شب نشینی نماینده مجلس با دانشجویان بیرجندی/ طعم غذای سلف زیر دندان مسئولان

خبرگزاری شبستان- خراسان جنوبی؛ شامگاه یک شب پاییزی به همراه نماینده مردم بیرجند، درمیان و خوسف در مجلس و عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس به همراه رئیس دانشگاه بیرجند مهمان دانشجویان دانشگاه شدیم تا دقایقی را در کنار آنها بگذرانیم.

 

ساعت 19 وارد دانشگاه شدیم و در همان ابتدا به بازدید از دفاتر تشکل های دانشجویی رفتیم. ابتدا حوزه بسیج دانشجویی دانشگاه، چند نفر از دانشجویان به استقبال می‌آیند و بعد هم جلسه کوتاهی در دفتر بسیح دانشجویی؛ ولی پور مطلق مسئول حوزه بسیج دانشگاه بیرجند ابتدا گزارش کوتاهی را ارائه می دهد و می گوید: این تشکل در برنامه های مختلف از جمله اردوهای جهادی موثر کار کرده است به طوری‌که در تابستان امسال یک گروه جهادی را به عتبات عالیات به مدت یک ماه اعزام کردیم که دومین گروه جهادی اعزام شده به عتبات عالیات؛ بعد از دانشگاه امام صادق(علیه السلام) در کشور بود.

 

بعد از گزارش کوتاه مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه بیرجند، حجت الاسلام سید محمدباقر عبادی به نقش تاثیرگذار بسیج دانشجویی در دانشگاه‌ها اشاره می‌کند و می‌گویند: این تشکل انقلابی همواره برای ضد انقلاب خار در چشم است.

 

وی با بیان اینکه بسیج دانشجویی در حوزه فرهنگی و اجتماعی هم در دانشگاه بسیار تاثیر گذار است، اظهارداشت: کار شما دانشجویان بسیجی در دانشگاه تاثیرگذار و خوب است اما دیده نمی شود.

 

 

عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه بسیجی‌ها باید در برنامه ریزی های خود حساب شده و دقیق باشند، افزود: دانشجویان شما را نیروهای دینی و انقلابی می بینند لذا باید در درس خواندن هم نمونه باشید.

 

بعد از گفت و گوی 10 دقیقه ای با دانشجویان بسیجی، به همراه دکتر خلیلی رئیس دانشگاه بیرجند راهی سلف غذا خوری می شویم؛ کمی برای دانشجویان شاید عجیب به نظر برسد که مسئولان سرزده از سلف بازدید کنند، این را از لباس های راحتی که پوشیده اند، معلوم است، همین باعث شد تا برخی دانشجوها به عکاس ما اجازه گرفتن عکس ندهند.

 

لیوان‌های یک بار مصرف آب لوله!

مسئولان مستقیم وارد سلف می شوند و بدون تشریفات بر سر میزی در کنار دانشجویان می نشینند، فضای سلف عوض می شود و این میز به میزگرد گلایه ها تبدیل می شود، گلایه از پایین بودن کیفیت غذا و آب، چند نفر از دانشجوها با چند لیوان یک بار مصرف آب، که به نظر می رسد از آب سردکن پر شده است، به سمت میز مسئولان می آیند، آب را بر سر میز می گذارند و خواستار بهبود کیفیت آب اینجا هستند.

 

از بطری های آب روی میزغذاخوری معلوم است که خیلی دانشجوها از کیفیت آب رضایت ندارند، غذای امشب برنج و ماست و سوپ است، برای مسئولان همان غذایی می آورند که دانشجوها میل می کنند، اما برخی دانشجوها می گویند امشب کیفیت غذا خیلی بهتر است، شاید می دانستند شما می آیید بهتر کردند، البته چند نفر از همراهان حجت الاسلام عبادی از غذای سلف نمی خورند، دلیلشان این است که این از سرانه دانشجويان است و باید دانشجو استفاده کند.

