیر خود گرداند که با فدا کردن جان، خود را آزاد کردند.
سیمای پرهیزکاران
پیرحیاتی، بیان کرد: پرهیزکاران در شب برپا ایستاده مشغول نمازند، قرآن را جزء به حزء و با تفکر و اندیشه می خوانند، با قرآن جان خود را محزون و داروی خود را می یابند.
وی افزود:پرهیزکاران در روز، دانشمندانی بردبار و نیکوکارانی با تقوا هستند که ترس الهی آنان را چونان تیر تراشیده لاغر کرده است.
پیرحیاتی، ادامه داد: کسی که به آنها می نگردمی پندارد که بیمارند، اما آنان را بیماری نیست و... از اعمال اندک خود خشنود نیستند و اعمال زیاد خود را بسیار نمی شمارند، نفس خود را متهم می کنند و از کردار خود ترسناکند.
وی ادامه داد: از نشانه های پرهیزکاران این است که او را اینگونه می بینی، در دینداری نیرومند، نرمخو و دور اندیش است، دارای ایمانی پراز یقین، حریص در کسب دانش، با داشتن علم بردبار، در توانگری میانه رو، در عبادت فروتن، در تهیدستی آراسته، در سختی ها صبور، در جستجوی کسب حلال، در راه هدایت شادمان و پرهیز کننده از طمع ورزی می باشد.
پیرحیاتی، ابراز کرد: اعمال نیکو انجام می دهد و ترسان است، روز را به شب می رساند و با سپاسگذاری و شب را به روز می آورد با یاد خدا.
وی ادامه داد: شب می خوابد اما ترسان، و بر می خیزد شادمان، ترس برای اینکه دچار غفلت نشود و شادمان برای فضل و رحمتی که به او رسیده است.
این کارشناس دینی، خاطرنشان کرد: پرهیزکار قلبش فروتن، خود را کش کم، دینش حفظ شده، مردم به خیرش امیدوار و از آزارش در امانند، از سخن زشت دور و گفتار نرم، بدی های او پنهان وکار نیکش آشکاراست.
وی ادامه داد: نیکی های پرهیزکار به همه رسیده، آزار او به کسی نمی رسد، در سختی ها آرام و در ناگواری ها صبور و در خوشی های سپاسگزار است.
پیرحیاتی، افزود:مردم را به لقب های زشت نمی خواند، همسایگان را آزار نمی رساند، در مصیب های دیگران شاد نمی شود.
وی ادامه داد: پرهیزکار اگر خاموش است، سکوت او اندوهگینش نمی کند و اگر بخندد صدای خنده او بلند نمی شود.
پیرحیاتی، تصریح کرد: نفس پرهیزکار از دستش در زحمت، ولی مردم در آسایشند، برای قیامت خود را به زحمت می افکند ولی مردم را به رفاه و آسایش می رساند.
کارشناس مسائل دینی و فرهنگی لرستان، افزود: دوری پرهیزکار از برخی مردم، از روی زهد و پارسایی و نزدیکی او از روی مهربانی ونرمی است، دوری او از تکبر و خوپسندی و نزدیکی او از روی حیلیه و نیرنگ نیست.
نظر شما