به گزارش خبرنگار مسجد و کانون‌های مساجد خبرگزاری شبستان، برای آن ها که از کودکی با اسم امام حسین (ع) بزرگ شده اند و از آن موقع که خودشان را شناخته اند، در ایام سوگواری، سیاه پوش ائمه اطهار به‌ویژه سرور و سالار شهیدان بوده اند، روضه و روضه خوانی غریبه نیست. در این بین، محافل و مجالس خانگی، که نه فقط در ایام محرم و صفر و روزهای شهادت، که مستمرا در طول سال در خانه ها و حسینیه های کوچک خانگی برگزار می شود، یکی از جدی ترین عرصه های حضور در این فضا به شمار می رود.
برای خیلی ها که امروز به قول خودشان به یک عزادار حرفه ای تبدیل شده اند و عشق امام حسین در وجودشان شعله ور است، یادآوری مجالس کوچک و بی ریایی که هر از گاهی در خانه یکی از همسایه ها یا اقوام برگزار می شد، کار سختی نیست. زمانی که لباس مشکی تن می کردند و دست مادر را می گرفتند و راهی مجلس اباعبدالله می شدند. مجلسی که غالبا در خانه کوچکی برگزار می شد که اتاق اصلی اش با پرچم ها و پارچه های سیاه پوشانده شده بود و دورتادورش را پشتی چیده بودند و برای راحتی مهمان ها، کنار دیوار و پشتی ها پتوی ملافه شده پهن می کردند.
مجلس ساده روضه، با پذیرایی کوچک چای شروع می شد و وقتی تعدادی دور هم جمع می شوند، دعا یا سوره ای از قرآن و یا زیارت عاشورا را نوبتی یا دسته جمعی می خواندند و منتظر می شدند تا مداحان اهل بیت(ع) بیاید و برنامه روضه ادامه پیدا کند.
خبرنگار ما که در یکی از روزهای محرم الحرام 1439 (ه.ق) در محله صد دستگاه خیابان پیروزی تهران مشغول مشاهده عزاداری مردم بود، با دیدن یک بنر و دنبال کردن نشانی آن، سر از یک محفل عزاداری خانگی درآورد.
در منزل آیت‌الله سیدعلی مقدم قوچانی؛ امام جماعت مسجد علوی، که پیش از این با او آشنا بودیم، ظاهرا از سال 1351 خورشیدی تاکنون، همه ساله در ایام محرم، مجلس روضه و سوگواری شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) برگزار می شود.
آنچه در این مجلس روضه، جلوه می کرد، حضور نمازگزاران مسجد علوی در این مجلس خانگی است. گویی مجلس روضه آن مسجد را این بار در منزل امام جماعت 90 ساله اش برگزار می کنند. پرسشی که پیش می آید این است که چرا باوجود تمام تاکیدات بر برگزاری مجالس حسینی در مساجد، این بار آیت‌الله مقدم قوچانی، به عنوان یکی از قدیمی ترین ائمه جماعاتِ استان تهران با سابق بیش از 50 سال امامت جماعت در یک مسجد، ترجیح داده است، مجلس روضه ای در منزلش برگزار کند؟ علت را که از این استاد اخلاق حوزه علمیه جویا شدیم، گفت:
«در سال‌های آغازین حضورم در مسجد علوی تهران (خیابان پیروزی) علاوه بر اقامه نماز و منبر رفتن، بحث تفسیری مختصری نیز در مسجد داشتم. به ویژه صبح‌های جمعه در منزل شخصی خودم، کلاس آموزش قرآن و حدیث برای نونهالان برقرار می‌کردم. باوجود مشکلات بسیار در برگزاری این جلسات در زمان حکومت ستم‌شاهی، برکات زیادی حاصل شد و تعدادی از شاگردان این کلاس از جمله فرزندم، سید مصطفی مقدم قوچانی، در دوران جنگ تحمیلی به شهادت رسیدند. همین جلسات و برنامه های جمعه، زمینه شکل گیری هیات خانگی در ماه محرم را در منزلم فراهم کرد. شهادت فرزندم، سیدمصطفی مقدم، نیز از دلایل تداوم این هیات و مجلس روضه شد که انشالله ثواب آن به روح این شهید و سایر شهدا و امام خمینی(ره) برسد».
بانی این هیات خانگی گفت: از ابتدای تاسیس این مجلس روضه تاکنون، حجج اسلام والمسلمین مفید، مهدی محقق خراسانی و عباس نژاد، سخنرانان؛ و صادقی، غیاث آبادی و کمالی، مداحان این مراسم بوده اند.
امام جماعت مسجد علوی درخصوص اینکه آیا برگزاری مجالس حسینی در مساجد، بهتر نیست و موجب تقویت جایگاه مساجد نمی شود، گفت: برپایی مجالس حسینی و سایر برنامه های مذهبی و فرهنگی باید تحت مدیریت یک روحانی و مبلغ دینی باشد، که برگزاری هیاتی در منزل من به دلیل مدیریت بنده و همچنین حضور مستمر یک مبلغ در آن، موجب دوری آن از تحریفات و موهوماتِ رایج در برخی مجالس عزاداری شده است. البته همیشه باید محوریت مساجد در جامعه حفظ شود، همانطور که در شب های محرم، مجلس سوگواری و سخنرانی مذهبی در مسجد علوی برگزار می کنیم.
در پایان این گزارش، نظر شما را به سخنان حجت‌الاسلام والمسلمین حسین روحانی‌نژاد؛ معاون امور فرهنگی و تبلیغ سازمان تبلیغات اسلامی جلب می کنم که به نوعی موید آیت‌الله مقدم قوچانی نظرات است «برگزاری عزاداری‌ها و مجالس مذهبی در مساجد موجب مردمی‌تر شدن آنها می شود و حمایت‌های دولتی از هیئات مذهبی، مساجد و حسینیه‌ها مفید است اما نباید این برنامه‌ها را دولتی و نقش مردم در آنها را کم‌رنگ کرد.
وی، همچنین رویکرد سازمان تبلیغات اسلامی را تقویت و حمایت از مساجد و ائمه جماعات دانست و گفت: به دلیل علاقه‌مندی مردم به معارف دین، نمی‌توان و نباید مانع از برگزاری هیئات مذهبی در منازل و آپارتمان‌ها شد».
نظر شما