در قتلگاه بمانید تا ما به آرزوهایمان برسیم!

به گزارش خبرگزاری شبستان، حمله به سفارت آمریکا و مقر نیروهای ناتو و ناآرامی کابل در روز گذشته تعابیر و تفسیرهای گوناگونی را به همراه داشته است که هر یک از نظریه پردازان با توجه به منافعی که جبهه آنها را متوجه می شود این نظرات را ارائه می کنند.
درحالیکه نیروهای آمریکایی و متفق ناتو در نهایت ناامنی در افغانستان برای ماندن اصرار می ورزند همچنان مدعی هستند ناتوانی نیروهای افغان در به دست آوردن و حفظ امنیت کشور موجب این حملات غافلگیرانه می شود و استمرار حضور نیروهای خارجی را صد چندان تقویت می کند.
حضوری که هرساله با اتکاء به سیاست های جدید تعریف شده تمدید شده و به سال آینده یا سالهای بعد موکول می شود.
سال 2014 میلادی آخرین تاریخی است که طرفین آمریکایی و افغان در خصوص استمرار حضور نیروهای ناتو با آن به توافق رسیده اند.و حالا سئوال این است که اگر این نیروها قرار است تا سه سال آینده امنیت را به دست گیرند سلسله جنایات و حملات روز گذشته چه معنایی را القا می کند؟
ترس رسانه های غربی از این حمله مرگ بار در کابل چنین در منعکس شد که روزنامه گاردین با این تیتر که « طالبان قوی تر از همیشه ... » تردید های بسیاری را در این زمینه سبب شد.
در حین اینکه بسیاری از تحلیلگران صبر را برای نتیجه حضور ناتو در افغانستان پیشنهاد می کنند برخی دیگر معتقدند که دیگر جای تعللی باقی نمانده و باید هر چه سریعتر تصمیم جدیدی را اتخاذ کرد.
با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری 2012 آمریکا جای امیدی نیست که این کشور تصمیم جدیدی در این باره را اتخاذ کند اما نشانه گرفتن مستقیم سفارت آمریکا و مقر ناتو به این معنی نیست که این نیروها بیش از پیش در تنگنای خاک طالبات قرار گرفته اند.
از این حمله این نتیجه بر می آید که نیروهای خارجی در افغانستان یا به قدری ضعیف هستند که نمی توانند دشمن را مهار کنند یا اینکه فقط زمان را تلف می کنند تا به خواسته آمریکا در حضور در این کشور برسند.
در حالیکه کوچکترین ناآرامی در کشورهای دیگر در وهله اول منجر به تعطیلی سفارت های کشورهایی چون آمریکا می شود سکوت و بی حرکتی آمریکا در قبال حمله علنی به سفارت این کشور در کابل جای هزاران سئوال را در ذهن حاصل می کند.
به گزارش فارین پالیسی، بسیاری دیگر از تحلیلگران بر این باورند که آمریکا قدرت شناسایی دشمن خود را ندارد و در حالی که تمرکز خود را برای نابودی طالبان در افغانستان تقویت می کند غافل است که شاخه های تروریستی جدید از این گروه تروریستی منشعب شده و رشد می یابند.
ادعای این دسته از مفسران با اتکا به واقعیت نابودی تدریجی نیروهای ناتو در جنوب افغانستان تقویت می شود.
این نابودی تردید بسیاری را درباره قابلیت ناتو در جمع کردن اوضاع برانگیخت و این سئوال که آیا واقعا نیروهای خارجی با افغانستان متحد هستند یا نه؟
حضور خارجیان ناتو و آمریکایی در افغانستان به قدری تحمیلی شده است که حامد کرزای،رییس جمهور افغانستان در سخنرانی اخیر حین گله گی از حضور خود سرانه این نیروها پای تریبون سخنرانی زیر گریه زد و عاجزانه خروج آنها را خواستار شد و گفت: دیگر تحمل به خاک سپردن جنازه زنان و کودکان بیگناه افغان را نداریم.
در روزهای آتی رسانه های غربی بر آن هستند تا تحقیقات بیشتری درباره توانایی های ناتو کسب کرده و منتشر کنند.مردم غرب می خواهند بدانند که وقتی چنین حمله کشنده ای صورت می گیرد ناتو می خواهد چه بکند و چگونه پاسخگوی قربانیان باشد.
نتیجه ای که می توان از این حمله استنباط کرد این است که آن بیشتر هدفی روانی داشته تا فیزیکی. حمله به سفارت آمریکا حمله سمبولیک به همه خارجیان حاضر در این کشور است و در کنار تمام ویرانی های مادی ای که دارد تفکر بزرگی از کینه را در پشت خود پنهان کرده است.
این حمله پیغام های مهمی را برای غربی و دولتمردان افغان به همراه دارد رسانه های مطرح دنیا و غرب در خیابان سفارت آمریکا در کابل نشسته اند تا تبعات این حمله و اهداف و پیغام حمله کنند گان را به گوش جهان برسانند.