خبرگزاری شبستان /اراک
امروزه صنایع دستی می تواند از عوامل تاثیرگذار در جذب گردشگران باشد و توسعه گردشگری نیز توسعه تولید و افزایش بازار فروش محصولات صنایع دستی را به دنبال خواهد داشت، صنایع دستی به عنوان یکی از لازمه های این صنعت در راستای پاسخگویی به نیازهای فرهنگی گردشگران در کانون توجه قرار گرفته است.
کشور ما با فرهنگ پربار تاریخی همگام با تمدن های کهن در حوزه هنرهای دستی از پیشتازان تاریخ به شمار می رود و پویایی و رونق و گسترش صنایع دستی در گوشه و کنار ایران اسلامی شکوفایی اقتصاد و تجارت را به همراه دارد.
گیوه نوعی پاپوش سنتی ویژه مردان روستایی و از جمله صنایع‌دستی استان مرکزی است و در برخی از شهرهای ایران از جمله سنجان و ضامنجان از توابع اراک بافته می‌شود و اصالتی جهانی دارد با وجود رقابت بازارهای چینی برای این کفش بی همتا اما کیفیت و شیوه تولید بومی گیوه دوزی در استان باعث شده است تا گیوه ایران از کپی برداری در امان بماند.
تولید گیوه در مناطق سنجان و وفس رواج دارد همه مراحل تولید این پاپوش، دستی و مواد اولیه آن نخ قالی و ضایعات چرم است، رویه گیوه به‌دست زنان و توسط گونه‌ای سوزن به نام جوالدوز بافته می‌شود و قسمت کفی آن به‌دست مردان با استفاده از ابزاری که تخت نامیده می‌شود به اصطلاح آجیده می‌شود این کفش که از نوع قدیمی تر است راست و چپ ندارد و این یکی از ویژگی های خاص آن محسوب می شود همچنین در صورت لزوم رویه این پاپوش با استفاده از سریشم اندوده می‌شود تا در کشتزارها مانع نفوذ آب به درون آن شود، گیوه را به سبب جنس پنبه آن می توان در ماشین لباسشویی انداخت، بوی عرق پا نمی گیرد و حدود 4الی 5 سال عمر می کند.
علی صوفی جوان برومند ضامنجانی توانسته با پشت کار و دریافت وام اشتغالزایی، کارگاه کوچکش را که در آستانه ی تعطیلی بود را جان دوباره ببخشد او معتقد است: اشتغال زایی در حوزه صنایع دستی با سرمایه اندک امکان پذیر است و مانند بسیاری از صنایع سرمایه گذاری کلان نمی خواهد با اینکه می تواند برای تعداد زیادی افراد و به ویژه بانوان اشتغال آفرینی کند.
او گفت: گیوه بافی صنعتی است که نباید به فراموشی سپرده شود زیرا قدمت 300ساله دارد؛ کارگاه تولیدی که ما آن را دوباره احیا کردیم با ارائه طرح ها و مدل های جدید و همراه نوآوری به سوی پیشرفت های بیشتر به پیش است ولی همچنان حمایت مسئولان را می طلبد.
این جوان کار آفرین در عرصه صنایع دستی به اشتغال 5 نفر به طور مستقیم در کارگاه و 60نفر به طور غیر مستقیم از طریق کار در خانه اشاره و بیان کرد: هر کدام از این افرادی که هم اکنون در کار کفه دوزی یا رویه دوزی گیوه مشغول هستند قابلیت دارند که خودشان یک کارگاه راه بیندازند و افراد دیگری را مشغول به کار کنند ولی به دلیل نبود شرایط و عدم امکانات مجبور هستند هر کدام قسمتی از کار را انجام دهند و در نهایت برای تولید به کارگاه بفرستند.
صوفی قیمت هر جفت گیوه را 50 تا 400هزار تومان عنوان کرد و گفت: کیفیت گیوه ها در نوع نخ رویه و جنس کفه با یکدیگر تفاوت دارد همچنین با پیگیری مسئولان می توان این گیوه ها را به کشورهای متقاضی که دارای آب و هوایی شبیه به ایران دارند صادر کرد.
او هنر گیوه بافی را فرصتی برای جوانانی بیکار دانست و معتقد بود چنانچه جوانان روستایی به این کار هنری و اصیل روی آورند می توانند ضمن در آمدزایی می توانند افراد دیگری را هم وارد بازار کار کنند؛ او این را هم بیان کرد که این کارگاه قابلیت آموزش هنرجویان را دارد و همکاری خودشان را با هنرجویان فنی و حرفه ای در زمینه گیوه دوزی اعلام کرد.
ابزار گيوه بافی:
مشته: وسیله ای فلزی برای کوبیدن و قالب زدن
پاشنه کش: برای سوار کردن و پیاده کردن گیوه
گزن: برای بریدن چرم و نخ و قسمت های اضافی کاربرد دارد.
قالب: وسیله ای چوبی برای شکل دادن به رویه
درفش یا دروش: در انتهای فلزی آن دسته چوبی قرار دارد برای ایجاد سوراخ و عبور دادن نخ
شفره: تیغه ای فلزیبرای برش و صیقل دادن چرم های به کار رفته استفاده می شود.
جوال دوز: سوزنی بلند که در انتهای آن به صورت قلاب است.
جریده سرپایی و زمینی: چوبی بلند است که به عنوان پایه در حین ساخت تخت گیوه و متصل کردن رویه به گیوه کاربرد دارد.
کنده چوبی: پایه میز کار
سوزن و قیچی و گازانبر: برای دوختن، بریدن و شکل دادن به رویه
در این راستا محمدعباسی دهیار روستای ضامنجان از توابع شهرستان اراک در خصوص اعطای وام های اشتغالزایی به کسبه ی نیمه تعطیل و متقاضیان اشتغالزایی گفت: طی امسال و سال گذشته 45 وام اشتغالزایی با مبالغ 5 الی 10میلیون تومان با مساعدت دفتر روستایی و شورا و دهیاری با هدف حفظ و پایداری مشاغل سنتی و بومی به ویژه در صنایع دستی اعطا شد.
عباسی افزود: با راه اندازی و جان گرفتن دوباره ی مشاغل در روستا ما شاهد مهاجرت معکوس بودیم و روستاییان برای تامین معیشت و اشتغال نیازی به مهاجرت به شهر نداشتند؛ کارگاه های طلاسازی و گیوه دوزی که در این روستا توانستند به فعالیت خود ادامه دهند امروز خیلی پرتوان و قوی در حرفه خود اشتغال دارند.
دهیار جوان و خوش ذوق ضامنجان خاطر نشان کرد: هر یک از اهالی روستا که تصمیم به راه اندازی کارگاه گیوه دوزی داشته باشد مورد حمایت دهیاری و شورای روستا قرار می گیرد و در خصوص اعطای وام و کمک و مساعدت های دیگر با وی همکاری خواهد شد.
گزارشی از لیلا آجرلی
نظر شما