به گزارش خبرگزاری شبستان از ارومیه، ویانا قهرمانی، دختر کوچولوی 4 ساله ای که دلش می خواست برای مادر بزرگ های پیر کاری بکند و در واقع باری از دوششان بردارد.
گاهی کودکان با صداقت و لطافت اندیشه های زیبای خود کاری می کنند که تلنگری می شود برای ما ها که مثلا بزرگ تریم، با اینکه می توانیم اما از کنار تمام خوبی هایی که می شود تقدیم کرد، ساده می گذریم.
باید حسرت خورد به تربیت این کودک خیر و باید تبریک گفت به مادری که توانسته است فرهنگ وقف و کمک به هم نوع را در 4 سالگی برای فرزند خود هجی کند.
شیرزن کوچک داستان ما به پدر و مادرش می گوید هدیه امسال تولد من یک ویلچر باشد تا آن را به مادربزرگ های پیر که نمی توانند راه بروند هدیه کنم.
کاش کمی به گذشته برگردیم، وقتی بچه بودیم و ماه ها منتظر رسیدن روز تولد و کادوهای تولد خود بودیم، واقعا دلی بزرگ و روحیه ای دریایی می خواهد که یک کودک از هدیه تولد خود بگذرد و آنرا وقف کند کاری که خیلی از بزرگ ترها حتی نمی توانند به آن فکر کنند.
بچه های سرزمین ما زلال ترین هستند چراکه مادرانی آسمانی دارند که الگوی مادر بودن خود را از فاطمه زهرا (س) به ارث برده اند، مادرانی که می خواهد حتی شده یک قدم در مسیر پاک آن معصوم گذاشته و عاقبت بخیر شوند.
ویانا قهرمانی اهل بوکان است که این روز ها ساکن تهران شده است اما وابستگی خود به همشهریان را فراموش نکرد و اولین وقف خود را به بیمارستان بوکان فرستاد.
پای صحبت های شیرین مادر ویاینا، شیدا ایلخانی زاده می نشینیم، از ابتدای ماجرای تصمیم خرید ویلچر می پرسم، می گوید: چند روزی به تولد ویاینا و جشن تولدش مانده بود، وقتی درباره هدیه تولدش پرسیدم پاسخ عجیبی داد، ویانا بجای هدیه تولد یک سی دی و پول خواست.
مادر ویاینا ادامه می دهد: با تعجب پرسیدم که دخترم با پولت می خواهی چه بخری؟ ویانا جواب داد: مامان می خوام برای مادربزرگ های پیر چیزی بخرم که زنده بمانند و درد نکشند.
وی اضافه می کند: این پاسخ مرا بسیار شگفت زده کرد و تصمیم گرفتم برای این نیت خیر قدمی بردارم، با ویانا همفکری کردیم و گفتم هرچیزی که بخریم مانع مرگ یک انسان نمی شود ولی می توانیم وسیله ای بخریم که کمی از دردهایشان کم کند.
شیدا ایلخانی زاده، با اشاره به پیش زمینه ذهنی ویانا از بیمارستان و ویلچرهای موجود که با آن کهنسالان را جابجا می کردند، گفت: ویانا پیشنهاد داد که ویلچر بخریم و به پدربزرگ بدهیم تا به بیمارستان بوکان ببرد و اینگونه شد که دخترم هدیه تولد خود را به بیمارستان بوکان هدیه داد.
کمی تفکر کافیست تا بدانیم که تمام انسان های موفق چه از لحاظ علمی و چه از لحاظ رشد معنوی از دامن مادرانی بلند همت پرورش یافته اند.
درست است که ویانا هدیه تولد خود را وقف کرده است ولی بزرگ ترین پاداش این اتفاق به نام مادر ویانا است که ابعاد الهی و معنوی روح دختر خود را به گونه ای پرورش داده است که یک خردسال 4 ساله قلبش برای هم نوع بیمار خود بتپد و این یعنی هنوز هستند انسان هایی که فقط به فکر خودشان نیستند.
متاسفانه در دنیایی نفس می کشیم که هرچه تکنولوژی بیشتر می شود و دیوارهای ساختمان های همسایه بلندتر، بیشتر در لاک خود فرو رفته و فرهنگ های زیبای معنوی را فراموش می کنیم.
ما ملت ایران اسلامی بازمانده نسلی هستیم که سر سفره خود همیشه به یاد رزمنده های جبهه های جنگ سیر غذا نمی خوردیم و هر وعده اشک تک تک خانواده برای سربازان بر سفره می چکید و امروز به جایی رسیده ایم که تجملات را ناخواسته به فرزندانمان آموزش می دهیم.
چه ساده می توان هم جشن تولد برگزار کنیم و هم فرهنگ زیبای وقف را هم به فرزندان و هم به میهمانان معنی کنیم.
کاری که ویانای 4 ساله کرده و فرهنگی که با هدیه کردن این ویلچر در جامعه جاری کرده است شاید یک اداره کل اوقاف و امور خیریه در طول یکسال نتواند عملی کند.
زیباکیومرثی/
نظر شما