به گزارش خبرگزاری شبستان، در بیرون جامعه‌ی ریاضی، اغلب این تصور جزمی وجود دارد که فرآیند اثبات در ریاضیات مفهومی مطلق و پایدار و مستقل از مقتضیات زمان و مکان، سلایق شخصی و گروهی و تحولات دانش بشر در طول اعصار است. هرچند در ریاضیات (به‌نسبت دیگر شاخه‌های دانش بشری) اجماع نظر بیش‌تری درباره‌ی اعتبار احکام وجود دارد، مفهوم اثبات دستخوش تحولات تاریخی و درگیر ملاحظات جدی فلسفی، آموزشی و جامعه‌شناختی بوده و هست. نوشته‌ی حاضر می‌کوشد توجه خواننده را به وجود مناقشه در این زمینه جلب کند و، ازاین‌رو، مستقل از نظر من درباره‌ی جزئیات متن، گام مثبتی برای آشناکردن خواننده با یکی از مباحث مهم فلسفه‌ی ریاضیات است.
کتاب جامعه‌شناسی اثبات ریاضی دارای دو ویژگی بسیار چشمگیر و قابل ستایش است. نخست این‌که موضوع آن ازجمله موضوعات نوظهور و خط مقدمی تفکرو اندیشه‌ی جامعه‌شناختی و فلسفی معاصر است. در این مرز مشترک میان جامعه‌شناسی و فلسفه هنوز مبانی و اصول جاافتاده‌ی اجماع‌شده‌ای به وجود نیامده و آثاری که صرفاً مبنای پژوهشی داشته باشد بسیار کم و نادر است.
این وضع دشواری و ناهمواری قلمروی را آشکار می‌کند که نویسنده شجاعانه و البته محتاطانه وارد آن شده است. ویژگی برجسته‌ی دیگر کتاب نحوه‌ی مواجهه‌ی فکورانه و غیرمقلدانه‌ی نویسنده با موضوع است. صرف‌نظر از این‌که از نظر بنده یا هر فرد دیگری چه انتقاداتی می‌تواند در نقد و بررسی مفصل کتاب مطرح باشد، ظهور این قبیل آثار نوآورانه‌ی پژوهشی در فضای به‌شدت مقلدانه‌ی مدرنیستی ـ سیانتیستیِ جامعه‌ی فکری معاصر ایران رویدادی است بدیع، امیدبخش و سزاوار تحسین بسیار.
کتاب«جامعه‌شناسی اثبات ریاضی» اثر«غلامحسین مقدم حیدری» با موضوع فلسفه علم را انتشارات نی در 171 صفحه چاپ کرده است.
گفتنی است:غلامحسین مقدم حیدری در سال 1347 متولد شد. تحصیلات دانشگاهی‌اش را با ورود به دانشگاه تهران در رشتهٔ ریاضی محض آغاز کرد و در سال 1373 از همان دانشگاه لیسانس گرفت. مقطع فوق لیسانس را در دانشگاه صنعتی شریف و در رشتهٔ فلسفهٔ علم گذراند و در سال 1376 آن را به پایان برد و سرانجام در مقطع دکتری رشتهٔ فلسفه و تکنولوژی در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی پذیرفته شد. او هم‌اکنون عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است.
نظر شما