روز هشتم شوال از تلخ ترین روزهای شیعیان است

خبرگزاری شبستان // کرمانشاه

قبرستان بقیع، نخستین و کهن ترین قبرستان اسلامی مدینه است. این قبرستان در منتهی الیه جنوب شرقی مدینه نزدیک حرم حضرت پیغمبر(ص) قرار دارد. در اعصار و قرون گذشته تا به امرزو بقیع پیوسته اهمیت و قداست خود را حفظ کرده و مورد اکرام و احترام عموم مسلمانان بوده است.

بقیع آرامگاه ابدی هزاران تن از اصحاب و یاران پیامبر(ص) و اولیا الهی است. در فضیلت زیارت بقیع، روایات زیادی در کتب شیعه و اهل سنت، نقل شده است. از جمله در حدیثی آمده است: وقتی مسلمانان بخواهند از دور پیغمبر را زیارت کنند، باید بگویند: (السلام علی البقیع و ما ضم البقیع من الانبیا و المرسلین و الصدیقین و الشهدا و الصالحین) ( اسلام بر بقیع و بر آن پیغمبران و فرستادگان و صدیقان و شهیدان و نیکان که در بقیع آرمیده اند).

پیامبر اکرم(ص) خود به زیارت بقیع و دعا و استغفار در حق اهل قبور و راز و نیاز با خدا در آن مکان مقدس، اهمیت فراوان دارد. در حدیثی از ابو موهبه صحابی رسول الله(ص) نقل شده است که رسول خدا نصف شب مرا بیدار نمود و فرمود: من از طرف خدا مامور شده ام که برای اهل بقیع استغفار کنم. و در حدیثی دیگر فرمود: هفتاد هزار نفر از این قبرستان برانگیخته خواهند شد در حالی که بدون حساب داخل بهشت می شوند و چهره آنان همچون ماه شب چهاردهم خواهد بود.
 

مهم ترین و بزرگ ترین شخصیت های اسلامی مدفون در بقیع، حضرت زهرا(س)- به روایتی- و نیز چهار تن از امامان(ع) هستند که در سمت غربی و منتهی الیه بقیع واقع بوده است. محل این مقبره در اصل، خانه عقیل بن ابیطالب در کنار بقیع بوده و اولین کسی که از بنی هاشم که در خانه دفن شد، فاطمه بن اسد، مادر امام علی(ع) بود.

بعدها عباس بن عبدالمطلب عموی پیامبر(ص) و همچنین خود عقیل و برادر زاده اش، عبدالله فرزند جعفر طیار و همسر حضرت زینب(س) نیز در آن دفن شدند. این خانه بعدها، حرم و زیارتگاه عمومی مردم شد. گنبد بارگاه شکوهمند ائمه بقیع(ع) که از نظر استحکام و ارتفاع و ظرافت و معماری، هنرمندانه و زیبا بر دیگر بقعه موجود در بقیع برتری داشته است، در قرن پنجم هجری به دست یک معمار ایرانی از اهالی قم ساخته شده است و تا قرن چهاردهم هجری و زمان تخریب بقیع( 1344 ق) و به مدت هشت قرن استوار و پر عظمت، مورد توجه بوده است.

جهانگردان و مورخان بزرگ اسلامی چون: ابن جبیر، ابن بخار، خالد مغربی، ابن بطوطه بر عظمت حرم ائمه بقیع تصریح کرده اند.

در کنار قبور نورانی ائمه(ع) شخصیت های معنوی بزرگی دفن شده اند که مورد توجه مسلمانان بوده اند و اکنون از گنبد و بارگاه آنان خبری نیست از جمله آنان: فاطمه بنت اسد(س) مادر امام علی(ع)، حلیمه سعدیه مادر رضاعی پیامبر(ص)، عباس عموی پیامبر(ص)، زینب رقیه، ام کلثوم و ابراهیم فرزندان پیامبر(ص)، ام البنین(س) مادر قمر بنی هاشم(ع)، عقیل بن ابی طالب(برادر امام علی(ع)، عبدالله بن جعفر(ع) همسر حضرت زینب(س)).

و اما کهن ترین سند مجسم مسلمانان و شاهد تاریخ مظلوم مسلمانان به دست سیاه دست پروردگان شیطان و به فتوای گمراهی شیوخ وهابیت که دشمانان اسلام ناب محمدی(ص) بوده و هستند، دوبار تخریب گردید.

