به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان: بررسی چگونگی مواجهه در برابر رسوخ اندیشه های معاند و غیر دینی و تبیین جایگاه نهادهای اجرایی و علمی در ترویج اندیشه اسلامی و همچنین بررسی الزامات جامعه دینی در مسیر نیل به آرمان های جامعه منتظر، مقؤلاتی بودند که ما را بر آن داشتند تا گفتگویی با حجت الاسلام والمسلمین خدامراد سلیمیان، استاد حوزه و دانشگاه و عضو هیئت علمی مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه ترتیب دهیم که، بخش سوم و پایانی آن در ادامه از نظرتان می گذرد:
وی در بخش های اول و دوم این گفت وگو به راز برتری مردم آخرالزمان اشاره کرد و از دست اندازهایی که مانع انتظار زمینه ساز می شوند، سخن گفت.
با توجه به دغدغه هایی که در باب مناسبات اجتماعی و رسوخ فرهنگ معاند و نامناسب غربی به فضای جامعه اسلامی بیان داشتید، آیا می شود در جهت مواجهه صحیح با این رویکردها، راهکارها و روش های برخورد را نیز برشمرد؟
امروزه متأسفانه حجم گسترده ای از ناهنجاری های اجتماعی به علت عدم خویشتنداری و به تعبیری احاطه نداشتن بر خشم و غضب و رفتار است. در باورهای دینی «فروخوردن خشم و گذشت، به شدت سفارش و تأکید شده است؛ قرآن کریم در این باب می فرماید: «وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ«؛ اگر تنها همین رویکرد به جِد، مورد توجه و اهتمام قرار گیرد، قطعاً حجم وسیعی از معضلات و ناملایمات کنونی از جامعه رخت خواهند بست. در باب اعتلای فرهنگ دینی در جامعه نیز می بایست گفت: اساسی ترین راهکارها در این مقؤله، در دو گستره، قابلیت پی جویی را خواهند داشت؛ اولین رویکرد، متوجه متولیان و دست اندرکاران اشاعه و ترویج مبانی دینی در جامعه است که به نظر می رسد به رغم تلاش ها و توجهات فراوانی که نسبت به این امور و توسط اندیشکده ها و حوزه ها و پژوهشگاه های دینی صورت گرفته است؛ اما متأسفانه کمکاری ها و نقصان های فاحش و قابل رؤیتی هم اکنون قابل مشاهده هستند. این جایگاه می بایست مجدد مورد بررسی و پردازش قرار گیرد و در این مسیر می بایست از فرافکنی و فرار از مسئولیت نیز به جِد، اجتناب و پرهیز کرد. در این گیر و دار به حقیقت، این جوانان و افراد جامعه هستند که دچار آسیب و آفت می شوند. ما سوگمندانه بعد از گذشت قریب به چهار دهه از عمر انقلاب اسلامی، هنوز قادر نیستیم به حقیقت، مسئول و متولی امور فرهنگی و دینی جامعه را، به مردم معرفی نماییم. البته ما در این مقام، در صدد خدشه وارد کردن به زحمات انجام گرفته در مسیر نیل به جامعه آرمانی اسلامی نیستیم، اما، این نکته را نمی بایست نادیده گرفت که، هنوز تا نقطه مطلوب و آرمانی فاصله زیادی داریم.
در این باب، چه نکات و مؤلفه هایی متوجه آحاد مردم است و به واقع، مسئولیت افراد جامعه در این مسیر چگونه است؟
نکته دیگر در این باب، متوجه خود افراد جامعه و مردم شریف حاضر در جامعه است؛ امکان دارد بنا به هر دلیلی، متولیان و مسئولین، نسبت به پاره ای از موارد و الزامات، کوتاهی و قصور داشته باشند، اما این موضوع باعث سلب مسئولیت و شانه خالی کردن مردم از انجام وظایف و الزامات دینی نخواهد بود.
