به گزارش خبرگزاری شبستان، فصيحي هروي از آن دسته شاعراني است كه اگرچه از تلألؤ كمتري در پهنة آسمان ادب فارسي بهره دارد اما توانمندي وي در گونه‌هاي مختلف شعري نشان از قريحه‌اي سرشار و ذوقي خلاق دارد. اثر حاضر مشتمل بر قصيده، تركيب‌بند، ترجيع‌بند و رباعي است؛ اما درخشندگي هنر شاعر بيشتر در غزليات وي جلوه مي‌كند كه كوتاه، پرمضمون و لطيف مي‌باشد و از نمونه‌هاي عالي غزل‌سرايي در قرن دهم و اوايل قرن يازدهم به شمار مي‌آيد.
گفتنی است، فصیحی هروی از شاعران نیمه اول قرن یازدهم هجری است.وی در سال 987 هجری قمری در بخارا به دنیا آمد و در سال 1049 در هرات درگذشت.وی از پیشروان سبک هندی بوده، در سرایش قصیده و غزل تحت تأثیر شاعران قرن ششم به بعد، بویژه انوری و خاقانی و سعدی و حافظ، است.شعر او در مجموع ساده و حالتی میانه سبک عراقی و هندی دارد.وی را، اگر چه در انواع شعر طبع آزمایی کرده است، باید از استادان غزلسرایی در دوره خود شمرد.غزل‌های فصیحی مملو است از نازک خیالی و مضمون پردازی‌های غریب، اما نه به آن شدتی که در سبک هندی دیده می‌شود.گاهی غزلیاتی از او می‌بینیم که در سادگی و زیبایی نظیر بهترین غزل‌های سبک عراقی است. زبان شاعر در این گونه غزل‌ها شفاف و سعدی‌وار و به اصطلاح سهل ممتنع است.
چاپ دوم دیوان« فصیحی هروی» به اهتمام دكتر« ابراهيم قيصري» را انتشارات «امیرکبیر» در 139 صفحه روانه بازار کتاب کرده است.
نظر شما