«انتظار» یعنی وضعیتی که دلتان را به درد می آورد، ابدی نیست

به گزارش خبرگزاری شبستان:  در کتاب «ما منتظریم؛ خورشید مهدویت در منظومه فکری حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی» که به اهتمام حسن ملایی گردآوری شده، آمده است:

اتکاء به خدای متعال و اعتقاد به نگاه رئوفانه و پدرانه حضرت بقیة الله(ارواحنا فداه) به ملت، این تاثیر بزرگ را در زندگی ما و در رفتار ما دارد که ما را با قوت قلب در مقابل امواج گوناگون وادار به استقامت می کند.(1)

اگر ملتی مثل ملت مبارز و رشید ایران باشد و میدان های مبارزه را تجربه کرده و این همه شهید داده باشد و از دریاهای خون عبور کرده باشد و زن و مردش در میدان های خطر، مثل شیر غریده باشند؛ آمریکا اگر پا جلو بگذارد، این ملت چنان با مشت به دهانش خواهد کوبید که از او چیزی باقی نماند. ملتی که به خدا معتقد و مومن و متکی است و به آینده امیدوار است و با پرده نشینان غیب در ارتباط است؛ ملتی که در دلش خورشید امید به آینده و زندگی و لطف و مدد الهی می درخشد، هرگز تسلیم و مرعوب نمی شود و با این حرف ها، از میدان خارج نمی گردد. این، خصوصیت اعتقاد به آن معنویت مهدی علیه آلاف تحیّة و الثّناء است... عقیده به امام زمان(عج) نمی گذارد مردم تسلیم شوند؛ به شرطی که این عقیده را درست بفهمند.(2)

ایجاد نشاط و شادابی زندگی

وقتی به شما می گویند انتظار بکشید؛ یعنی، این وضعیتی که امروز شما را رنج می دهد و دلتان را به درد می آورد، ابدی نیست و تمام خواهد شد. ببینید چه قدر انسان، حیات و نشاط پیدا می کند. این، نقش اعتقاد به امام زمان(عج) است. این نقش اعتقاد به مهدی موعود(عج) است.(3)

دو نوع زندگی برای آحاد بشر وجود دارد. یک زندگی، زندگی برای نیازهای مادی شخص است... اینگونه زندگی کردن، خصوصیت تلخی دارد... نوع دوم زندگی این است که انسان برای هدفی زندگی کند؛ هدفی که از خود او بیرون باشد. نمی گویم این هدف، همیشه الهی باشد. حتی اگر این هدف مادی هم باشد، اما مربوط به کل جامعه یا برای بشریت باشد... در این نوع زندگی هر چه می گذرد، انسان احساس می کند که عمرش تلف نشده است، چون برای یک هدف عالی زحمت کشیده است. اگر این هدف الهی باید به بشریت برگردد، به آرمان های خدایی برگردد، به صلاح و خیر بشر برگردد، به استقرار عدالت و به مبارزه با ظلم و جور مربوط شود، احساس می کند که به هدف نزدیک تر شده است. در پایان راه هم وقتی به پشت سر خود نگاه می کند، می بیند فرسنگ ها به هدف نزدیک شده است، لذا حسرت ندارد و احساس لذت می کند.(4)

راه ما راهی طولانی است؛ اما آینده ما هم بسیار روشن و جذاب خواهد بود. نگاه به آن آینده، خستگی راه را می زداید و ایمان به آن تردیدها و تزلزل ها را از بین می برد.(5)

بالا رفتن همت اجتماعی

در هدف گیری و نشانه گرفتن برای دورخیزهای تاریخی، باز مساله مهدویت نقش دارد. میان آن ملتی که برای خودش آینده ای نمی بیند و فکر می کند که بالاخره موج فساد، دنیا را روز به روز بیشتر می گیرد. ما هم چند صباحی محض تکلیف، مقاومتی هم می کنیم، اما آخرش چه؟ و آن ملتی که می داند این مقاومت، ایجاد یک گام بلند به سمت آینده ای است که خدای متعال وعده داده که برای بشریت پیش می آید، آن هم نه یک وعده مبهم بلکه یک وعده روشن، فرق هست. رهبر آن ماجرا هم مشخص است که چه کسی است. او، حیّ و حاضر و زنده است و دل او متصل به ملأ اعلا و غیب است. ملتی که به چنین چیزی اعتقاد دارد، ببینید که برای چه اهدافی دورخیز می کند و چه طور همت اش بالا می رود.(6)