 

 

دکتر خلیلی رئیس دانشگاه بیرجند توضیح می دهد؛ «آشپزخانه را به دست بخش خصوصی سپرده ایم و دانشگاه در حال حاضر طرف دانشجو است، اگر غذا کیفیت نداشت دانشگاه از دست آشپزخانه شاکی می شود و آنها باید پاسخگو باشند، لذا کیفیت خیلی بهتر شده و تنوع غذایی نیز بیشتر شده است.»

 

برخی دانشجوها از سلف دانشگاه راضی هستند، بعضی ها اصلا موضوع برایشان اهمیت ندارد و بعد از خوردن غذا به خوابگاه می روند، تعدادی هم که گلایه بیشتری دارند و تلاش می کنند تا مسئولان را تا در سلف همراهی و در حین راه رفتن انتقادهای خود را مطرح کنند.

 

بازدید از سلف دانشگاه و غذا خوردن با دانشجوها، نیم ساعتی طول می کشد، بعد به سمت خوابگاه پسران که انتهای دانشگاه قرار دارد حرکت می کنیم، مجتمع خوابگاهی پسران شامل دو ساختمان قدیمی و جدید است که دانشجویان ارشد و تعدادی از کارشناسی ها در ساختمان جدید مستقر هستند و مابقی در ساختمان قدیمی تر؛ ابتدا به خوابگاه قدیمی می رویم.

 

برای شادی روح بنده صلوات بفرستید!

وارد خوابگاه «سرو چهار» که می شویم مسئول خوابگاههای دانشگاه توضیح می دهد «اتاق های این خوابگاه ۶ نفره و بزرگ است، ما به همه دانشجویان دختر و پسر ورودی جدید دانشگاه خوابگاه می دهیم.» چند تن از دانشجوها مقابل بُرد اعلامیه های خوابگاه ایستاده اند و اطلاعیه های جدید را می خوانند، بعد از احوالپرسی کوتاه از آنها خواسته می شود اگر مشکلی در خوابگاه وجود دارد، بیان کنند، ابتدا کسی چیزی نمی گوید، لحظاتی بعد یکی از دانشجوها از نازک بودن دیوارها و رد و بدل شدن صدای اتاق ها گلایه می کند؛ «صدای بچه ها بدلیل نازک بودن دیوار اتاق ها ما را اذیت می کند، خیلی تمرکز نداریم...»

 

حرف ها که تمام شد به در سالن طبقه همکف سرو ۲ در حال حرکت هستیم که همان ابتدای سالن چند تن از دانشجوها که به نظر می رسد، ترم اولی هستند سلام می کنند و از حجت الاسلام عبادی دعوت می کنند که به اتاق آنها برود و تاکید می کنند: « بچه های این اتاق مثل همه ایرانی ها مهمان نوازند!»

 

مسئولان وارد اتاق  114 می شوند، سه نفر از ۶ نفر دانشجوی اتاق 114 داخل می آیند و می نشینند و بقیه بیرون اتاق ایستاده و با هم صحبت می کنند، یکی از مسئولان به محض اینکه بچه ها می نشینند، بلند می گوید:« برای شادی روح بنده صلوات بفرستید!» همه بلند می خندند و بعد هم صلواتی می فرستند، فضای امشب خوابگاه انصافا شاد و با نشاط است و شاید هم برای دانشجوها یک شب خاطره انگیز شود.

 

مسئول خوابگاه‌‎های دانشگاه بیرجند با لبخند بر لب، اجازه می گیرد که در یخچال بچه ها را باز کند، هر چه بود با آن از مهمانان پذیرایی کنند؛ اما انگار این بار جز کاسه ای خرما چیز دیگری در یخچال برای خوردن نست.

 

 

سه نفر از دانشجویانی که در این اتاق زندگی کنند، داخل می آینده و بقیه جلوی در تجمع کرده و با هم حرف می زنند، چند نفری هم به داخل اتاق سرک می کشند و به حرف های مسئولان گوش می دهند.

 

حجت الاسلام عبادی از دانشجویان اتاق می خواهد که قدر دوران دانشجویی را بدانید چراکه این دوران صفای خاص خود را دارد، و بعد می گوید:« من دانشجو بودم و در خوابگاه هم زندگی کردم، شاید خیلی چیزها اینجا ساده و معمولی باشد اما همین سادگی لذا بخش است و بعدها افسوس این دوران را خواهید خورد.»

