علم در نگاه امیرالمومنین(ع) وسیله رشد مردم است نه تفوق بر نظام اجتماعی!

به گزارش خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، پنجمین جشنواره بین المللی امام علی(ع) پژوهی با شعار «گفتمان امام علی پژوهی، تجربه دیروز، آرمان امروز، نیاز فردا» به همراه رونمایی از جایزه جهانی امام علی(ع) و اهدای جوایز به برگزیدگان، صبح چهارشنبه، 15 شهریور در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.

در این مراسم دکتر حسینعلی قبادی، رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با بیان اینکه  امام علی(ع) مصداق نام انسان کامل است، گفت: حضرت(ع) نمونه اعلای شخصیت تربیت شده در دامان دین اسلام و تعالیم رسول گرامی حضرت محمد بن عبدالله(ص) است.

وی ادامه داد: امیرالمومنین علی(ع) همراه پیامبر(ص) و پا به پای آن حضرت(ص) در همین عالم ماده مسیر سخت رسالت دین جدید را پیمود، امام علی(ع) قرآن را به اندازه خود درک کرد و با عشق به قرآن و پیام وحیانی آن خود را به اندازه قرآن گستراند. ایشان در عین حال که قدسی و ملکوتی می اندیشید از تکفیر دیگران مبرا بود و گفتار و کرداری نداشت که دیگران را کافر بخواند، در سلوک ایشان، اخلاق از همه چیز بالاتر بود.

قبادی اظهار کرد: امیرالمومنین امام علی(ع) حقوق شهروندی را در سیره خود و از جمله در خطبه سی و چهار نهج البلاغه به رسمیت شناخت، او هیچ امتیاز ویژه برای خود به عنوان زمامدار جامعه اسلامی قایل نشد. او رای مردم را یک معیار می دانست و در تمام دوره مسئولیت خود چنین عمل کرد.

رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی تاکید کرد: امیرالمومنین امام علی(ع) اخلاق، حقیقت و عدالت آزادی را فدای قدرت نمی کرد و سرانجام نیز همین اخلاق و عدالت و پایبندی موجب شد تا حضرت(ع) شهید شود. امام علی(ع) بیرون از ساحت چارچوب نظام اجتماعی و در ساحت علمی و اخلاقی و معنوی ترازی داشت که بعد از پیامبر(ص) احدی به آن دست نیافت اما آن را اسباب تفوق در نظام اجتماعی قرار ندارد.

قبادی افزود: امام علی(ع) حقوق مردم را در اعانه دادن به آنها محصور نمی کند و آن را به رسمیت نمی شناسد بلکه رشد و توانمندی آحاد مردم هدف امام(ع) بود. درس مهم این گفتار احترام به شخصیت فرد فرد افراد جامعه است، امیرالمومنین امام علی(ع) در روابط با نخبگان طراز اول رازهایی از گنجینه دانش خود می گشود و برای مثال به کمیل در حالی که اشاره به سینه مبارک اش می کرد، می فرمود: «علوم فراوانی در سینه من است اگر برای آن حاملان شایسته ای می یافتم که نیافتم. ای مردم! از من بپرسید قبل از آن که مرا از دست دهید.»

وی در پایان خاطرنشان کرد: حضرت امیر(ع) این علم را مایه فخر و برتری نمی داند و قوانین علمی و روال اجتماعی را به رسمیت می شناسد. این نوع دانش از ماهیت شگفت انگیز نشات می گیرد و در نهج البلاغه فراوان نمونه هایی است که نشان از دانش عظیم حضرت امیر(ع) دارد.