به گزارش گروه اندیشه خبرگزاری شبستان به نقل از طلیعه: فرزاد جهان بین، استاد دانشگاه شاهد در متنی درباره ساختار حکومت امیرالمومنین امام علی(ع) آورده است:
در دوران زعامت حضرت امیر(ع)، پنج منطقه مهم عبارت بودند از: شبه جزیره عربستان، مصر، عراقین و شام. شام به جهت سرکشی و طغیان معاویه و علی رغم تلاش امیرمومنان(ع) به حکومت حضرت، ملحق نشد. برخی از مناطق مهم که از اهمیت ویژه ای برخوردارند عبارتند از کوفه، مصر، مدائن، مدینه، مکه و یمن. برای بررسی ساختار حکومت بر این مناطق تمرکز می کنیم.
اداره کوفه به عنوان پایتخت، با تفکیک قوا صورت می گرفت و حضرت(ع) برای هر پستی یک مسئول تعیین کرده بودند. برای اداره مناطق استراتژیک و مهم، حضرت(ع) دو تدبیر داشتند: برای اداره مصر و مکه که با تعیین استاندار، اختیار تام به وی می دادند و او مسئولین قوای مختلف را تعیین می کرد.
اما برای مناطق دیگری مانند بصره، مدائن، یمن و…، استاندار را تعیین می کردند و در ضمن برای روسای بخش های مختلف حکومتی، احکام جداگانه ای می زدند. برای اداره شهرهای کوچک، والی شهر خود همه کارها را انجام می داد. هم امور اجرایی و هم امور قضایی. البته بعضا حضرت عامل مالی را خود تعیین می کردند.
برخی به اسم مردمی بودن، چنین گمان می کنند که در حکومت حضرت(ع)، نه ساختاری بوده و نه قوایی و نه گزینشی برای این قوا و همه دور هم بودند و آن پایتخت، با تفکیک قوا صورت می گرفت و حضرت(ع) برای هر پستی یک مسئول تعیین کرده بودند.
برای اداره مناطق استراتژیک و مهم، حضرت امیر(ع) دو تدبیر داشتند:
برای اداره مصر و مکه که با تعیین استاندار، اختیار تام به وی می دادند و او مسئولین قوای مختلف را تعیین می کرد. اما برای مناطق دیگری مانند بصره ، مدائن، یمن و…، استاندار را تعیین می کردند و در ضمن برای روسای بخشهای مختلف حکومتی، احکام جداگانه ای می زدند.
برای اداره شهرهای کوچک، والی شهر خود همه کارها را انجام می داد. هم امور اجرایی و هم امور قضایی. البته بعضا حضرت عامل مالی را خود تعیین می کردند. برخی به اسم مردمی بودن، چنین گمان می کنند که در حکومتی حضرت(ع)، نه ساختاری بوده و نه قوایی و نه گزینشی برای این قوا و همه دور هم بودند.
نظر شما