به گزارش خبرگزاری شبستان، سران غربی در تکاپو هستند تا راه های نفوذی به رهبران جدید لیبی را یافته و در این باره با یکدیگر به رقابت سنگینی دست زده اند.
مسئله نفت لیبی بزرگترین عاملی است که طمع کشورهای غربی را در نفوذ در امور داخلی لیبی صد برابر می کند.
در حال حاضر استقلال لیبی از کشورهیا خارجی و اتکاء به منابع طبیعی داخلی و گزینش کشورهای دوست و دشمن بزرگترین تهدیدی است که کشورهایی را که در طول سالها به خوی استعمارگری عادت کرده اند در بر می گیرد.
ورود به لیبی با هر ابزاری اعم از دوستانه و خصمانه شگردی است که کشورهای غربی را در این باره به رقابتی سرسختانه وا داشته است.
و چشم پوشی از نفت و منابع طبیعی لیبی که تا پیش از این یکی از بهترین تامین کننده های مالی کشورهای غربی محسوب می شد امر ساده ای آن هم در قرن سقوط اقتصادی غرب نیست.
در این باره در قدم اول دولت دیوید کامرون جزییات برنامه کمک و حمایت مالی از نبرد لیبی را اعلام کرده است که براساس آن انگلیس سعی دارد با کمک به بازسازی این کشور و بهبود شرایط زندگی به مردم لیبی کمک کند.
در حالیکه ائتلاف توقف جنگ این تصمیم و کمک را مسئله ای بحران آمیز و خطرناک برای ادامه جنگ در لیبی دانسته است.
طی برنامه انگلیس گروه نظامی انگلیس به مدت شش ماه برای تخریب جبهه های جنگی قذافی وارد لیبی می شود و به خروج نیروهای خارجی کمک کند.
انگلیس در دخالت در اوضاع لیبی به خوبی توانسته است با طراحی برنامه های فرهنگی سوءنیات خود را در پشت آنها پنهان کند در این باره توزیع 60 هزار کتاب ارتباطی برای پلیس بنغازی و 60 هزار کتاب برای حرکت های نظامی در این کشور از جمله اقدامات دولت کامرون بوده است.
در این برنامه اهدای 50 تخت بیمارستانی نیز به مقامات لیبی صورت می گیرد و 12 میلیارد دلار تکمیلی برای ثبات کشور لیبی نیز به مقامات این کشور داده می شود.
این اهداء و بخشش به مسئولان لیبی این اجازه را می دهد تا در نهایت امکانات بتوانند به استخراج نفت این کشور بپردازند و نیازهای اولیه و زیر ساختی خود را تامین کند.
کریس نینهام، هماهنگ کننده ائتلاف توقف جنگ در این باره می گوید: نقش انگلیس بعد از قذافی به یک استعمارگر شبیه است.
وی ادامه داد: این یک کمک هشدار دهنده است که حاکی از کنترل اوضاع در لیبی می باشد.
به گزارش اینفو فلسطین، نینهام این مسئله نشان می دهد که در حقیقت انگلیس خواهان مستعمره سازی از لیبی برای خود است.
اگر دولت کامرون واقعا در راستای حقوق بشر عمل می کند و خیرخواه لیبی است نمی بایست کشور همسایه لیبی یعنی بحرین را به تجهیز نظامی علیه مردم تقویت می کرد.
لیبی باید هشیار باشد که علی رغم تمام نیازهای اقتصادی،سیاسی و نبود انسجامی که دارد نباید بگذارد که پیشنهادهای دوستانه وسوسه انگیز او را به میان رابطه ای بکشاند که این کشور را دوباره به مستعمره ای تبدیل کند.
در این باره مسئولان لیبی بدانند هر پیشنهادی که خوشایند تر به نظر برسد با سرعت بیشتری از سایرین می تواند این کشور را به بردگی خود بکشاند.
نظر شما