شاخصه های زندگی به سبک حضرت رضا(ع)

به گزارش خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان: آخرین روز از ماه صفر مصادف با شهادت جانگداز امام رضا(ع) است که به اجبار و اصرار مامون عباسی از مدینه به خراسان رفتند و همانجا به زهر آن ملعون به شهادت رسیدند.

در بخش هایی از زیارت حضرت(ع)  از که زبان فرزندشان جوادالائمه(ع) نقل شده آمده است: «سلام بر تو ای راستگوی شهید. سلام بر تو ای جانشین پیامبر(ص) که نیکوکار و پرهیزکار هستی، شهادت می دهم که همانا تو نماز را به پا داشتی و زکات را پرداختی و امر به معروف و نهی از منکر کردی و خدا را عبادت نمودی تا زمانی که مرگ تو فرا رسید. سلام بر تو ای امام جگر آکنده (یعنی تافته و پیچیده شده از زهر) و ای امام نجیب که در حالی که دور هستی به ما نزدیکی و ای امام مسموم غریب، سلام بر تو ای عالم آگاه و ای باوقار دارای جاه و مقام و ای دور شده از تربت و قبر جد و پدرش. سلام بر کسی که قبل از اینکه کشته شود به فرزندان و خانواده اش امر کرد که بر او گریه و نوحه سرایی کنند. سلام بر فریادرس اندوهگین. کسی که به سبب او سرزمین خراسان ارزش و فضیلت پیدا کرد. سلام بر کسی که زائرینش کم هستند، سلام بر نور چشم فاطمه زهرا(س)، سرور زنان عالم، سلام بر پیشوای پیشوایان، کسی که قلب های شیعیان برای غربت او تا روز قیامت شکسته و اندوهناک است.»

از این رو، به مناسبت فرارسیدن شهادت هشتمین اختر آسمان امامت و ولایت(ع) بر آن شدیم تا برخی از ویژگی های سبک زندگی امام رضا(ع) را مرور کنیم.

اسراف نکنید

یاسر خادم گوید: روزی غلامان آن حضرت(ع) میوه می خوردند ولی آن را درست نخورده و دور می انداختند. حضرت(ع) فرمودند: «سبحان الله، اگر شما احتیاجی ندارید به راستی مردمانی هستند که نیازمند به میوه هستند ولی آن را ندارند. بهتر این است که آن را به کسی بخورانید که احتیاج و نیاز به آن دارد.»

ادای دین

یکی از اهالی مدینه گوید: حضرت رضا(علیه السلام)(طبق دستور مامون) از مدینه به سوی خراسان رفت. من چهار هزار درهم از آن حضرت(ع) طلب داشتم که فقط من و آن حضرت(ع) می دانستیم، فردای آن روز امام جواد(ع) برای من پیام فرستاد که به نزد ما بیا. من به خانه آن حضرت(ع) رفتم. فرمودند: «حضرت رضا(ع) از مدینه رفت آیا تو چهار هزار درهم از آن حضرت(ع) طلب داری؟» گفتم: آری. گوشه جانماز را بلند کرد، دیدم دینارهایی در آنجاست. آنها را بابت طلبکاری ام به من داد که قیمت آن چهار هزار درهم بود.(2)

همنشینی امام رضا(ع) با طبقات ضعیف

یاسر خادم می گوید: وقتی حضرت رضا(علیه السلام) از کارها فارغ می شد همه اطرافیان خود از کوچک و بزرگ را به دور خود جمع می کرد و با آنها گفت وگو می نمود و انس می گرفت. آنها با آن حضرت(ع) انس می گرفتند و هنگامی که در کنار سفره می نشست کوچک و بزرگ حتی میرآخور و خون گیر را کنار سفره می نشاند.(3)

به دیگران به چشم حقارت نگاه نکنید

حسین بن موسی بن جعفر(ع) گفت: با عده ای از جوانان بنی هاشم در خدمت حضرت رضا(ع) ایستاده بودیم. در این موقع جعفر بن عمر العلوی در حالی که لباس کهنه ای به تن داشت از کنار ما عبور کرد، ما با دیدن او به یکدیگر نگاه کردیم و از وضع ظاهرش خندیدیم.

حضرت رضا(ع) از کار ما ناراحت شد و فرمود: «(این گونه به دیگران به چشم حقارت نگاه نکنید) به زودی او را می بینید که ثروتمند شده، مال و خدمتکاران بسیاری خواهد داشت.» از این کلام چند ماهی نگذشت که او حاکم مدینه شد و وضع و مالش بسیار تغییر کرد به طوری که هر وقت حرکت می کرد پشت سرش چند تن از غلامان و خدمتکاران او را همراهی می کردند.(4)

استعمال بوی خوش

امام رضا(ع) بوی خوش را دوست می داشت و هر روز خود را خوشبو می کرد.(5)

سفارش به اینکه کودکان با دست خود انفاق کنند

محمد بن عمر بن یزید گفت: یک روز به حضور امام رضا(ع) رفتم و عرض کردم: دو فرزند داشتم که یکی از آن دو فوت کرد، اکنون یک کودک برایم باقی مانده است.

حضرت(ع) فرمود: از طرف او صدقه بده.

پس از دریافت این سخن وقتی خواستم از جای خود برخیزم امام رضا(ع) فرمودند: «البته بهتر است به فرزند خود سفارش کنی تا با دست خودش صدقه بدهد اگرچه کم باشد.»(زیرا این عمل کودکان را تشویق و ترغیب می کند به اینکه دست بخشنده داشته، به فقرا و مستمندان کمک نموده، از بخل و خساست دوری کنند).

هر چیز در راه خدا و برای رضایت و خشنودی پروردگار داده شود اگرچه کم باشد نزد خداوند بزرگ و زیاد است.(6)

پی نوشت ها:

1.هشتمین امام، ص238

2.سیره رضویه، ص68 از مستدرک الوسائل، کتاب تجارت، باب دین

3.انوار البهیّة، ص338

4.بحارالانوار، ج49،ص33

5.بحارالانوار، ج49،ص104

6.وسائل الشیعه، ج6،ص261

*برگرفته از کتاب «شمس ولایت؛ زندگینامه حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع)»، نوشته یدالله بهتاش