به گزارش خبرنگار شبستان، هدی حدادی، نویسنده و تصویرگر کتاب های کودک و نوجوان امروز در نشست گزارش نمایشگاه تصویرگری براتیسلاوا که در سالن شماره 2 کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد، گفت: اساسا تصویرگری ایران وام‌دار نوع تفکر و نگاه کشورهای بلوک شرق است. زمانی که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان تاسیس شد یک سری افراد که در حوزه های دیگر نقاش بودند مانند آقای مثقالی و کلانتری به کانون دعوت شدند تا کار کودک را شروع کنند. جریانی که تاسیس کردند نگاه دارد به کشورهایی مثل یوگسلاوی که در مواجهه با فرهنگ تصویری و سینمایی آمریکا تلاش کردند نوع نگاه خود را به جهان ارایه دهند و در این زمینه موفق بودند.
حدادی با بیان اینکه نمایشگاه براتیسلاوا منزلگاه هنر تصویرگری ایران است، عنوان کرد: بچه هایی که در این نمایشگاه شرکت می کنند حس می کنند با منبع و مرجع خود رفت و آمد می‌کنند. جوایزی که از این نمایشگاه به دست می آید در دنیا و همین طور کشور ما اهمیت ویژه دارد. سمپوزیوم بخشی است که یک سری افراد دعوت می شوند که مقاله ارایه دهند. امسال چندین مقاله رسید و طی دو روز تمام مقالات خوانده شد.
وی خاطرنشان کرد: مقاله هر سال یک موضوع واحد دارد، امسال موضوعش هنر علیه تجارت بود. از ایران قرار شد حسین شیخ رضایی و بنده برای ارایه مقاله برویم، به خاطر ویزا آقای شیخ رضایی نتوانستند بیایند. موضوع مقاله من هنر علیه تجارت و آشنایی زدایی یک اثر بود. کتابی که انتخاب کردم طوطی و بازرگان بود که مرجان وفاییان آن را نوشته و تصویرگری کرده است. در تاریخ تصویرگری ما این اثر تک هست. مرجان وفاییان بازرگان را یک زن دیده است، این قضیه برای من جذاب بود. نگاه هنرمندانه زنانه را می توان در این اثر دید. افراد در این سمپوزیوم مقالات را پشت هم طی دو روز می خوانند، مقالات داوری نمی شود. هر معرفی که از کانون به براتیسلاوا شود برایشان حکم داوری دارد.
این نویسنده و تصویرگر کتاب های کودک و نوجوانان خاطرنشان کرد: وقتی به براتیسلاوا می روید با سطوح مختلف از مقالات مواجه هستید، بعضی پرگویی دارند و برخی حرفه ای و موجز هستند، من 70 درصد مقالات را گوش دادم. سال بعد کتاب مقالات به دو زبان اسلواکی و انگلیسی چاپ می شود. تجربه ورک شاپ براتیسلاوا برایم جذاب و جادویی بود، آن سال اولین سفر خارجی من بود و تک و تنها در سفر بودم. آقای بوذری امسال 2 روز بیشتر در براتیسلاوا ماندند تا زهرا محمدنژاد را که دیر رسیده بود به دهکده ای که ورک شاپ آنجا بود، برساند. حس مسئولیت ایشان جای تقدیر دارد. مهمترین دغدغه بوذری این است که در تصویرگری برای ایران اتفاق خوبی بیفتد.
حدادی خاطرنشان کرد: حدود 40 سال است که برای ادبیات کودک قالب گذاشتند، کسانی سردمدار شدند که جریان را در آن قالب بریزند. این قالب ها عمدتا دمده و تاریخ مصرف گذشته هستند. عمده تولیدات ما در کشور از این قالب در می آید و به شدت کسل کننده است. متاسفانه در کشور ما به ادبیات به عنوان یک چیز مقدس تعریف شده نگاه می کنند و اگر کسی بخواهد در ادبیات نوآوری کند مورد انتقاد سخت قرار می گیرد.
نظر شما