خبرگزاری شبستان – سرویس قرآن و معارف: "از اول انقلاب تا به حال، انقلاب اسلامی منادی وحدت واقعی و نه وحدت شعاری بوده و وحدت را در ظل سنت پیامبر (ص) طرح کرده وحدت آن هم نه فقط با برادران اهل تسنن که وحدت با همه موحدان در ادیان الهی با موحدان یهودی و مسیحی در زیر این عیار که "سلم لمن سالمکم". از این نظر شما نگاه کنید می بینید که می شود انسان یک یهودی باشد اما ضد اسرائیل و ضد استکبار و آمریکا باشد و در ظل سلم لمن سالمکم به وحدت برسد کما این که انسان می تواند مسلمان نما باشد و به سلطه استکبار تن بدهد. از خداوند می خواهیم و دعا می کنیم که ان شا الله جهان در ظل نور وجود پیامبر (ص) و سنت و ماترک رسول گرامی اسلام قرار گیرد."
آنچه در ادامه می آید گفت و گوی سرویس قران و معارف خبرگزاری شبستان به مناسبت هفته وحدت با آیت الله قائم مقامی است.
ما در روز ولادت باسعادت ختم المرسلین پیامبر اکرم (ص) قرار داریم. ضمن تبریک این عید عزیز می خواهم در این باره از جنابعالی بپرسم چطور ما در زمان بعد از رسول الله می توانیم راهبرد اصلی حرکت حضرت که اتحاد و وفاق میان مسلمانان بود محقق کنیم؟ آیا مختصات عصر ما اجازه عملی شدن چنین خواستی را به ما می دهد؟
با تبریک ولادت باسعادت پیامبر عظیم الشأن اسلام صلوات الله و حضرت امام جعفر صادق علیه السلام و استمداد از باطن منور حضرت رسول و دعا به درگاه خداوند به خاطر نعمت وجود پیامبر و اهل بیت علیهم السلام چند نکته را در این باره عرض می کنم.
در بحث وحدت که یک ضرورت عقلی، نقلی و قلبی است ما وقتی سیره مبارک حضرت پیامبر (ص) را ملاحظه و بررسی می کنیم این سیره را مبتنی بر وحدت می یابیم.
جریان نبوت که انبا حقیقت است از حقایق هستی خبر داده اند و در حقیقت مقام نبوت و انبا، مقام جمع است. اهل معرفت و عظمای علم به این موضوع اشاره کرده اند که مقام انبا، مقام جمع است و نبی به این کار ندارد که شخص چه درون و باطنی در گرفتن خبر دارد بنابراین همه آدم ها در سطوح و ساحت های مختلف باطنی مخاطب پیامبر (ص) هستند و این جمع کردن و وحدت خصلت وجود نبی است.
حال توجه کنید که ما امروز در چه مقطعی و عصری قرار گرفته ایم و قرار نیست که اتفاق صدر اسلام بازتکرار شود. در صدر اسلام بود که آدم ها در دوران خبر گرفتن از نبی بودند و این وحدت در آن زمان ایجاد می شد اما در دوره بعد از نبوت یعنی دوره ولایت تفرقه در تأویل همین خبرها پیش می آید و ما با دو جریان در این دوره مواجهیم، کسانی که ثبات قدم داشتند و به همان جربانی پیوستند که ادامه جریان نبوت بود و جریان مقام که در تأویل خبرهای نبی به بیراهه رفتند جریان هایی که در طول تاریخ پدید آمدند و ما آن ها را می شناسیم و اوج این جریان ها شهادت امام حسین علیه السلام است.
اما در دوران جدید و فراجدید که بشر دین را تجربه کرده و وارد فاز جدید شده است در این فاز جدید ما در مقام تأویل و تفسیر برآمده ایم، یعنی مقامی که در آن اختلاف آرا و برداشت ها چه در فهم و چه دراجرا پیش می آید.
در واقع ما با همان خاصیت و ویژگی سر و کار داریم که در درون بعد از رحلت حضرت رسول (ص) پیش آمد و آن اختلاف ها در تأویل و اجرا باعث شد که عملا مسلمانان به وحدت نرسند؟
ببینید تفاوت عصر جدید که ما در آن زندگی می کنیم با عصر بعد از پیامبر در این است که امروز همه جریان های انحرافی که مدعی بودند آزمون خود را داده اند و بن بست ها یکی پس از دیگری به انسان ها عیان شده است. امتیاز عصر ما در این است که همه آن ادعاها و تأویل ها در غربال زمان الک شده اند و امروز آشکار شده است که جریان های منحرف از ولایت در فهم و تفسیر و برداشت از دین ناکارآمد هستند و زیان های فراوانی را به مسلمانان وارد کرده اند.