تخریب نخست: سعود بن عبدالعزیز، امیر نجد، در سال 1218 قمری، با لشگری وحشی و درنده خوی به مکه هجوم برد. او و همراهانش به پیروی از مسلک وهابیت، دست به تخریب و ویرانی گنبدها و آثار دینی قبله مسلمانان زدند. بسیار از گنبدها و مساجد و آثار مذهبی مکه، از جمله گنبد زادگاه پیامبر(ص)، خانه امام علی(ع) و گنبد مقبره حضرت خدیجه(س) را ویران کردند. سپس در سال 1220 قمری به مدینه منوره حمله کردند و این حمله نخستین حمله وهابیان به مدینه و بقیع بود.

آنها آسیب و خرابی های بسیاری به حرم ها، گنبدها و بقاع متبرک آستان نبوی(ص) و قبرستان بقیع واقع متبرک آستان نبوی(ص) و قبرستان بقیع وارد آوردند و قسمتی از اشیا نفیس آستان ها را غارت کردند. حکومت وهابی ها پس از سیزده سال حاکمیت به دست محمد علی شاه ساقط و مجدداً با تلاش برخی پادشاهان عثمانی اماکن مقدسه مدینه از جمله قبرستان بقیع تعمیر و زیبا سازی شد.

تخریب دوم: عبدالعزیز بن الرحمن آل سعود در سال 1309 قمری در نجد دست به قیام زد و دوباره حکومت اشرار سعودی را برقرار کرد و هتک حرمت به حرمین شریفین و تخریب و ویرانی آثار دینی همت گماشت و با تهدید و تطمیع مفتیان وهابی، و ترویج فتاوای انحرافی در جهت انهدام مقدسات، اقدام کرد. با گذشت 124 سال از نخستین تخریب وحشیانه مکه و مدینه بار دیگر در روز هشتم شوال 1344 قمری سپاهیان وهابی به دستور عبدالعزیز بن عبدالرحمن، با تمام توان اماکن مقدسه مدینه از جمله قبرستان بقیع و حرم ائمه بقیع(ع) را در کمال مظلومیت ویران کرد.

وهابیون غارتگر ابتدا اموال و اشیای نفیس موجود در بقیع را غارت کردند و میان قبیله آل سعود و بزرگان و مفتیان بی دین و درباری وهابی تقسیم کردند.

هتک حرمت به مقدسات تا جایی بود که انسان مسلمان از بیان آن شرم دارد.

روز هشتم شوال، که بوم الهدم نامیده شده است، از تلخ ترین روزهای شیعیان است.

حادثه تخریب بقیع و قبور ائمه(ع) داغ ابدی بر دل پیروان و عاشقان اهل بیت(ع) نهاد، بدین علت، شیعیان جهان این روز را روز عزا اعلام نمودند.

در پایان رشته سخن را به یک جهانگرد غربی می سپاریم که مشاهدات خود را از بقیع پس از تخریب دوم بیان می کند:
چون وارد بقیع شدم آنجا را همانند شهری دیدم که در اثر زلزله شدیدی به ویرانه تبدیل شده باشد زیرا در لا به لای مقبره ها چیزی دیده نمی شد جز قطعه های سنگ، کلوخ های در هم ریخته، خاکها زباله های به هم انباشته، تیرهای چوب کهنه، شیشه های در هم شکسته، آجرها و سیمانهای تکه تکه شده و ... اما ناگفته نماند که این ویرانی ها و خرابی ها، در اثر وقوع زلزله و یا حادثه طبیعی نبوده، بلکه با عزم و اراده انسان ها به وجود آمده است و همه آن گنبدها و بارگاه های زیبا و سفید رنگ، که نشانگر قبور خاندان پیامبر(ع) بود، تخریب گشته و با خاک یکسان شده است.

چون برای مشاهده بیشتر این آثار که علامت قبور مسلمانان صدر اسلام و تاریخ سازان روزگار است در میان سنگ و کلوخ حرکت می کردم از زبان راهنمایم شنیدم که از شدت اندوه و ناراحتی آهسته آهسته با خودش می گفت: استغفرالله، استغفرالله، لا حول و لا حول و لا قوه الا بالله.

منابع:

وفاءالوفا

سفینه البحار/محدث قمی

موسوعه العتبات المقدسه/جعفر خلیلی

دائره المعارف تشیع/بنیاد دائره المعارف تشیع

هدف شهر عشق/ محمد صحتی

پایان پیام/