 

دکتر خلیلی رئیس دانشگاه از بچه ها می پرسد که همه ساکن این اتاق هستند؟ یکی از بچه ها می گوید: بله، اهل کجایید؟ خراسان رضوی مشهد، تربت حیدریه و جیرفت کرمان. رشته شما چی هست؟ پنج نفر برق و یک نفر عمران.

 

دستگاه تصفیه آب را به اتاق ها نمی بریم

اینجا سرو ۲ است و اتاق ها ظرفیت ۶ نفره است، همه اتاق ها کمد و تخت و پخچال دارند، این را مسئول خوابگاههای دانشگاه می گوید و ادامه می دهد:«در تمام خوابگاه‌ها سالن مطالعه و نمازخانه وجود دارد؛ امکانات ورزشی هم که در دانشگاه برای دانشجویان خوابگاهی وجود دارد، در هر خوابگاهی یک اتاق دفتر مشاوره داریم و دفتر نهاد هم بخش فرهنگی خوابگاه را حمایت می کند.»

 

بعد از بازدید کوتاهی به خوابگاه جدیدساز می رویم. این خوابگاه جدید ساز است و برای بیشتر دانشجویان آن دکترا و برخی ها ارشد هستند، ظرفیت اتاق ها چهار نفره است که برای دانشجویان دکتر سه نفره در نظر می گرفته شده است و دانشجویان ارشد را چهار نفره.

 

 

ابتدا برای بازدید به آبدارخانه و آشپزخانه طبقه همکف می رویم، در کوشه آشپزخانه اتاقکی است که در آن شیر آب تصفیه شده قرار دارد و دانشجویان برای آب مصرفی خود باید از همه طبقات به اینجا بیایند. یکی از دانشجویان به این موضوع معترض است، اینکه چرا آب تصفیه شده به تمام طبقات نمی‌برند. رئیس دانشگاه که انگار از قبل موضوع را می داند فوری حرف این دانشجو را قطع می کند و می گوید: «ما بنا نداریم کاری کنیم که بچه ها با آب تصفیه شده، لباس بشویند، اگر پول هم داشته باشیم این کار را نمی کنیم. بچه‌ها بیایند ظرف یک و نیم لیتری را آب کنند ببرند اتاق ها، گالن 20 لیتری هم نبرید که آب اگر یک هفته بماند مسموم کننده است. امکان ندارد آب را در اتاق ببریم، تجربه کردیم آب تصفیه شده را اسراف می کنند.»

 

طبق گفته مسئول خوابگاه‌های دانشگاه قبلا آب تصفیه شده را برای هر طبقه ای تعبیه شده اما منبع 3 هزار لیتری آب در کمتر از سه ساعت تمام شده است؛ چراکه دانشجوها برای لباس، ظرف و میوه شستن از این آب استفاده می کردند.

 

اتاق خرابه کدومه بریم اونجا!

موضوع با توضیح رئیس دانشگاه برای این دانشجو قانع کننده است اما او تاکید دارد که بچه های امسال بهترند و اسراف نمی کنند. به سمت اتاق یکی از بچه‌های ارشد که ترم اول  رشته زبان انگلیسی می رویم، در همین حین یکی از بچه‌ها با لهجه مشهدی صدا می زند:«حاج آقا اتاق خوب ها رو می رید، بیایید اتاق ما!» رئیس دانشگاه فوری می‌گوید:« برای ما فرقی نمی‌کند، خوب بگید اتاق خرابه کدوم هست تا بیاییم اونجا!»

 

 

اتاق دانشجویان ارشد همه چهار نفره است اما در حال حاضر فقط یک دانشجو در این اتاق مشغول خواندن جزوه های خود است، سه نفر دیگر انگار هنوز بیرون هستند، این اتاق برخلاف سایر اتاق ها هیچ گلایه ای مطرح نمی شود و یکی از دانشجوهایی که ارشد زبان انگلیسی می خواند از حضور مسئولان و بازدید از خوابگاه‌ها تشکر می‌کند و می‌گوید:« انصافا برای خوابگاه‌ها زحمت زیادی کشیده شده و حالا خیلی بهتر شده و به روال خود برگشته است.»

