خوشحالم «حوض روغن» پس از ۴۰ سال ساکت و سالم است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، نشست مرمت و بازنگری اثر ماده و فکر صبح امروز شنبه 29 مهر با حضور نورویکی هاراگوچی، هنرمند ژاپنی و علی محمد زارع، رییس موزه هنرهای معاصر در موزه هنرهای معاصر برگزار شد.

نورویکی هاراگوچی، هنرمند خالق اثر «حوض روغن» در این نشست گفت: من خوشحالم که یک هفته پیش باز هم به ایران آمدم و احساس شادی می کنم، برای من جای تعجب بود که اثر خودم را بعد از چهل سال مجددا دیدم؛ این برای من عجیب بود که اثرم بعد از 40 سال ساکت و سالم مانده است؛ از آقای زارع تشکر می کنم.

وی افزود: برای من تجربه ای بود که یک ارتباط جدیدی بین من و ایران ایجاد شود، بین ایران و ژاپن مسافت طولانی هست؛ ولی از طریق همین کار ارتباط فرهنگی و ارتباط معنوی از این پس تشکیل می شود، این تجربه را دوست دارم در آینده هم ادامه بدهم.

نورویکی هاراگوچی اظهار داشت: هفته گذشته من فرصتی داشتم که با سفیر ژاپن در تهران ملاقات کنم و در صحبت با ایشان یک وعده گرفتم که در سال 2019  به مناسبت 90 سالگی  ارتباط سیاسی ایران و ژاپن برنامه ای برگزار کنند.

این هنرمند ژاپنی درباره اثر «حوض روغن» گفت: من می خواستم درباره اثرم توضیح بدهم. آثار من بعضا انتزاعی است، من تلاش می کنم در اثر خودم، خودم را نشان ندهم، تلاش می کنم جلوگیری کنم خودم را در اثرم انعکاس ندهم، به همین خاطر امکان دارد بین اثر خودم و من و نظرات شما فرق  باشد و این امری طبیعی است، من به یک نقطه دیگری اهمیت می دهم و آن عمل جسمی است برای من مهم نیست که چگونه فکر می کنند.

وی افزود:  حوض روغن متعلق به 40 سال پیش  است همان موقع دیده می شود و 40 سال بعد شما آن را می بینید احساستتان فرق می کند ، این مهم نیست و امری طبیعی است. این طوری 40 سال پیش جوانی احساس خودم را می بینم و الان می بینم چیز دیگری احساس می کنم، این یک نقشه مهم است که هنرمند در زمینه اجتماع نقشی پیدا کند، من در آثار خودم در حوض روغن یک ماده انتخاب کردم که روغن است این ماده قبل از من در چهارچوب هنر مجسمه استفاده نشده بود و من استفاده کردم، این روغن در آینده هم می ماند و تماشاگر همان حوض روغن را می بیند و آن را احساس می کنند؛ اینطوری هنر برای آینده وجود دارد و همیشگی است شما دیدید حوض روغن شکل ساده ای است، آن را می بیند و فکر می کنید این لازم نیست فقط ببینید و احساس کنید همین عمل مهم است؛ اینکه عمل می کنیم، همان انتزاعی است.

این هنرمند ژاپنی درباره خلق اثرش در موزه هنرهای معاصر و ارتباط فرهنگی و معنوی با ایران گفت: من فکر می کنم این فضا است که مهم است، من الان فرصت داشتم و اینجا هستم، فضای ایران و فضای موزه معاصر است، از نظر من فضا خیلی مهم است و دوم مردم هستند که اهمیت دارند، در برخورد با انسان فضای تعامل بوجود می آید؛ در یک فضای دو نفر می بیند در طول زمان این ادامه پیدا می کند این ادامه از لحاظ معنوی و فرهنگی وجود دارد.

هاراگوچی درباره خلق اثر تازه ای در ایران اظهار داشت: فضای کوچک جهان را مردم می بینند و یک ارتباط می گیرند  و این ارتباط در طول زمان ادامه می دهند و همین  امکان می دهد که آثار جدید بوجود بیاید.

وی تصریح کرد: برنامه ریزی برای ایجاد نمایشگاه در ایران ندارم؛ انتظار دارم در ایران یک اثر خلق کنم ولی مشخص نیست ولی فکر می کنم این مرمت تمام شدن اثر خودم نیست.