نمی شود این مطلب را بیان کرد که چون جامعه، در یک مسیری قرار گرفته است، و به تعبیری، سیلی ویرانگر، همه جامعه را مورد هجمه قرار داده است، لاجرم ما نیز می بایست همراه آب حرکت نماییم و از مسیر صحیح خارج شویم. قطعاً این رویه و گفتار قابل قبول نخواهند بود. درست است که امکان دارد انسان در مسیر حرکتی و یا القایی خاصی، قرار بگیرد، اما نکته مهم این است که انسان بتواند با توجه به هجمه های گسترده ای که او را فرا گرفته اند، راه را از بیراهه، تشخیص دهد و با تمامی توان، در جهت رهایی خود از معضلات، همت گمارد. جوانان ما، امروزه نیازمند توجه جدی تر به آموزه های دینی و اخلاقی هستند. واقعاً جای بسی تعجب و تأسف است که امروزه، پاره ای از جوانان، مجموعه ای از اطلاعات واقعاً بیهوده و بی اثر را در باب پاره ای از مسائل، که اصلاً به درد آنها نیز نمی خورند را، گرد آوری می نمایند، اما، از توجه به آموزه های دینی که می توانند آنها را به سرمنزل سعادت و سلامت دنیا و آخرت نائل نمایند، غفلت می نمایند!!.
چگونه می شود در باب زندگی و معاش افرادی که هیچ تأثیری در زندگی و حیات ما ندارند، تحقیق و کنجکاوی کرد، اما از توجه به زندگی و سیره افرادی که می توانند الگوها و اُسوه های اخلاقی و ایمانی باشند، غفلت نمود!!. الگوبرداری از این اُسوه های اخلاقی، قطعاً حیات و زندگی ما را تبدیل به حیات و زیست الهی، توأم با آرامش خواهند کرد. ما می بایست با بازگشت به فطرت الهی خود، نیازهای خود را دوباره و بر اساس باورهای دینی، بازتعریف نماییم.
در این مسیر می بایست توجه داشت که این رویکرد، هیچ منافاتی با زندگی و معاش روزمره ما نخواهد داشت. در این مقام می بایست این نکته را یاد آور شد که، با توجه به پذیرش تمام کمکاری ها و نواقصی که در تمامی مناسباتِ رفتاری و عملی متولیان و دست اندرکاران حوزه فرهنگ و اندیشه دینی، مشاهده می گردد، باز به صراحت می توان گفت که، اگر کسی خواهان این مسئله باشد که، چگونه می تواند خود را از فتنه های آخرالزمانی مصون کند و همچنین در مسیر صحیح بینش دینی قرار گیرد، می توان ابراز کرد: این شخص می تواند به آسانی و با مراجعه و مطالعه در متون و منابع دینی، خود را در مسیر الهی قرار دهد و از کج روی ها و پلشتی ها مصون شود.
متولیان و مسئولین امور جامعه، با توجه به درخواست خیل گسترده افراد و در لایه های گوناگون اجتماعی و بخصوص دغدغه مندان باورهای دینی، نمی بایست مسحور و مسخّرِ لبخند رضایت عده ای معدود، قرار گیرند و مواجهات اسلامی را، در روابط اجتماعی و سیاسی نادیده بگیرند!!. براستی برای خود بنده؛ هنوز مشخص نشده است که چه زمانی می شود، مجراهای ورودی برخی از این رسانه ها و کانال های ناهنجار و بداندیش را مسدود کرد و جامعه را از گرفتار نشدن در دام این فضاها، مصونیت بخشید.
رویکردهای فرهنگی ما، نمی بایست مصداق ضرب المثل «نوشدارو بعد از مرگ سهراب» باشد و می بایست قبل از اثرگذاری فضاهای معاند و فاسد، جلوی آنها ایستاد و از فعالیتشان جلوگیری کرد. نگرانی خانواده های مذهبی در باب ترویج گسترده ناهنجاری ها و در سطوح اجتماعی، نگرانی ای جدی و اساسی محسوب می شود. چراکه واقعاً جای نگرانی و اضطراب هست و می بایست به جِد، در جهت رفع دغدغه این قشر عظیم و ارزشمند، همت گمارد.
نظر شما