 

راه آهن و موگرینی!

تفاوت دیدگاه‌های دانشجویان کارشناسی به خصوص ترم اولی‌ها با بچه‌های ارشد را به راحتی می‌شد در همین بازدید مشاهده کرد. بازدید از خوابگاه پسران تمام می شود و به سمت بیرون خوابگاه در حرکت هستیم که یکی از دانشجوها که از لهجه او پیدا است، متولد خراسان رضوی است، پیش می‌آید می گوید: «حاجی فقط خواهشا یک ریل قطار برای استان بکش. تمام خراسان یک جا؛ ریل یک جا، خراسان به این عظمت ریل راه آهن ندارد. خواهشا این بازدید مثل داستان خانم موگرینی نشه.» همه بچه‌ها بلند می‌خندند. انگار این داستان خانم موگرینی و مجلس هم حکایتی و ضرب المثلی شده است.

 

به سمت درب بیرون خوابگاه پسران می رویم که دو دانشجو دوان دوان پشت سر می آیند، یکی بلند صدا می زند:«حاج آقا من حرف دارم.» و بعد جلو می‌آید و شروع می کند گلایه کردن از برخی خدمات خوابگاه‌ها؛ «شیرهای حمام خراب شده، از نظر نظافتی هم مشکل داره، درست نکردند. بچه ها گفتند نماینده مجلس آمده گفتیم بریم بگیم بهشون.» حجت‌الاسلام عبادی از رئیس دانشگاه می‌خواهد که مشکلات را بررسی و برطرف کند.

 

یکی دیگر از دانشجویان پیش می آید و می‌گوید: «برای رشته زمین شناسی و جغرافیا طبق سرفصل عمل نمی شود و می گویند بودجه نداریم، اگر سرفصل وزارت است چرا می‌گویند بودجه نداریم؟» رئیس دانشگاه پاسخ او را می دهد: «اگر سرفصل درسی است انجام می شود آن مواردی که گفتید در قالب بازدید است، سرفصل درسی اگر بود؛ بیاورید خود من پیگیری می کنم.»

 

 

«این غذای سلف هم با این کیفیتی که امشب دیدید نیست؛ امشب در بهترین حالت خود بود.» این را یکی دیگر از دانشجوها بلند می گوید. یکی از دانشجوها هم نامه ای نوشته که تحویل نماینده مجلس می دهد.

 

بالا بودن قیمت سرویس دانشگاه هم موضوع دیگری است که دانشجوها خواستار کمتر شدن آن با پیگیری رئیس دانشگاه و نماینده مجلس هستند.

 

رئیس دانشگاه شگفت زده شد!

بعد از بازدید یک ساعته از خوابگاه پسران و قبل از رفتن به سمت خوابگاه دختران، ابتدا بازدیدی از دفتر انجمن دانشجویان مستقل دانشگاه صورت می‌گیرد، رئیس دانشگاه وارد فضای کاری تشکل که می شوند از بزرگ بودن جا و مکان اینها تعجب می کند. واقعا فضای خوبی در اختیار دارند، دکتر خلیلی با خنده می گوید:«امسال بازدید هیچ تشکلی نرفتم، شانس آوردید، اگر بازدید آمده بودم این مکان را از شما می گرفتیم جای کوچکتری به شما می دادیم.»

 

پورسلطانی، مسئول انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه بیرجند توضیح می دهد:« هر قسمتی از اتاق مخصوص یک کار است، مثلا بخشی برای کارهای علمی، بخشی تحقیقات و پژوهش و بخشی اتاق تجمع و ... است، ما سه هزار عضو داریم که اگر بیایند اینجا جا نمی شوند.»

 

بعد از توضیحات کوتاه، یک مجله می‌آورد و نشان می دهد، رئیس دانشگاه پیش دستی می کند و فوری می گوید:«بیشترین گلایه اینها درباره این مجله است، بعد از مسئول انجمن می خواهد که موضوع را توضیح دهد.»

