به گزارش خبرنگار شبستان، ابراهیم زاهدی مطلق، نویسنده و منتقد ادبی امروز در نشست نقد و بررسی رمان 16 سال اثر منیژه آرمین که در سالن اوستای حوزه هنری برگزار شد، گفت: خانم آرمین برای این کار زحمت زیادی کشیده است، ما به این گونه رمان ها نیاز داریم. لحن و زبان در خیلی از جاها در این رمان مستند می شود. در خیلی از فصول کتاب روایت مستندگونه است و حقیقت 16 سال داستان انقراض سلسله قاجار است که در ضمنش مرثیه ای برای از دست رفتن قاجار و احساس انزجار از روی کار آمدن پهلوی است.
زاهدی مطلق اظهار داشت: نویسنده در رمان 16 سال در کنار قاجار است و از روی کار آمدن پهلوی ناراحت است. نویسنده برای از بین رفتن قاجار دل‌نگرانی دارد، خانم آرمین در جاهایی تلاش کرده که از انزجار از پهلوی ها و طرفداری از قاجار فاصله بگیرد اما در این زمینه موفق نبوده است.
این نویسنده و منتقد ادبی با بیان اینکه خانم آرمین در رمان 16 سال خیلی از مستندات استفاده کرده است، تصریح کرد: ایشان در استفاده از مستندات در داستان موفق بودند. خانم آرمین تلاش کرده همه چیز را در این 16 سال بگوید و این کار سختی است زیرا رژیمی از بین رفته و رژیمی روی کار آمده. آنچه می توانست به نویسنده کمک کند حضور مردم است. مردم در این رمان حضور ندارند، گویی فقط دعوای دو دربار است. رمان 16 سال شبیه رمان های قرن 18 و 19 شده که خیلی به مردم کاری ندارد.
وی با بیان اینکه نوشته در رمان 16 سال کاملا گزارش گونه است، خاطرنشان کرد: نویسنده دچار تنگنایی شده که باید همه چیز را در 400 صفحه بیان کند. اگر خانم آرمین از تعداد وقایق کم می کرد بهتر بود. آنچه ما می بینیم بیشتر تیپ است تا شخصیت. نویسنده می توانست احمدشاه، رضاشاه، فروغی و یا کمال الملک را پررنگ کند. اگر بازیگر نقش اول، دوم و مکمل مشخص می شد کار فلشی به خود می گرفت. شخصیت ها در این داستان هم عرض هستند در صورتی که رمان باید قهرمان و ضد قهرمان داشته باشد.
این نویسنده و منتقد ادبی اظهار داشت: در رمان 16 سال دو اتفاق برایم قابل پیگیری بود یکی رضاداد و یکی رضوان‌دخت، آقا مرتضی و خانواده اش، اینها ظرفیت داشتند که به عنوان شخصیت اول و دوم مطرح شوند. در برخی فصل ها با داستان گویی نویسنده مواجه هستیم، نویسنده جزییات اجتماع را خوب بیان کرده است.
نظر شما