خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: "گاهی ما ممکن است از یک مقدمه درست به نتایج غلط و باطلی برسیم. بله در اسلام پوشیدن لباس سفید سفارش شده و مستحب است که انسان لباس سفید بر تن کند و لباس سیاه نماد کبر و نخوت و غرور بوده است. در روایات هم به این موضوع پرداخته شده اما آن لباس سیاهی که برای عزاداری و عزا استفاده می شود یک نماد است. فقها هم اشاره کرده اند که درست است که پوشیدن لباس سیاه در ایام معمول سال کراهت دارد اما این لباس برای عزاداری یک نماد است و نه برای تبختر و تکبر و نخوت بلکه مستحسن و نیکو است. آیت الله العظمی صافی مقاله ای هم در این باره نوشته بودند و موضوع را کاملا عالمانه توضیح داده بوند که لباس مشکی پوشیدن برای امام حسین (ع) جزو شعایر مذهبی ماست و تاثیر خاصی بر روی افراد دارد و باید به چشم یک نماد به آن نگاه شود."
بخش دوم و پایانی گفتگوی ما با حجت الاسلام و المسلمین سید محمد غروی در تحلیل و بررسی برخی از شبهاتی که اخیرا در فضای مجازی درباره اصل عزاداری های محرم القا می شود را می خوانید.
چرا اهل بیت علیهم السلام نسبت به برگزاری مجالس عزاداری امام حسین (ع) این همه تاکید داشتند و حتی در این راه صله و پاداش هم می دادند؟
به خاطر این که مجالس عزاداری صرفا یک تخلیه هیجان و سوگ و اندوه های رایج نبود و نیست. گرچه انسان طبیعتا به خاطر آنچه که بر اهل بیت (ع) به ویژه امام حسین (ع) و فرزندان و صحابه و خانواده ایشان رفته خواه ناخواه متأثر می شود اما نکته مهم تر این است که مجالس عزاداری و بیان کردن حقایق مربوط به جریان شهادت امام حسین (ع) خیلی از مسایل را روشن می کرد که دقیقا چه شده است و چه انحرافی پیش آمده است که مسیر خلافت منحرف شده و از اهل بیت (ع) به غیر اهل بیت رسیده است. چطور می شود و چه اتفاقی می افتد که بهترین انسان های روی زمین آن هم به اسم دین و با بدترین شقاوت ها ناجوانمردانه به شهادت می رسند؟ مساله ساده نیست. مساله مهمی اتفاق افتاده و جز با برپایی این مجالس و تبیین معرفتی این رخداد نمی شود کار دیگری کرد. خب اهل بیت (ع) نگاه شان به عزاداری این بود. حالا ما بیاییم و بگویم اهل بیت با عزا مخالف بودند و مثلا با مو کَندن و خراش دادن صورت مخالفت می کردند ما مخاطب را گمراه کرده ایم چون این گونه وانمود کرده ایم که سخن اهل بیت درباره عزاداری امام حسین (ع) است در حالی که صاحبنظران و آگاهان می دانند که چنین نیست.
در واقع شما با قرار دادن این دو بخش از فرمایشات معصومین (ع) می خواهید آن تناقضی که در مطالب برخی از شبهه افکنان در شبکه های اجتماعی وجود دارد را فاش کنید؟
بله، نمی شود این دو را با هم جمع بست یعنی هم معتقد به این بود که اهل بیت علیهم السلام و معصومین (ع) ما آن قدر مدافع عزاداری امام حسین (ع) بودند که هم خود در عزای امام شرکت می کردند، هم مسلمانان و شیعیان را دعوت به شرکت در مجالس عزا می کردند و هم هنرمندان و سرآیندان شعر را دعوت به سرودن شعر درباره امام حسین (ع) می کردند و هم این که بگوییم امام و معصومین مخالف عزاداری های محرم بودند. ما هر چه کنیم این دو را نمی توان با هم پذیرفت و در آن واحد به هر دو کلام ملتزم بود. آنچه اسناد متقن در این باره می گویید این است که اهل بیت در عزاداری امام حسین (ع) شرکت می کردند و توصیه به گریه می کردند و حتی تباکی، یعنی توصیه به این که کسی گریه اش نمی گیرد دست کم تباکی کند و خودش را به گریه بزند. آن وقت می بینیم که امام صادق علیه السلام نسبت به کسانی که در مجلس عزای امام حسین (ع) شرکت می کند با تعبیرات بسیار بلندی یاد می کند و در حق آن ها که در مجلس عزا هستند دعا می کند و حتی شیون آن ها را می ستاید. ما نمی توانیم به سادگی از این ها عبور کنیم.
درباره پوشیدن لباس سیاه چطور؟ این که گفته می شود سیاه رنگ اسلام نیست و لباس فرعون و جهنمی هاست.
این مطلب نیاز به شرح و تفسیر دارد. همچنان که در بخش پیش هم اشاره کردم گاهی ما ممکن است از یک مقدمه درست به نتایج غلط و باطلی برسیم. بله در اسلام پوشیدن لباس سفید سفارش شده و مستحب است که انسان لباس سفید بر تن کند و لباس سیاه نماد کبر و نخوت و غرور بوده است. در روایات هم به این موضوع پرداخته شده اما آن لباس سیاهی که برای عزاداری و عزا استفاده می شود یک نماد است. فقها هم اشاره کرده اند که درست است که پوشیدن لباس سیاه در ایام معمول سال کراهت دارد اما این لباس برای عزاداری یک نماد است و نه برای تبختر و تکبر و نخوت بلکه مستحسن و نیکو است. آیت الله العظمی صافی مقاله ای هم در این باره نوشته بودند و موضوع را کاملا عالمانه توضیح داده بوند که لباس مشکی پوشیدن برای امام حسین (ع) جزو شعایر مذهبی ماست و تاثیر خاصی بر روی افراد دارد و باید به چشم یک نماد به آن نگاه شود.
آنچه در مجالس عزاداری باید به ان اولویت داده شود از نگاه شما چیست؟
مهم ترین نکته بیان سیره اهل بیت (ع) است. ما چرا عزاداری می کنیم؟ ما به خاطر یادآوری آن مصایب عزاداری میکنم و از سویی دنبال چه کسانی هستیم. می خواهیم از معصومین (ع) پیروی کنیم و اگر سوگی هست در این باره است، بنابراین اول از همه باید به سبک زندگی و سیره اهل بیت (ع) پرداخته شود که چرا و چه شد این اتفاقات افتاد و چطور می توان از عاشورا و نهضت امام حسین (ع) بهره گرفت تا در برابر نظامهای جور و ستم تسلیم نشد و چطور به واسطه پیام های عاشورا می توانیم بینش افراد را وسیع کنیم و تعلق خاطر آن ها را به اهل بیت (ع) افزایش دهیم. این ها در تاریخ و در طول برگزاری مجالس عزاداری امام حسین (ع) شکل گرفته، البته ممکن است افراط و تفریط هایی هم در این مجلس دیده شود اما به خاطر این که گاهی ممکن است خللی هم در یک بنا به وجود آید نباید کل آن بنا را به هم بریزیم بلکه سعی می کنیم آن ایراد را برطرف کنیم.
نظر شما