 

 

یکی از اعضای انجمن توضیح می دهد: «یک هفته نامه سمعک داریم که هر هفته در داخل دانشگاه چاپ می شود و سایز آن اندازه روزنامه است اما امسال مسئولان گفتند که نشریه باید سایز آن کوچکتر باشد، هفت سال است که سایز بزرگ چاپ می شود و حتی امسال رتبه هم آوردیم، خوب نمی شود که یک دفعه اندازه برگه آچار بشود».

 

رئیس دانشگاه معتقد است برای تشکل‌ها یک واحد انتشارات دارند که امکان چاپ روزنامه در این قطر را ندارد، لذا باید به بیرون دانشگاه بروند که رقم بالایی می خواهد و تجهیزات دانشگاه بلا استفاده می ماند.» خلیلی می گوید:« با مدیر فرهنگی دانشگاه صحبت خواهم کرد و اگر موضوع تنها پول بوده است و در بازه زمانی نشان دهد که هزینه ها تفاوتی ندارد، کار را حل خواهیم کرد.»

 

مسئول انجمن، ما را به سمت قسمت علمی تشکل می برد و چند پهپاد ساخته شده را نشان می دهد و می گوید: «ما را در دانشگاه بیشتر تشکل سیاسی می شناسند اما واقعیت این است که کارهای علمی خوبی می کنیم، این پهپاد را چند روز قبل ساختند که بالش کنده شده. این هم کواد کوپتر است که ساختند و برد آن یک کیلومتر است اما اگر رادیوکنترل عضو شود می شود افزایش داد.»

 

رئیس دانشگاه از دانشجوها می خواهد که روی کوادکوپترها در حد مینیاتوری با دید در حد «مگش و پشه» کار کنند، چراکه این کوادکوپترها برای تمرین خوب است. یوسفی از دانشجویان دانشجوی ارشد برق می گوید:«سیستم مینیاتوری می توانیم بسازیم؛ اما تجهیزات مینیاتوری هم می خواهد با این تجهیزات نمی شود.»

 

نماینده مجلس می‌آید حجاب تو رعایت کن!

در ادامه به خوابگاه خواهران می رویم، هر یک سوالی می پرسد، یک دانشجو خواستار افزایش بودجه فرهنگی و اردوی دانشگاه است، دانشجوی دیگر گلایه های خود را مطرح می کند: «شما را آوردند، بردند سلف پسران که قابل مقایسه با سلف دختران نیست، نمازخانه ما کیفیت ندارد، همه قسمت‌های دانشگاه که خوب نیست!»

 

حجت الاسلام عبادی می گوید: «خوابگاه پسران هم قسمت قدیمی آن را رفتیم و هم جدید را. خوابگاه خواهران هم چون معذوریتی برای آنها ایجاد نشود گفتیم بیایند داخل نمازخانه حرف هایشان را بزنند که به داخل خوابگاه نرویم.»

 

 

یکی دیگر از دانشجویان از مشکلات فرهنگی دانشگاه گلایه دارد و می گوید:«انجمن فرهنگ و سیاست جلوی دانشکده علوم در روز محرم آهنگ گذاشته بودند و عضو گیری می کردند و دانشگاه هیچ کاری نمی کند.«آهنگ چی؟ غیر مجاز حاج آقا!»

 

یکی دیگر از دانشجوها می گوید: «حجاب هیچ معیاری در دانشگاه ندارد، دانشجویی بوده که نگهبان دانشگاه به حجاب او تذکر داده اما رفته حراست دانشگاه و حراست گفته از این به بعد اگر به شما گیردادن به من بگید تا به نگهبان تذکر دهم. امشب نگهبان جلوی درب به خانمی تذکر داد که حجابش را رعایت کند. خانم گفت نه، به او گفتند حداقل امشب که نماینده مجلس می آید رعایت کن.»

 

کیفیت پایین غذای سلف و بالابودن کرایه اتوبوس!

