به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از ستاد مبارزه با مواد مخدر،دكتر سیامک زند رضوی ،استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه باهنر کرمان گفت: تاكنون درباره تاثیر اعتیاد والدین بر فرزندان و اثرات آن بر جامعه زیاد صحبت شده است اما واقعیت این است که این سوال باید شکسته شود و تبدیل به چند سوال شود اول اینکه کدام والدین؟ دسته اول آن والدینی که خودشان بیکار هستند و از فقر و بیکاری به اعتیاد روی آورده‌اند. دسته دوم آن والدینی که شاغل هستند اما کارشان آنقدر سخت و سنگین است که به اعتیاد روی آورده‌اند مانند کسانی که در کارخانه‌های سنگ آهک و مس کار می‌کنند و برای اینکه بتوانند 8-10 ساعت فضای کار سنگین را تحمل کنند به اعتیاد کشیده شده‌اند.
وي با بيان اينكه اعتیاد براي اين افراد وضعیتی مثل دوپینگ را رقم زده است، ادامه داد: در قدیم بیشتر در کارگاه‌های قالیبافی که کار سخت و سنگیني بود، نه تنها پدر بلکه مادر هم معتاد می‌شد، آنان همچنین کودکان خود را چون در جای کوچک نگه داری می‌شدند با تریاک مي‌خواباندند و هنوز هم هستند خانواده‌هایی که به علت دشواری کار به اعتیاد روی می‌آورند.
استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه باهنر کرمان بيان داشت: اما دسته سوم کسانی که شغل خوب و مناسب دارند و مشکلی هم ندارند اما مصرف کننده مواد مخدر به خصوص تریاک هستند و اين امر برایشان تفننی است.
رضوي افزود: حال وقتی این سوال را بشکنیم و داخل هریک از این زیر مجموعه‌ها ببریم پاسخ به سوال فرق می‌کند و نکته مهمتر اینکه همیشه این سوال را از بزرگترهایی می‌پرسیم که معمولا در این زمینه تحصیل کرده‌اند و غالباً هم از روانشناسان پرسیده می‌شود و کمتر از کسانی پرسیده می‌شود که با امر اجتماعی آشنا باشند یعنی جامعه‌شناسانی که پدیده ها و آسيب‌ها را مي‌بينند و خوب مي‌شناساند.
وي گفت: اگر از منظر جامعه‌شناسی و به ویژه جامعه‌شناسی مردم‌مدار به این موضوع نگاه کنیم می‌بینیم سوال حداقل 5- 6 سوال ريز است و هرکدام آن را با یک زاویه خاص يا یک زیر مجموعه معینی بايد ورود کنیم و پاسخ دهیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه باهنر کرمان افزود: بايد از نوجوانان دختر و پسر خانواده‌هایی که بیکارند و اعتیاد دارند بپرسیم اعتیاد چه برسر شما آورده است، زندگی شما با زندگی همکلاست که پدر معتاد ندارد یا زندگی کودکی که با تو در خیابان کار می‌کند اما پدر معتاد ندارد چه فرقی دارد؟ اين سوالات فراموش شده است؛ چون همکاران ما در علوم پزشکی و همکاران روانشناس اغلب از یک زاویه ورود پیدا می‌کنند که در انسان یک کلیت انسانی وجود دارد كه ممكن است معتاد باشد يا نباشد در حالیکه از منظر اجتماعی مطلقا اين موضوع درست نیست و اعتياد را بايد از چند وجهه گوناگون بررسي كرد.
رضوي بيان داشت: والدین اولین کسانی هستند که شخصیت فرزندان را شکل می دهند. محیط خوب باعث رشد افکار فرزندان می‌شود و محیط بد نیز می‌تواند عمیق‌ترین تباهی‌ها را در فرزندان شکل دهد. در چنین حالتی در صورتی که والدین دچار اعتياد به مواد مخدر باشند، فرزندان آنها نیز از هر لحاظ آسیب‌پذیر می‌شوند.
وي گفت: خانواده دارای فرد معتاد، محصولی همانند کسالت و بیماریهای روحی– روانی برای فرزندان به بار می‌آورد و پریشان‌حالی فرزندان در این خانواده‌ها نيز بیشتر است؛ آنان اضطراب و ناامیدی بیشتری را احساس می‌کنند. این افراد برای ابتلا به بزهکاری مستعدتر هستند و آینده مناسبی را برای خود نمی‌بینند.
رضوي در پايان گفت: یأس و سرخوردگی در اينگونه خانواده‌ها و به ويژه فرزندان نمایان است، پس باید نسبت به این خانواده‌ها مسوولانه‌تر برخورد و تدابیر مخصوصی اتخاذ شود.
نظر شما