خبرگزاری شبستان: در گذشته حوزه‌های علمیه، جزو رقبات و متعلقات مساجد بودند و بسیاری از دروس حوزوی در این خانه‌های خدا برگزار می‌شدند، حوزویان و مردم نیز به دلیل این همسایگی از یکدیگر تاثیر می‌پذیرفتند و مردم، رشد فرهنگی و حوزویان، رشد فکری می‌یافتند.
برخی از کارشناسان حوزه دین معتقدند، یکی از فواید راه‌اندازی مدارس علمیه در کنار مساجد، حضور مردم و نمازگزاران بر سر کلاس های دروس حوزوی و احکام است؛ موضوعی که در گذشته بسیار رایج بود و امروزه کمرنگ شده است.
برخی از صاحب‌نظران باور دارند، نباید ساختار و بافت بومی مسجدداری، تحت‌الشعاع ساختار جدید حوزه‌های علمیه به ویژه پس از تاسیس مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه قرار گیرد، همچنان که اگر مرکز رسیدگی به امور مساجد، بومی‌سازی و اقبال و ادبار مردم در انتخاب امام جماعت و مسجدداری را نادیده بگیرد، شاهد اثرات نامطلوب در رویکرد مردم به مساجد می‌شود.
خبرنگار ما همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید حوزه های علمیه، گفت و گویی با تعدادی از ائمه جماعات و استادان حوزه علمیه برای بررسی کیفیت همسایگی مساجد و مدارس علمیه داشته است که در این نوبت مشروح نظرات حجت‌الاسلام علی اشرف تیموری‌تبار؛ استاد حوزه علمیه و معاون سابق مدرسه علمیه مجد تهران می‌آید:
حجت‌الاسلام تیموری‌تبار گفت: مکان اصلی حوزه علمیه به عنوان کانونی برای تربیت هدایتگران جامعه به دین و سعادت دنیوی و اخروی، مساجد است، طلاب سال‌ها درس می‌خوانند و تربیت اخلاقی و معنوی می‌شوند تا سرانجام، به عنوان مبلغ، مردم را ارشاد کنند، بنابراین همراهی و موانست با افراد در مساجد از دوران طلبگی، اثرات بسزایی در تربیت صحیح و درک درست از واقعیت‌های جامعه از سوی آنان دارد.
وی مساجد را مهم‌ترین پایگاه دین‌داری جامعه دانست و افزود: ساخت مدارس علمیه در همسایگی مساجد، نشان از شناخت صحیح عالمان، بانیان و واقفان از ضرورت همراهی طلاب با مردم در دوران تحصیل و تربیت آنان است و همین موضوع موجب ظهور علمای برجسته در عرصه‌های اخلاق، علم و اجتماع در دوران درخشان اسلام است.
این استاد حوزه علمیه، خاطرنشان کرد: دست‌اندرکاران حوزه‌های علمیه امروزه نیز باید اهتمام جدی به ساخت مدارس علمیه در جوار مساجد داشته باشند تا شاهد بلوغ فکری، روانشناختی و جامعه شناختی طلاب به دلیل ارتباط مستمر با گروه‌های مختلف مردم باشیم، طلبه‌ای که همه روزه در معرض سوالات کودکان، نوجوانان، جوانان و کهنسالان است، مطمئنا جهت‌گیری‌های تحصیلی و تخصصی خود را مطابق با نیازها و اولویت‌های ملموس جامعه، انتخاب می‌کند.
تیموری‌تبار اضافه کرد: شناخت مخاطب و شیوه تعامل با مردم جزو مهم‌ترین رموز موفقیت روحانیون است که تحصیل طلاب در مدارس همسایه مساجد، بهترین راهکار برای اصلاح و تقویت شیوه‌های ارتباط با مخاطب و نیز موجب مدیریت بهتر وقت طلاب نیز می‌شود.
وی گفت: همسایگی مساجد و حوزه‌های علمیه، دوره عملی و کارورزی طلاب برای شناخت بهتر نیازهای مردم و نحوه صحیح ارتباط و تعامل با افراد است، بنابراین امروزه نیز باید مدارس علمیه در جوار مساجد ساخته شوند، این موضوعی که مورد توجه جدی علما، روحانیون و دست اندرکاران مساجد باید باشد.
این استاد حوزه علمیه، ادامه داد: گسترش معارف دین، توسعه اخلاق الهی، تشویق افراد به علم‌آموزی، ترغیب مردم به سبک زندگی اسلامی و تقویت بنیان‌های نظام جمهوری اسلامی ایران نیازمند توجه بیشتر مسئولان به مراکز دینی به ویژه مساجد و حوزه‌های علمیه است.
تیموری‌تبار ادامه داد: جامعه‌ای دین‌مدار مانند ایران، در صورت تضعیف باورهای دینی، با آسیب‌ها، چالش‌ها و بحران‌های اجتماعی و اخلاقی روبرو می‌شود، بنابراین توجه و حمایت‌های مادی و معنوی از این مراکز اصیل، موجب تقویت و گسترش پایه‌های اخلاق و فرهنگ دینی در کشور می‌شود.
نظر شما