یکی از دانشجویان کارشناسی ارشد هم که قرار است طبق گفته خودش به نمایندگی از سایر دانشجویان صحبت کند ابتدا به مشکل شخصی که برای خودش پیش آمده اشاره می کند و می گوید:«نهایت لطف و توجه شما است که به دانشجویان سر زدید، من خودم وقتی دیدم مسئولان دانشگاه و نماینده مجلس به دانشگاه آمدند خیلی خوشحال شدم و فرصت را غنیمت شمردم که بیاییم و درد و دل بچه ها را بگویم. اول ترم مشکل تحویل خوابگاه ها بود و بالاخره درست شد؛ اما هیچ قانونی نبود که با افرادی که چند روز قرار است مهمان باشند چکار کنند، لذا بنده که فقط برای دفاع پایان نامه خود کمتر از 21 روز باید در دانشگاه می ماندم مجبور شدم هزینه اسکان یک ترم کامل یعنی 337 هزارتومان را بدهم، چراکه اول ترم اتاق مهمان و ... مشخص نبود و لذا شرایط به سمتی رفت که در سامانه ثبت کنم و پول بدهم. تازه از 15 مهرماه اتاق مهمان را تدبیر کردند.»

 

مسئول خوابگاههای دانشگاه در این خصوص می گوید:« استفاده از خوابگاه برای دانشجویان ارشد تنها 4 ترم مجاز است و ترم 5 سنواتی می خورد که ما بحث تغذیه را برای دانشجویان سنواتی عادی در نظر گرفتیم؛ اما خوابگاه آنها جزو اولویت های بعدی اسکان هستند چون عملا در اولویت بعدی هستند نتوانستند ثبت نام کنند و صندوق رفاه طوری تعیین شده که به محض ثبت نام دانشجو برای خوابگاه، هزینه کل ترم را از او می گیرد و لذا برای افرادی که تعداد روزهای کمی هستند اتاق مهمان را تدبیر کرده ایم که شبی 5 هزار تومان است.»

 

 

گران بودن سرویس یاب و ذهاب دانشجویان مشکل دیگری است که از سوی دانشجویان مطرح می شود؛«سرویس های داخل شهر 350 است، اما سرویس های دانشگاه 500 می گیرند و این برای یک دانشجو که ممکن است روی 2 بار به داخل شهر بود به صرفه نیست.»

 

رئیس دانشگاه بیرجند می گوید:«دانشگاه برای ایاب و ذهاب هیچ بودجه ای ندارد، نرخ مصوب شهرداری 600 تومان است؛ اما شورای شهر به شهرداری کمک کردند و مبلغی را کم کردند، این موضوع را به استانداری منتقل خواهیم کرد تا اگر ممکن بود کمک کنند.»

 

 حضور ما در دانشگاه از قبل برنامه ریزی شده نبود!

پایین و گران بودن کیفیت غذای سلف و جریمه دیرکرد پرداخت هزینه خوابگاهها از مشکلات دیگری بود که مطرح شد، که مسئول خوابگاههای دانشگاه توضیحات لازم را برای دانشجویان ارائه می کند: «دانشگاه بیرجند هر سه وعده سلف باز است، پنج شنبه ها هم برای دانشجویان راه اندازی شده است و نرخ غذا در تمام کشور هزینه آن یکی است. تمام برنامه های غذایی با نظر مستقیم شورای صنفی که نماینده خود شما هستند، تعیین می شود. همه جا سعی شده نظر دانشجویان اعمال شود، ضمن اینکه سیستم پخت و پز دانشگاه بیرجند جزو سیستم های به روز کشور است تلاش می کنیم که روز به روز بهتر شویم.

 

 

قیمت غذاها هم که هر سال با شروع سال تحصیلی صندوق رفاه اعلام  می کند و در سراسر کشور یکسان است، البته دانشگاه بیرجند نسبت به نرخ نامه جدید تعیین شده از سوی صندوق رفاه دانشجویی وزارت علوم پایین تر است، غذای نوع یک 790 تومان، نوع متوسط 1125، غذای گروه سه 1290 و صبحانه 625 تومان است.»

 

حجت الاسلام عبادی در پایان صحبت های دانشجویان به این نکته اشاره می کند که خودش از غذای سلف امشب استفاده کرده است و می گوید:« بازدید ما از قبل برنامه ریزی شده نبود، کسی از سلف نمی دانست که ما می آییم که کیفیت غذای خود را بالا ببرند.»

 

وی از دانشجوها می خواهد که از همه دقایق عمر خود در راستای علمی و معنوی استفاده کنند.

 

 

گزارش: جواد شریفی نیا