به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر موسی اکرمی، نویسنده، مترجم و استاد دانشگاه عصر دیروز در نشست نقد و بررسی کتاب " مسئله علم در ایران " که در سرای اهل قلم برگزار شد، گفت: از من خواسته شد کتابی از مجموعه سخنرانی ها و یادداشت هایم آماده کنم. در کمتر از یک ماه این کار را انجام دادم و در نهایت کتاب آماده شد و برایش نامی انتخاب شد که دغدغه سالیان سال من است.
دکتر اکرمی ادامه داد: دغدغه های من حداقل در کتاب مسئله علم در ایران در پیوند با جامعه‌شناسی علم و سیاست علم نیست. دغدغه در این کتاب تاریخ علم و بیشتر از آن فلسفه علم است. عنوان کتاب مهم است. مسئله علم در ایران سه واژه مهمی است که می توان در مورد هر یک صحبت کرد.
وی با اشاره به اینکه بین علم و انواع معارف دیگر تفاوت می گذارم، بیان کرد: پنج حوزه معرفتی را از هم بازشناسی کردم. ما پنج نوع دستگاه باور شناخت داریم. پنج نوع باور که مدعی شناخت است را معرفی کردم. در پیوند با علم از پنج دیدگاه توجه داشتم. دیدگاه اول هستی شناختی است که با موضوع علم مرتبط می شود. دیدگاه سوم معرفت شناسی است، اینکه تعیین کنیم در نگاه مان به علم چه معرفت‌شناسی‌ای داریم. دیدگاه سوم روش شناختی است. معناشناسی دیدگاه چهارم است که مشخص می کند گزاره های ما در آن علم به چه ارجاع دارند. دیدگاه پنجم ارزش شناسی است که مشخص می کند دانش و معرفت ما چه ارزشی دارد و هدفش چیست.
دکتر اکرمی خاطرنشان کرد: دیدگاهی که دارم به رئالیسم علمی معروف است. علم را در نگاه واقع گرایانه می بینم. در این حوزه من سخنرانی ها و یادداشت های گوناگونم را سامان دادم و همه آنها در شش دفتر جمع آوری شدند که از دید دانشجوی تاریخ علم و فلسفه علم دارای اهمیت است. علم از میان تمام دستگاه های ماده شناخت مورد توجه عموم است.
این استاد دانشگاه و پژوهشگر اظهار داشت: دفتر اول در مورد فلسفه علم است. دفتر دوم پیوند میان علم و ناعلم را بررسی می کند. دفتر سوم فلسفه علم در ایران نام دارد. فلسفه تاریخ نگاری علم دفتر چهارم است. دفتر پنجم شامل مصاحبه هایی در مورد برخی شخصیت های نام آور کشور از جمله ابوریحانی بیرونی و رازی است. دفتر ششم هست و باید آموزش عالی در ایران نام دارد. در آخر پیوست گذاشتم که مهم است و البته ترجمه است.
وی یادآور شد: دو موضوع در کتاب مسئله علم در ایران آمده است. یکی بحث جامعه شناسی ریاضیاتی است. این دغدغه سالیان من است همواره فکر کردم که زبان علم به هر حال ریاضیات است. اگر براستی علوم انسانی قرار است علم شود و از نظریه پردازی فلسفی و عرفانی بیرون آید باید زبان علمی پیدا کند. مسئله دوم بحث علم دینی در کشور ماست.
نظر شما