پس به زعم شما ما از این نقطه نظر در دوره جدیدی قرار گرفته ایم؟
همین طور است. امتیاز عصر ما به این است که آن غبارها آرام آرام فرو نشسته و واضح تر شده که ولایت، کانون مرکزی وحدت است یعنی اگر می خواهیم راه نبی را ادامه دهیم و آن وحدتی که نبی مکرم اسلام به دنبالش بودند محقق شود. کانون مرکزی این وحدت، تبعیت از ولایت است. این وحدت هم صرفا به فرق و نحل اسلامی معطوف نمی شود بلکه ادیان ابراهیمی و بالاتر از آن همه انسان ها در شعاع این وحدت قرار می گیرند. البته این وحدت عیار دارد و عیار و خط ممیزه این وحدت، اهل بیت علیهم اسلام است همان که ما در زیارت عاشورا می خوانیم: انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم. ما با هر کسی که با شما از در دوستی و صلح وارد شود در صلح و دوستی و سلامت هستیم و با هر کسی که از در ستیز و دشمنی و جنگ وارد شود ما هم متقابلا با او از در ستیز و دشمنی وارد خواهیم شد و این عیار هم صرفا برای ما شیعیان نیست.
در واقع می فرمایید که اهل تسنن هم می توانند در این دایره باشند؟
بله می توانی اهل سنت باشی اما با امام حسین (ع) در "سلم" باشی مصداق عملی "انی سلم لمن سالمکم". بنابراین از این نقطه نظر عبارت نورانی زیارت عاشورا، منشور وحدت است. ما در صلح و سلم با کسی هستیم که با شما در صلح باشد ولو این که او در مذهب ما نباشد و در ستیز و جنگ با کسی هستیم که با شما در جنگ باشد ولو این که ظاهرا در مذهب ما باشد و این ها جزو ویژگی های آخرالزمان است چون در آخرالزمان است که حقیقت تجلی پیدا می کند. همچنان که اشاره شد در دوره جدید این مطلب به وضوح عیان شده که اهل تأویل، اولیا الله هستند و انسان ها در زیر این چتر است که با وجود همه گوناگونی هایشان می توانند متحد شوند و به وحدت برسند و البته تعبیر دقیق تر این است که همگان زیر پرچم قرآن و عترت قرار گیرند چون قرآن و عترت مورد توافق همگان است و هم برادران شیعه و هم برادران سنت به جز استثنائاتی که چندان قابل ملاحظه نیست در بحث تولای اهل بیت علیهم السلام توافق دارند یعنی در آنچه که پیامبر از آن به عنوان ثقلین یاد می کنند. البته ممکن است در این میان، کسی بگوید منظور و مراد پیامبر از ثقلین، قرآن و سنت پیامبر است. حتی اگر همین را هم بپذیریم باز ما از اصل موضوع دور نشده ایم چون وقتی شما می گویید سنت ، رجوع به سنت در صورتی امکان پذیر است که رجوع به عترت در آن باشد چون این عترت است که به ما سنت پیامبر (ص) را عرضه می کند. سنت پیامبر با وجود مقدس امیرالمومنین (ع) و فاطمه زهرا (س) و امام حسن و امام حسین و اهل بیت علیهم السلام است که معنا می شود. این بزرگان هستند که سنت خالص پیامبر (ص) را عرضه می کنند و در زمانه ای که ائمه در کنار ما نیستند در زمان امام خمینی و مقام معظم رهبری سنت پیامبر را عرضه کرده اند. واقعیت آن است که از اول انقلاب تا به حال، انقلاب اسلامی منادی وحدت واقعی و نه وحدت شعاری بوده و وحدت را در ظل سنت پیامبر (ص) طرح کرده وحدت آن هم نه فقط با برادران اهل تسنن که وحدت با همه موحدان در ادیان الهی با موحدان یهودی و مسیحی در زیر این عیار که "سلم لمن سالمکم". از این نظر شما نگاه کنید می بینید که می شود انسان یک یهودی باشد اما ضد اسرائیل و ضد استکبار و آمریکا باشد و در ظل سلم لمن سالمکم به وحدت برسد کما این که انسان می تواند مسلمان نما باشد و به سلطه استکبار تن بدهد. از خداوند می خواهیم و دعا می کنیم که ان شا الله جهان در ظل نور وجود پیامبر (ص) و سنت و ماترک رسول گرامی اسلام قرار گیرد.
نظر شما