عامل وحدت در بشریت

اسلام به ما آموخته است که انسان ها با وجود ناهمگونی های نژادی و زبانی و فرهنگی، فطرت همسانی دارند که آنها را به پاکی و عدالت و نیکوکاری و همدردی و همکاری فرا می خواند و همین سرشت همگانی است که اگر از انگیزه های گمراه کننده به سلامت عبور کند، انسان ها را به توحید و معرفت ذات متعالی خداوند رهنمون می گردد. این حقیقت تابناک دارای چنان ظرفیتی است که قادر است پایه و پشتوانه تشکیل جوامع آزاد و سرافراز و برخوردار از پیشرفت و عدالت-توامان- گردد و شعاع معنویت را بر همه فعالیت های مادی و دنیایی انسان ها نفوذ دهد و بهشتی دنیایی- پیش از بهشت اخروی موعود ادیان الهی- برای آنان فراهم آورد و نیز همین حقیقت مشترک و همگانی است که می تواند شالوده ریز همکاری های برادرانه ملت هایی باشد که از نظر شکل ظاهری و سابقه تاریخی و منطقه جغرافیایی شباهتی با یکدیگر ندارند.(7)

عامل بیداری اسلامی

چه کسی باور می کرد که در دنیای قرن بیستم، با این همه تلاش ضد دین، در این نقطه حساس عالم، نظامی بر مبنای دین تشکیل بشود و رهبری امت اسلام به دست آن قائد عظیم الشان و روحانی بیفتد؟... چه کسی گمان می کرد که در کشورهای اسلامی، نهضت های اسلامی آنچنان پا بگیرند و بیداری ملت ها آن قدر بشود که در کشوری مثل الجزایر، مردم با رای خودشان در انتخابات، اسلام را انتخاب بکنند؟ اما شد... اگر همین اتحاد و ایمان و ایستادگی در میدان های انقلاب و همین وفاداری به خط امام عظیم الشان و همین نترسیدن از استکبار مسلط جهان خوار را ادامه بدهید، به فضل پروردگار همه هدف های دیگر شما هم برآورده خواهد شد... این همان امیدی است که در جریان انتظار فرج، آموزش های اسلامی به ما یاد داده است.(8)

یکی از ابعاد انتظار، اعتماد و امیدواری به آینده و مایوس نبودن است... امروز ما در دنیا شاهد بیداری ملت ها هم هستیم. درست است که با پیشرفت وسایل جدید، تلویزیون، رادیو، تبلیغات، پول، امکانات صنعتی و غیره، تسلط قدرت های استکباری بر ملت ها و بر شئون آنها روز به روز بیشتر شده است، اما سنت الهی بر این قرار گرفته که ملت ها هم بیدار بشوند و ما امروز می بینیم که ملت ها هم روز به روز بیدار می شوند.(9)

من به شما عرض بکنم؛ فقط این نیست که در کشورهای شمال آفریقا و منطقه غرب آسیا که امروز ما در آنجا قرار داریم، حرکات بیداری به وجود آمده باشد، این حرکت بیداری تا قلب اروپا خواهد رفت. آن روزی پیش خواهد که همین ملت های اروپایی علیه سیاست مداران و زمامداران و قدرتمندانی که آنها را یکسره تسلیم سیاست های فرهگی و اقتصادی آمریکا و صهیونیسم کردند، قیام خواهند کرد. این بیداری حتمی است(10)

امیدواریم انشاالله این عید شریف برای امت اسلامی برکت و وسیله بیداری برای همه ما باشد و خداوند متعال توفیقاتش را بر ما نازل کند و توجهات حضرت بقیة الله ارواحنا فداه را شامل حال ما گرداند.(11)

پی نوشت ها:

1.بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه شعبان؛29/6/1384

2.بیانات در جمع اقشار مختلف مردم در روز میلاد پربرکت حضرت ولی عصر(عج)؛17/10/1374

3.همان

4.بیانات در دیدار اعضای نیروی هوایی ارتش در روز نیروی هوایی؛19/11/1371

5.بیانات در دیدار جوانان و دانشجویان سیستان و بلوچستان؛6/12/1381

6.دیدار با اعضای بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) و مرکز تخصصی مهدویت قم، 20/2/1382

7.بیانات در شانزدهمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد؛9/6/1391

8.سخنرانی در اجتماع بزرگ مردم قم در سالروز میلاد حضرت مهدی(عج)، 30/11/1370

9.بیانات در دیدار با جمعی از مسئولان و خانواده های معظم شهدا در سالروز ولادت امام زمان(عج)، 22/12/1368

10.بیانات در دیدار هزاران نفر از معلمان سراسر کشور؛14/2/1390

11.بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام به مناسبت سالروز هفدهم ربیع الاول،29/2/1382