به گزارش خبرنگار شبستان، منیژه آرمین، روانشناس و نویسنده در مراسم نقد و بررسی کتاب خود با عنوان 16 سال که در سالن اوستای حوزه هنری برگزار شد، گفت: وقتی این کتاب را می نوشتم متوجه شدم کارم با تعاریفی که از رمان شده، متفاوت است، تقریبا ریسک کردم زیرا از شکست نمی ترسم، خواستم کارم جدید و تازه باشد و از بازتاب آن خبر نداشتم.
دکتر آرمین با اعتقاد بر اینکه ادبیات داستانی همیشه نباید به یک شکل باشد، بیان کرد: باید فضا را بازتر کنیم، در نوشتن رمان 16 سال ریسک کردم. در این رمان قهرمان شخصیت های اصلی، مکمل و فرعی نداریم. این کتاب شبیه نقاشی کلاژ می‌ماند. احساس کردم آوردن مستندات مثل صدای تازه حرکتی ایجاد می کند که خواننده را به آن موقعیت می برد.
وی با بیان اینکه رمان 16 سال کار تازه ای در آثارم است، اظهار داشت: از مجموع گفته‌های دوستان و منتقدان برداشتم این است که کتاب 16 سال چندان ناموفق نبوده است. لازم است بگویم من نه طرفدار قاجار هستم و نه پهلوی، طرفدار هیچکس نیستم و ضد هیچکس هم نیستم، موضع‌گیری محکمی ندارم، شاید این ایرادم باشد اما در شخصیتم وجود دارد. کتاب 16 سال درباره قاجاریه نبود اما موضوع کتاب زوال و انقراض بود. سعی کردم واقعیت هایی که در قضایا بود، بیاورم.
این نویسنده و روانشناس با اشاره به اینکه کتاب 16 سال قابل خلاصه شدن نیست، تصریح کرد: هر فصل این کتاب مثل پازل است که باید توسط خواننده گذاشته شود تا در نهایت به شناخت انسان برسد نه شناخت یک فرد. مجموع افراد در شناخت 16 سال مثل بافتی هستند که خواننده را به شناخت بیرونی و درونی انسان می رساند. در این کتاب تاریخ برایم بهانه بود زیرا تاریخ جزء وجود ماست و در ناخودآگاه ما وجود دارد.
نظر شما