اقتباس ادبی نوعی تبادل فرهنگی است

محمود زنده نام، کارگردان نمایش پدر در مورد اهمیت و ضرورت اقتباس ادبی در سینما، تلویزیون و تئاتر به خبرنگار شبستان گفت: نویسندگی یک مقوله هنری خیلی سخت و فوق العاده تخصصی و پیچیده است. اینکه کارگردان های ما در سینما، تئاتر و تلویزیون بتوانند توانایی نویسندگی و کارگردانی را تواما داشته باشند یک مقدار امکان پذیر است ولی بعید است.

زنده نام اظهار داشت: دوستانی که به دنبال خلق آثار نمایشی، تصویری، تلویزیونی و سینمایی هستند بهتر است از متون موجود در آثار ادبی جهان حتی از نویسندگان خارج از ایران استفاده کنند و بهره گیرند، آثار مکتوب این نویسندگان را به آثار نمایشی و تصویری تبدیل کنند.

وی تصریح کرد: اگر این امکان وجود داشته باشد که خالقان آثار نمایشی ما خودشان نویسنده باشند، بهتر است ولی من فکر می کنم از آثار ادبی کلاسیک و همچنین آثار ادبی مدرن غافل نشوند نه اینکه نحله به نعل همان ادبیات را منتقل کنند به فرهنگ خودمان بلکه با توجه و به نگاه به آن آثار و اقتباس از آنها و در واقع نوعی بازنویسی و بازآفرینی آن آثار می توانند به آثار ناب تری دست پیدا کنند و این چیزی است که به آن تبادل فرهنگی می گویند.

کارگردان نمایش پدر خاطرنشان کرد: تبادل فرهنگی این است که در خارج از کشور آثار ما را بخوانند، اشعار مولانا و حافظ ما را بخوانند و ما همه دانته آنها را بخوانیم، هوگو و شکسپیر آنها را بخوانیم و بتوانیم با بهره گیری از آن متون با زبان ادبی خودمان آنها را بازخوانی و خوانش کنیم، این به نظرم حرکت مطلوبی است که خیلی از آثار نمایشی و کارگردانان از آن غافل می شوند و سعی می کنند همیشه متن را خودشان بنویسند و خودشان هم کارگردانی کنند. فکر می کنم نگاه اقتباسی داشتن نه تنها از ارزش های کارگردانان ما کم نمی کند بلکه به پرمحتوا بودن و به دانایی آنها می افزاید و نشانی از آگاهی آنهاست.

زنده نام در مورد نمایش پدر به شبستان اظهار داشت: این نمایشنامه اثر فلوریان زلر، نمایشنامه نویس فرانسوی با ترجمه خانم ساناز فلاح فرد است. این اثر جهان شمول است و به همین دلیل محدودیت جغرافیایی ندارد.موضوع در مورد فراموشی است. مساله آلزایمر امروزه در دنیا گربانگیر خیلی از افراد شده است. در این نمایش پدری مبتلا به آلزایمر شده و همه چیز حتی فرزندان و در آخر نام خود را فراموش کرده است.

وی در مورد بازی آقای چنگیز جلیلوند در نمایش پدر بیان کرد: آقای جلیلوند با وجود مشغله زیاد در دوبلاژ دعوت ما را پذیرفتند و نقش پدر را قبول کردند. حدود 70 صفحه متن بر عهده آقای جلیلوند است . می توان گفت 95 درصد کار روی بازی پدر می چرخد. به همین دلیل مسئولیت اصلی و عمده صحنه با آقای جلیلوند است. امیدوارم پدر آخرین کار تئاتر آقای جلیلوند نباشد. به نظرمن گوهر ناشناخته آقای جلیلوند با کار پدر در تئاتر مشخص شده است. این نمایش می تواند یک شروع برای آقای جلیلوند باشد که نمایشنامه های دیگر را که با ایشان پیشنهاد می شود، بخوانند.

این کارگردان پیام اصلی نمایش پدر را برای فرزندان دانست و افزود: پدر و مادری که آلزایمر می گیرد ناخواسته و به خاطر بیماری فرزندان و همه چیز حتی اسم خود را فراموش می کند اما فرزندان این افراد نباید والدین خود را فراموش کنند.