هاراگوچی درباره حضورش در جنبش اعتراضی دانشجویی در دهه 60 میلادی علیه جنگ ویتنام و برایند آن در اثر «حوض روغن» گفت:  دهه 60 من خیلی جوان بودم و دانشجو بودم، جهان در دهه شصت این گونه بود من اعتراض کردم و فکر کردم اما آن را از طریق اثر خودم نشان ندادم، من طرفدار یک طرفی نیستم، روغن را استفاده کردم ولی برای آن هیچ معنی ندارم ، من نفت استفاده کردم، هم نفت، سنگ، کاغذ فرقی نمی کند شما احساس می کنید از طرف من چیزی تغییر نکرده است، هنر باید آزاد باشد؛ از طریق هنر می شود بین مردم ارتباط برقرار کرد من به این اعتقاد دارم، این نقطه از همه چیز مهم تر است که من اینجا هستم.

هاراگوچی درباره اینکه آیا از این اثر چند نسخه در دنیا وجود دارد و آیا همه باقی مانده اند، گفت: من تقریبا 20 حوض روغن ساختم و تنها یک جاست که سالم مانده است و آن هم موزه هنرهای معاصر است، غیر از آن 5-6 تا در ژاپن و کشورهای خارجی در انبار نگهداری می شود؛ غیر از موزه معاصر جای ندارد که همیشه مردم می بیند در برخی از موزه ها در انبار نگهداری می شود.

وی خاطر نشان کرد: یادم بود که اثرم در موزه هنرهای معاصر تهران است اما  وقتی دیدم اش خیلی تعجب کردم چون اثر سالم مانده است و تعجب کردم که موزه از 40 سال پیش فعالیت اش متوقف نشده است فقط من پیر شدم.

هاراگوچی در پاسخ به این سوال که در 40 سال گذشته در چه حوزه هنری فعالیت کرده اید؟ گفت:  من در حوزه های مختلف کار می کردم، دوست دارم کار کنم دوست ندرام یک سبک خاصی برای خودم انتخاب کنم برای اثر خودم این جنبه آزمایشی دارد.

این هنرمند ژاپنی درباره اینکه به طور مشخص در اثر «حوض روغن» چقدر روغن ریخته اند؟ توضیح داد: قبل از رفتن در ذهن من هست که چگونه اثر درست کنم، اول فضا می بینم بعد اثر را خلق میکنم،  متوجه شدم که موزه هنرهای معاصر  8 ستون دارد گفتم چگونه حوض روغن درست کنم که اندازه باشد؛  اثر 18 سانتیمتر عمق  و در ابعاد 40/6 در 20/4  ساخته شده است و چهار هزار و پانصد تا پنج  هزار لیتر روغن در آن ریخته ایم.

وی یادآور شد: من اول فضا و شرایط را می بینم و بعد اثر را می سازم، حوض روغن در موزه هنرهای معاصر تهران نسبتا اثر بزرگی است که من ساخته ام من تقریبا 20 حوض روغن ساختم که این اثر از همه بزرگتر است.

هاراگوچی در مورد مرمت اثر «حوض روغن» گفت: اول طراز گذاشتیم، اصلا مشکلی نبود؛ طراز این اثر بعد از 40 سال به هم نخورده بود و از حالت اولیه خارج نشده بود، بعد از آن  اثر را تمیز کردم، روغن پس از 40 سال 3 سانتیمتر کم شده بود، 3 سانتیمتر ریختم و تقریبا 4 بشکه 200 لیتری روغن ریختیم.

این هنرمند همچنین گفت: در 40 سال گذشته ارتباطی با موزه هنرهای معاصر نداشتم اینکه چرا این اثر در سال 2017 مرمت شده است، یکی از خانم های هنرمند ایرانی به ژاپن دعوت شدند و به منزل من آمدند و گفتند موقعی که من بچه بودم مادرم به موزه آمدند و حوض روغن را دیدند و بر من تاثیر گذاشتند و من هنرمند شدم و از من دعوت کردند  و پذیرفتم که به ایران بیایم.

هاراگوچی درباره دلیل استفاده از روغن در خلق اثر اظهار داشت: استفاده از روغن خیلی اتفاقی بود و دلیل خاصی نداشت. معمولا در آموزش هنر در مدارس و دانشگاه در مجسمه سازی سنگف برنز و چوب استفاده می شود ولی من فکر کردم غیر از همین ماده ها از یک ماده دیگر استفاده کنم و یک اثر بسازم؛ یکی این بود که  که این سخت است یک ماده دیگر، آب اما آب سابقه دارد، به همین خاطر می خواستم چیزی که سابقه نداشته باشد، استفاده کنم که آن روغن بود. در روغن ماده سیاه ریختم رنگش خوب نمی شد و در زمان جدا می شد، رنگ دیگر هم برای من مناسب نبود به همین خاطر روغن کار کرده که در آن کربن زیاد است استفاده کردم و برای من که می خواستم چیزی را نشان بدهم مناسب بود.